"พี่ไม่คิดว่าหนูประหลาดหรอคะ" ไดอิกิถามรุ่นพี่ตรงหน้า "ไม่ค่ะ ไม่เลย" เขายิ้มพร้อมตอบกลับก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา "สำหรับพี่ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง พี่ก็ยังชอบค่ะ" ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชอบมากขนาดนี้

มนุษย์นั้นซับซ้อนและยากแท้หยั่งถึงเกินกว่าจะเข้าใจได้ แม้ว่าบางทีอาจจะดูเหมือนอ่านออกง่าย มองดูเพียงครั้งเดียวก็ทะลุปรุโปร่ง นั่นคงตกหลุมพรางแห่งมายาแล้วล่ะ