Review นิยายน่าอ่าน

ทะลุมิติยุค 70' ฉบับตัวร้าย
ถึงไม่ได้ทะลุมิติไปเป็นนางเอกอย่างที่หวัง แต่อย่างน้อยขอเป็นนางร้ายที่ร่ำรวยก็แล้วกัน!

ผู้แต่ง : ซูเหวินซือ
หมวด : ฟรีสไตล์ > อดีต ปัจจุบัน อนาคต
จำนวนตอน : 199 ตอน

หลิวอวี้จิง สาวสวยและรวย? ต้องทะลุมิติไปในยุค 70 ของประเทศจีน พร้อมกับภารกิจ แต่ภารกิจที่ว่า มันคืออะไรกันนะ ?? แต่ก็ยังดีหน่อยที่มีไอเทมที่ช่วยเธอได้อย่างมิติบ้าน ใช่แล้ว!! เธอได้มิติบ้านมาทั้งหลัง!!

เห็นนิยายเรื่องอื่นตัวละครหลักมักทะลุมิติเข้าไปเป็นนางเอกบ้าง เป็นตัวประกอบฝ่ายดีบ้าง เธอเองก็คงไม่ต่างกันหรอกใช่มั้ยนะ?

หลิวอวี้จิง สาวสมัยใหม่ที่ทั้งสวยและรวยมาก จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคำเตือนทดลองระบบดังขึ้นในหัว เธอคิดว่าคงเป็นเพราะตัวเองพักผ่อนน้อยหรือไม่ก็อ่านนิยายแนวระบบเยอะเกินไปเท่านั้น แต่อีกไม่กี่วันต่อมาเธอก็ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจที่ตัวเองจะต้องทะลุมิติไปในยุค 70 ของประเทศจีน ซึ่งถือเป็นยุคที่ประเทศกำลังอดอยากแบบสุดๆ!

ยังดีที่เจ้าระบบนี่ไม่ได้ให้เธอทะลุมิติไปแบบปุบปับ แต่ได้ให้เวลาเธอเตรียมตัวเตรียมใจก่อนตั้งสามวัน แถมยังใจดีมอบ “มิติบ้าน” ให้เธอติดตัวไปด้วย บ้านที่หมายถึงบ้านทั้งหลังที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กนั่นแหละ! เมื่อรู้ล่วงหน้าว่าตนจะได้เข้าไปอยู่ในยุคที่แสนอดอยากแร้นแค้น เธอก็เลยเตรียมพร้อมประหนึ่งจะไปเปิดร้านขายของชำ ซื้อข้าวปลาอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ไม้เว้นแม้แต่จักรยาน มาเก็บไว้ในมิติบ้านจนเต็มไปหมด

ไม่มีตัวเอกในนิยายเรื่องไหนจะโชคดีมีโอกาสได้รู้ล่วงหน้าก่อนการทะลุมิติเหมือนอีกเธอแล้วล่ะ อีกอย่างเธอเตรียมพร้อมซะขนาดนี้ แม้จะต้องได้รับบทนางเอกชีวิตรันทด หรือโดนกลั่นแกล้งรังแกแค่ไหน เธอก็ไม่กลัวที่จะลำบากหรืออดตายแน่นอน!

เมื่อบทบาทที่ได้รับกลับไม่เป็นอย่างที่คิด!

หลิวอวี้จิงอุตส่าห์คิดซะดิบดีว่าตัวเองจะต้องได้ทะลุมิติไปเป็นนางเอกผู้น่าสงสาร ที่มักถูกกลั่นแกล้งรังแกเป็นแน่ แต่ทำไมเธอถึงได้เข้ามาเป็นนางร้ายที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นแบบนี้ล่ะ! แถมยังเป็นแค่นางร้ายตัวประกอบ ที่ทำตัวเหมือนแมลงหวี่น่ารำคาญคอยป่วนชีวิตพระนางตอนต้นเรื่องแค่นั้นเอง!

ร่างที่เธอได้เข้ามาอยู่มีชื่อว่า หลิวอวี้จิง ชื่อเดียวกับตน นางร้ายตัวประกอบในนิยายเรื่องหนึ่ง เธอเป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยจากชนบทที่มีอายุเพียง 17 ปีเท่านั้น ร่างเดิมเป็นคนที่มีนิสัยหยิ่งยโส ขี้เกียจตัวเป็นขน แถมเอาแต่ใจแบบสุดๆ ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ผู้เป็นแม่อย่าง เยี่ยชิง ก็คอยให้ท้ายตามใจ ยอมส่งเสียให้เข้ามาเรียนโรงเรียนมัธยมในเขตอำเภอเล็กๆ ห่างไกลบ้าน แต่แทนที่เธอจะตั้งใจเรียน กลับเอาแต่ผลาญเงินเล่น ทำตัวเป็นคุณหนูในเมือง ในขณะที่ครอบครัวที่อยู่ชนบทแทบจะต้องกัดก้อนเกลือกิน

อีกทั้งหลิวอวี้จิงก็เป็นญาติฝ่ายแม่กับนางเอกของเรื่องอย่าง เยี่ยลั่วอิง นางเอกผู้น่าสงสารตัวจริงเสียงจริง เพราะนอกจากนางเอกคนนี้จะถูกครอบครัวโขกสับเป็นประจำแล้ว ยังถูกหลิวอวี้จิงคอยหาเรื่องกลั่นแกล้งเพียงเพราะอิจฉาที่เธอมีพระเอกรูปหล่อมาสนใจน่ะสิ หลิวอวี้จิงจึงร่วมมือกับแม่ตนเองใส่ร้ายนางเอกว่าไม่รักนวลสงวนตัว ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ผู้ชาย จนนางเอกเสื่อมเสียชื่อเสียง โดนนินทาไปทั่วหมู่บ้าน

หลิวอวี้จิงคนใหม่ เปลี่ยนไปจนใครๆ ก็ต้องตะลึง!

หลิวอวี้จิงคนเก่าไม่ได้ร้ายแค่กับนางเอกเท่านั้นนะ แต่กับคนในครอบครัวก็ไม่เว้น ด้วยความถูกตามใจจากแม่จนเสียนิสัย จึงเป็นคนร้ายกาจเอาแต่ใจ ไม่เห็นหัวใครเลย แม้แต่พี่สะใภ้หรือหลานๆ ที่อยู่ในครอบครัวเดียวกันก็ตาม กลับมาบ้านที่ชนบทแต่ละครั้งก็เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้อง งานการก็ไม่ยอมช่วยสักนิด ในขณะที่คนอื่นๆ ต้องทำนาทำไร่หลังขดหลังแข็ง หาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว อาหารการกินแต่ละมื้อก็ได้กินแค่พออิ่มเท่านั้น แม้กระทั่งหลานสาวตัวน้อยๆ ก็ยังต้องรับภาระซักผ้าถูบ้านทั้งที่ยังเล็ก

หลิวอวี้จิงคนใหม่ก็ได้แต่ละเหี่ยใจ ไหนๆ ก็ได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว เธอจะทำให้ครอบครัวของเธอสุขสบายขึ้นเอง ด้วยความที่ตุนของกินไว้ในมิติบ้านจนเต็ม ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหมูเห็ดเป็ดไก่ ซาลาเปาชิ้นอวบๆ ข้าวสารอาหารแห้ง ผ้าผ่อนต่างๆ เธอก็มีหมดทุกอย่าง กลับบ้านคราวนี้จึงเอาของกินไปฝากที่บ้านจนทุกคนแปลกใจปนสงสัยว่าเธอเอาเงินจากไหนมาซื้อของพวกนี้ เธอก็ได้แต่เฉไฉไปว่าเธอพอจะมีฝีมือวาดภาพพอดูได้อยู่บ้าง จึงนำไปขายหาเงินมาซื้อของเข้าบ้าน ถึงแม้ความจริงเธอจะยังไม่เคยขายเลยสักชิ้นก็เถอะ แต่เรื่องฝีมือวาดภาพเธอไม่ได้โม้นะ!

นอกจากเธอจะทำตัวดีขึ้นจากหลังมือเป็นหน้ามือ(?) จนคนในครอบครัวไม่ชินแล้ว หลิวอวี้จิงก็ยังคิดที่จะเปลี่ยนนิสัยของแม่ผู้ปากจัด ที่คอยให้ท้ายลูกสาว (ในเรื่องไม่ดี) อยู่เสมอ เพราะถึงแม่คนนี้จะร้ายกาจไม่แพ้ลูกสาว แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร เธอจึงต้องค่อยๆ กล่อมให้แม่ทำดีกับพี่สะใภ้และหลานๆ ให้มากขึ้น ทำอาหารดีๆ หรือตัดเสื้อผ้าที่เธอเอามาให้ให้กับทุกคนในครอบครัวบ้าง ไม่ต้องคอยจำกัดจำเขี่ยการใช้เงินของทุกคนอีกต่อไป เพราะเรื่องเงินทองค่าใช้จ่ายในบ้านนั้น หลิวอวี้จิงจะเป็นคนหามาให้เอง!

ใช้ของในมิติบ้านให้เป็นประโยชน์ เริ่มสร้างธุรกิจของตัวเอง

ด้วยความที่ปีที่หลิวอวี้จิงได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่คือปี 1978 ซึ่งเป็นปีที่ประเทศจีนมีการประกาศนโยบายปฏิรูปและเปิดประเทศ มีการปฏิรูประบบตลาด การค้าขายมีความเสรีมากขึ้น ไม่ว่าจะหาบเร่แผงลอย ประชาชนก็สามารถหาสินค้ามาขายได้เองอย่างอิสระ หลิวอวี้จิงที่เรียนอยู่ในเมืองจึงมองเห็นหนทางในการหาเงิน แต่อันดับแรกก็ต้องหาทุนก่อน เธอจึงเริ่มสำรวจตลาดว่าผู้คนต้องการสินค้าอะไรบ้าง และโชคดีที่ในมิติบ้านของเธอนั้นมีแทบจะทุกอย่างที่เป็นที่ต้องการ เธอจึงนำมันออกมาขาย หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

เมื่อได้เงินทุนมากพอแล้ว เธอจึงเริ่มที่มองหาลู่ทางเปิดกิจการเป็นของตนเอง ในสมัยนั้นเนื่องจากประเทศจีนเพิ่งเปิดประเทศ ผู้คนก็ยังไม่รู้จักแฟชั่นที่ทันสมัย เสื้อผ้าก็มีแต่รูปแบบเดิมๆ เธอจึงใช้ความสามารถทางศิลปะออกแบบลวดลายเสื้อผ้า และทำสัญญากับโรงงานตัดเย็บ ผลิตเสื้อผ้าที่เธอออกแบบเอง อีกทั้งยังเช่าร้านเพื่อเปิดเป็นร้านขายเสื้อผ้าเป็นของตนเองอีกด้วย ผลตอบรับก็ดีเยี่ยม ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเชียวล่ะ

โอ้โห! ชีวิตปังไม่ไหว จากสาวน้อยที่มีดีแค่หน้าตา ตอนนี้หาเงินมาช่วยเหลือครอบครัวได้มากมายจนแม่ของเธอเอาไปโม้ให้ชาวบ้านฟังได้ทั้งหมู่บ้านแล้ว!

ถึงแม้ว่าหลิวอวี้จิงจะทะลุมิติมาเข้าร่างนางร้ายที่น่าหมั่นไส้มากกว่าจะน่าสงสารก็เถอะ แต่เธอก็พอมองออกว่าที่ร่างเก่านิสัยเป็นแบบนี้ก็มีส่วนมาจากการเลี้ยงดูของครอบครัว ซึ่งแม่ของเธอที่คนอื่นอาจจะมองว่าเป็นคนร้ายกาจ แต่จริงๆ ก็เพราะมีปมจากการเป็นลูกสาวคนโตที่พ่อแม่รักน้องชายมากกว่ามาตลอด ต่อให้ทำดีแค่ไหนพ่อแม่ก็ไม่ใส่ใจเท่าลูกชาย พอมีหลิวอวี้จิงเป็นลูกสาวคนเดียวจึงได้แต่คอยตามใจ พยายามหามาให้ทุกอย่างจนเธอมีนิสัยเคยตัว

หลิวอวี้จิงจึงไม่ได้เปลี่ยนแปลงแค่ตัวเองเท่านั้น แต่พยายามเปลี่ยนนิสัยแม่ไปด้วยนั่นเอง เพราะแม่และครอบครัวดีกับเธอขนาดนี้ เธอจะปล่อยให้พวกเขาต้องลำบากต่อไปได้ยังไงกันล่ะ หนทางอัพเกรดชีวิตครอบครัวให้สุขสบายของเธอจึงไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ แต่จะปังปุริเย่แค่ไหนก็ตามไปอ่านกันได้เลยค่า

การันตีความสนุกจากนักอ่านนิยายเรื่องนี้

sukzanan (จากตอนลำดับที่ 91)

ขอบคุณนะคะไรท์ ชอบมากค่ะ สมเหตุผล ไม่นางเอ๊กนางเอกเว่อ อ่านแล้วอยากอ่านอีก

Tan6969 (จากตอนลำดับที่ 84)

อยากอ่านอีกแล้วกี่ตอนไม่เคยพอจริงๆ น้องจิงจิงของเราจะได้ไปเจอว่าที่แม่สามีแล้วแม่สามีต้องรักและเอ็นดูน้องมากๆ แน่ๆ

azumi_miki (จากตอนลำดับที่ 78)

ขอบคุณนะคะ สนุกทุกตอนเลย ยิ่งตอนที่มีคุณแม่ยิ่งสนุก ฮาสนั่นทั้งแม่ทั้งลูก 

อ่านนิยาย

— พี่ปุ๋ย —

กลับขึ้นไปบนสุด