เว่ยจ้านไล้นิ้วโป้งตรงรอยบุ๋มบนแก้มของนางแผ่วเบาเหมือนที่เขาชอบทำ ดวงตาเรียวสวยมองสบดวงตากลมโตของนาง ริมฝีปากหยักสวยยกขึ้น “ซินเออร์..ข้ารักเจ้า” หลีซินยกยิ้มเจิดจ้าดุจดวงตะวัน“พี่จ้าน..ข้าก็รักท่าน”

"ศิษย์พี่เจ็ด... ข้าอยากให้ท่าน... ช่วยข้าแก้พิษ" จากคำพูดประโยคนี้ ความสัมพันธ์สุดเร่าร้อนเกินศิษย์พี่ศิษย์น้องจึงเกิดขึ้น…

ดวงตาคมสวยจ้องมองดวงตาทรงเม็ดชิ่งงดงามที่เขาหลงใหล แสงระยิบระยับในแววตาของนางเป็นสิ่งที่เขาอยากทะนุถนอมเอาไว้ "จือเออร์..ข้ารักเจ้า" นางคลี่ยิ้มงดงามชวนหลงใหล กระซิบอ่อนหวาน “ลู่หยาง..ข้าก็รักท่าน“