-_-?? ทำไงดีล่ะเนี่ย 14 ปีมาแล้วนะ ยังไม่เจอเจ้าของสร้อยเยย T_T แต่ต้องเอนเกจแล้วง่า TOT "ผมต้องหมั้นหรอ แล้วต้องห๊ะ..ห๊!!! แต่งงาน แล้วยัยขี้แยผมเล่า"

"ขอบคุณมากที่เดินมาส่ง อ้อเกือบลืมเรื่องสำคัญ..." เธอพูดทิ้งท้ายไว้ พอออกจากประตูบ้านเธอก็หันมา "นี่ต่างหากคือสิ่งที่ฉันหวัง แค่ให้นายโดนสวดน่ะ เรื่องค่าทำขวัญ ชั้นก็ไม่ได้เป็นนางเอกขวัญอ่อนขนาดนั้น แค่นี้น่ะจิ๊บๆ ไงก็ขอบใจนะ สำหรับค่าขนมมื้อใหญ่ ไปล่ะ"

“ก็จะให้ทำยังไงล่ะ ทำผิดก็ต้องขอโทษถูกไหมเล่า” ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ขอโทษก็น่าจะหายกันได้แล้ว “อย่าให้ฉันเจอเธอเป็นครั้งที่สอง” พูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ เรียบๆ น่ากลัวอ่ะ ได้จะไม่ให้เจอเลย คนโหดๆ อย่างนายเรื่องอะไรล่ะ ชิ ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

+* นิยามแรก เพื่อไอดีของคุณ +* นิยามที่สอง เพื่อไดอารี่ของคุณ +* นิยามที่สาม คัดสรรมาเพื่อคุณโดยเฉพาะ พึ่งเริ่มทำนะคะ จะอัพเดทเรื่อยๆ

+* บางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่า...รัก... +* รัก...ที่ว่านั่นคืออะไรหรอ... +* อะไรหรอ.....ที่เรียกกันว่า...รัก.. +* บางที่เรื่องข้างล่างนี้ อาจจะเป็นคนเฉลยคุณ...

+* ซึ้งกินใจ คงเป็นนิยามของเรื่องนี้กระมัง *+