เต็งหนึ่งกับมาลารินแต่งงานกันตามสัญญาที่พ่อของเขาเคยให้กับพ่อแม่ของมาลารินไว้ แต่หลังแต่งงานกันแล้วเต็งหนึ่งก็ทิ้งมาลารินไปเรียนต่อต่างประเทศทันที ต้อมามาลารินจึงได้พบว่ามนชญารักแรกของเขาอยู่ที่นั่น
เมื่อสามปีก่อนเราทั้งคู่เลิกกัน ความสัมพันธ์แตกหักถึงขั้นเกลียดชัง พอมาวันนี้เรากลับมาวนเจอกันอีกครั้ง ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขากระแทกจูบจนปากฉันแตก ครั้งที่สองเขากดฉันจมน้ำ ครั้งที่สามเขาโยนกล่องข้าวใส่ฉันทั้งที่ฉันป่วย “คิดว่าใคร ที่แท้ผู้หญิงสารเลวนี่เอง” เขาตอกหน้าฉัน ตราหน้าขมขู่ไม่ให้ฉันเสนอหน้าใกล้ แต่กลับเป็นเขาคืบคลานเข้ามาวนเวียนเหมือนผีที่ไม่ยอมไปผุดไปเกิด “ฉันขอได้มั้ย?” ผู้ชายตรงหน้าขยับตัวแนบชิดฉันพลางจูบไหล่บาง สายตากำลังร้องขอจนอดทนเกือบไม่ไหว “ขออะไร” ฉันรู้ว่าเขาอยาก แต่ไม่รู้ว่าอยากระดับไหน “ขอเอาเธอแรง ๆ แนบเนิ่น แนบชิด แนบกาย แนบทุกส่วน ได้ป่ะ” ทุกคำพูดล้วนทุเรศ แต่ฉันกลับพึงพอใจ “ได้แต่ขอไว้ชาติหน้าละกันนะสารเลว” ความรักความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ ยิ่งถอยห่างกลับยิ่งเข้าใกล้ ฉันกลับพบว่ายิ่งผูกใจมันยิ่งเจ็บเอง
"ถึงพี่จะไม่ชอบผู้หญิง แต่เรื่องเซ็กส์พี่ได้หมด" พบรัก : เพราะอยากล่มงานหมั้นที่ผู้ใหญ่ได้ลั่นวาจาไว้เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นด็ก ฉันถึงขั้นต้องรีบหาแฟน (จอมปลอม) ตบตาผู้ใหญ่ ทว่าไม่รู้ว่าสวรรค์ทรงโปรดหรือนรกจงใจสร้างฉันถึงอยากได้ ‘พี่คิง’ มาเป็นแฟนนัก แถมยังเขาเป็นกลุ่มรสนิยมทางเพศ LGBTQ อีก “ไม่มองหนูหน่อยเหรอ พี่ลองจับตรงนี้ของหนูหน่อยสิ” เพราะเข้าใจผิดในวันนั้น นำสู่ความฉิบหายวายวอดในวันนี้ คิง : กูเป็นชายโฉดมาตั้งนานแล้วจู่ ๆ ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ดันมาขอเป็นแฟน แถมยังหาว่าผมเป็นเกย์อีก งานนี้ไม่จบที่เตียงให้มันรู้ไปดิวะ "แล้วน้องเคยโดนเกย์เสียบทางหน้ามั้ยคะ? ถ้ายังไม่เคย พี่ทำให้ได้นะ" เพราะเรื่องเซ็กส์พี่ไม่เกี่ยง แต่พี่ขอบอกไว้ก่อนนะพี่ชอบ outdoor
เรื่องราวของหญิงสาวที่เสียชีวิตกะทันหัน นั่นทำให้เธอได้รู้ว่าความรักที่สวยงามของเธอไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด การตายของเธอพบกับความจริงอันน่าสะพรึง ขณะเดียวกันเธอได้รู้จักกับชายผู้หนึ่ง เขาคือคนเดียวที่มองเห็นวิญญาณของเธอ การที่พวกเขาได้รู้จักกันนำมาซึ่งมิตรภาพและความรัก จนทำให้ความจริงที่แสนเศร้าของเธอไม่สามารถทำอะไรให้หัวใจของเธอบอบช้ำได้อีก แต่แล้วเวลาก็เป็นสิ่งที่โหดร้าย หากมันหมดลง เธอและเขาจะทำเช่นไร จะอยู่ได้อย่างไรหากต้องขาดกันและกัน
บรรพจารย์น้อยอวิ๋นถูกฆ่าตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างใหม่ ...ได้ชีวิตใหม่อีกครั้งบนโลกใบเดิมที่แสนคุ้นเคย! จอมมารน้อย มู่เสี่ยวจิ่ว กลับมาแล้ว!
หญิงสาวนาม "อันเยว่" บังเอิญทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกที่สตรีเป็นใหญ่ในบ้าน ทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ส่วนบุรุษเชื่อฟังภรรยาดูแลการบ้านการเรือน สถานการณ์ฟังดูคล้ายจะดีถ้าไม่ติดว่า สี่สามี(ในนาม)ของนางนั้น...
ราชันย์ ผู้ที่มีอิทธิพลระดับต้น ๆ ของประเทศ ต้องตกกระใดพลอยโจนรับหญิงสาวตัวเล็ก ๆ วัยยี่สิบต้น ๆ มาในฐานะ สิ่งของขัดดอก กอหญ้า เธอต้องมาอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าในฐานะผู้หญิงขัดดอกให้พ่อเพราะเงิน 5 ล้าน!!
แคว้นจะพังพินาศหรือล่มสลาย หาใช่ธุระอันใดของเสิ่นหลีไม่!
เรื่องราวในอดีตที่เลวร้าย ทำให้เขาเกือบมีตราบาป เขาวิ่งหนีความจริงมาอยู่ในเมืองใหญ่ แต่แล้วไม่รู้ว่าเวรกรรมหรือพรหมลิขิต ที่ทำให้เขาต้องกลับมาเจอกับเธออีกครั้งในฐานะของ "เจ้านายกับลูกน้อง"
นางเป็นใครกันแน่! เมิ่งอวี่หลานผิงหยางจวิ้นจูผู้สูงส่ง ถูกทิ้งให้นอนเฝ้าเรือนหอคนเดียวนับปี หญิงสาวผู้มีจิตใจบอบบางย่อมมิอาจทนได้ นางกรีดข้อมือฆ่าตัวตายเพื่อหวังหลีกหนีจากความเจ็บปวด แต่กลับไม่ตาย! นางฟื้นขึ้นมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป จากที่เคยอ่อนแอก็เข้มแข็งขึ้นมา นางหวังอยากมีชีวิตที่สงบสุข แต่งงานกับสามีที่หล่อเหล่า มีลูกๆ ที่น่ารัก แต่สวรรค์กลับเล่นตลก สามีของนางเป็นคนพิการ ลูกที่คลอดออกมาก็เป็นเพียงไข่หนึ่งใบ
“คอยดูนะ สักวันผมจะทำให้คุณร่ำร้องหาผมให้ได้ …คุณอมลรดา” เมื่อวิญญาณเมธีต้องเห็นหญิงคนรักอยู่ในเงื้อมมือมนต์ธัชชายผู้เป็นดั่งอสูร ตัวเขาต้องยอมรับความเจ็บปวดนั้นไว้ และดวงวิญญาณปริศนาอีกดวงนั้นคือใคร?
เมื่อรักคือการครอบครอง ไม่ยอมเป็นสองรองหัวใจใคร การได้มาซึ่งที่หนึ่ง ย่อมต้องแย่งชิงอย่างถึงใจ
เธอตกหลุมรักเพื่อนของอาเธอ ซึ่งเขาเป็นอาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยที่เธอกำลังเรียนอยู่
เมื่อรักต้องได้ เมื่อไม่ได้ต้องตื๊อ... “ฉันชอบคุณ” สาธุถึงกับอึ้งรับประทาน กลอกตาไปมา เลียริมฝีปากที่อยู่ดีๆ ก็แห้งผาดขึ้นมาซะงั้น จู่ๆ ก็โดนสาววิ่งมาบอกรักถึงบ้าน แถมมาแบบตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม เขาควรทำไง “ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นล้อเล่น” คือตอนพูดไม่ได้คิดอะไร แค่อยากหยอกสาวสวยที่รู้สึกว่าน่ารักดีเล่นๆ ตามประสา “คุณล้อเล่นแต่ฉันเอาจริงค่ะ” วริยายังยืนยันเจตนารมณ์ของตัวเองชัดเจน “ไม่” สาธุปฏิเสธทันควัน เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ได้จริงจังนักหรอก อาจจะทำเพื่อความสนุกฆ่าเวลาเล่นๆ ระหว่างยังอยู่ที่นี่ “คุณไม่ แต่ฉันจะเอา” วริยายืดตัวนั่งหลังตรงกอดอกหน้าเชิดอย่างถือดี “เอาอะไร” สาธุย้อนถาม แล้วเขาก็ต้องสำลักน้ำลายเมื่อเจอคำตอบที่ตรงไปตรงมาของหญิงสาวอีกครั้ง “เอาคุณมาเป็นแฟนไงคะ”
เพื่อนรุ่นพี่ตั้งแต่เด็กๆที่เธอตามติดต้อยๆ เธอตามเขาเมื่อไรก็มีแต่เจ็บตัวเมื่อนั้น ทำให้เขาจงใจตีตัวออกห่างให้เธอปลอดภัย แต่...ยิ่งหนีมักยิ่งเจอ สุดท้ายเขาจะหนีใจตัวเองได้ไหม เธอจะตามเขาที่ไม่เอาแต่หนีเธอได้นานแค่ไหน...
การเดินทางของสิงโตกับความทรงจำที่ได้รับคืนมาตอนอายุ 5 ขวบทำให้เด็กน้อยลุกขึ้นมาปกป้องในสิ่งที่ตัวเองควรปกป้อง สิงโตที่พยายามปิดบังเบื้องหลังของตัวเอง ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน แต่แล้วก็มีผู้ชายอีกคนเข้ามาในชีวิตของสิงโต ทำให้สิงโตยอมเปิดใจและเปิดเผยเบื้องหลังทีละเล็กทีละน้อยเพื่อให้คน ๆ นั้นไม่กลัวตัวเองมากเกินไป ระหว่างทางของทั้งสองจะมีอุปสรรคอะไรเพิ่มเติมหรือไม่ฝากติดตามด้วยนะคะ
ไป๋เฟิ่งชีพระชายาเอกผู้ถูกลืม นางแต่งงานเข้าจวนหย่งอันอ๋องมาถึงสองปี แต่ไม่เคยพบหน้าสามีเลยสักครั้ง แต่กลับถูกแม่สามีหมายหัว หากไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ หากไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ก่อนหย่งอันอ๋องอายุครบ สามสิบปี นางจะต้องถูกส่งตัวไปสำนักชี เพื่อชดใช้ความผิดตลอดชีวิต “ท้องบ้าท้องบออะไร ไทเฮาสมองเลอะเลือนหรืออย่างไร อิตาอ๋องนั้นหน้าตาเป็นอย่างไรข้าก็ไม่รู้ ไม่ได้เจอหน้ามาสองปีแล้ว ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ข้า มันอยู่ที่เขา เขาไร้น้ำยาอีกทั้งยังไม่กลับจวน นางจะให้ข้าท้องกับผีบ้านผีเรือนหรืออย่างไร” เสียงกราดด่าของนางดังไปถึงหน้าจวน ลักษณะท่าทางของนางหยาบกระด้างแตกต่างจากใบหน้างดงามนั้นยิ่งนัก เหล่าสาวใช้ได้แต่ส่ายหัวให้กับพระชายาผู้นี้ เพราะนางเป็นเช่นนี้ สามีถึงไม่ยอมกลับจวนนั้นไง “พระชายาหากไม่ท้อง ต้องบวชชีนะเพคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานดังขึ้นฉุดรั้งสตินางกลับมา “ไม่ได้แล้ว เกิดมาสวยขนาดนี้บวชชีเสียของตาย ปฏิบัติการยั่วสวาทสามีเริ่มขึ้น ณ บัดนี้” นางเท้าเอวหัวเราะคิกคักราวกับคนบ้าก็ไม่ปาน
จะแมนหรือไม่แมนต้องลองมาเป็นแฟน...ถึงจะรู้ +++++++ “เดี๋ยวสิคุณ ฉันทำอาหารไม่เป็น” ปราณปริยาบอกออกมาในที่สุด สรัลหมุนตัวมาเลิกคิ้วและหรี่ตามองหญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยถามเขาเสียงเง้างอดว่า “มองอย่างนี้หมายความว่าไงคะ” “ลูกสาวเจ้าของร้านอาหารหรูไม่ใช่หรือ เราน่ะ” สรัลถามยิ้มๆ “ก็ใช่ค่ะ แต่ทำงานเกี่ยวกับบัญชี ไม่ได้เป็นเชฟ” “มันก็จริงของคุณ” ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกะหล่ำม่วงออกมาล้าง ขณะที่ปากก็คุยกับปราณปริยาที่ยืนอยู่กลางห้องครัว “งั้นเป็นลูกมือผมได้ไหมครับ” ถามพลางพยักหน้าเป็นเชิงเรียก “แค่เอาผักมาล้างแล้วเอามาหั่นแบบนี้” ชายหนุ่มสาธิตการหั่นผักให้ดูอย่างคล่องแคล่ว ชนิดที่ผู้หญิงแท้ๆ อย่างปราณปริยายังอาย จนต้องแกล้งถามกลับไปว่า “ว่าแต่คุณทำทานได้แน่นะคะ” “คุณว่าผมเป็นใคร” สรัลหันมาถามพร้อมกับยื่นมีดให้ลูกมือสาวสวยได้ลองทำ “คุณชายเพียงขวัญไงคะ” ปราณปริยาเชิดหน้าตอบพร้อมหัวเราะคิกอย่างชอบใจ ขณะที่มือก็ค่อยๆ บรรจงหั่นผัก “ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวจูบซะให้เข็ดเลย” สรัลยื่นปลายจมูกไปเบียดแก้มใส แล้วต้องรีบผงะออกเมื่อปราณปริยายกมีดในมือขึ้นมาขู่ “เขามาสิ หน้าสวยๆ คุณได้แผลแน่” “อู้ย...โหดจังแม่คุณ” สรัลทำท่ากลัวแต่สีหน้ากลับยียวนสุดๆ จนเธออยากจะเอามีดบากหน้าเสียให้เข็ด “ทำหน้าที่ของตัวเองไปเลย อย่ามารุ่มร่ามกับฉันเชียว ไม่งั้นเมนูมื้อนี้ได้กินลาบเลือดแน่”
เกศราวดี: ลูกสาวท้าวเวสสุวรรณ - ศึกข้ามพิภพ เป็นนิยายเรื่องใหม่ ต่อจากนิยายมหัศจรรย์นาก-พลอย หลังจากแม่นาก/พลอยได้แต่งงานและมีครอบครัวไปแล้ว ท้าวเวสสุวรรณได้มอบอำนาจและพลังที่แม่นากเคยมีและมากกว่า ให้แก่เกศราวดี (เกศ) เพื่อทำการปกป้องช่วยเหลือคนดี พิฆาตทำลายคนชั่วต่อไป เกศต้องต่อสู้เพื่อกำจัดศัตรูต่างถิ่นที่ข้ามพิภพเข้ามา ซึ่งมีทั้งพวกมนุษย์และภูติที่ฟื้นคืนชีพกลับมาจากการถูกฝังนานร่วมร้อยปี ร่วมมือกับหน่วยสังหารที่ข้ามพิภพมาตามล่าพวกมัน ต้องต่อสู้กับความโหดเหี้ยมชั่วร้ายรวมทั้งเวทย์มนต์คาถาที่หัวหน้าภูตินำเข้ามา เพื่อปกป้องพี่น้องคนไทยให้ปลอดภัยจากพวกมัน เหตุการณ์บังคับให้เกศต้องข้ามไปพิภพต่างแดน เดินทางย้อนเวลากลับไปกำจัดพวกมัน เพื่อช่วยเหลือคนไทยที่ถูกพวกภูตินำไปร่วมสงครามชิงอำนาจของพวกมันกลับมา เกศจะต้องทำอย่างไร ทำสำเร็จหรือไม่ เชิญติดตามอ่านต่อไป ติน ตะโกลา พค 2567
หลังจากช่วยเหลือจักรวรรดิมังกรให้ฟื้นกลับมาตั้งตัวได้อีกครั้ง ก็ได้เกิดเรื่องราวบางอย่างขึ้นที่ทำให้สถานการณ์หลายอย่างกลับตาลปัตรอย่างฉุกละหุก เรื่องราวจะเป็นเช่นไรมาติดตามกัน