Review นิยายน่าอ่าน

แม่ครัวยอดเซียน
ใครว่าเป็นเซียนแล้วไม่ต้องกินข้าว อาหารอันโอชะก็เทียบได้กับลมปราณนั่นแหละ!

ผู้แต่ง : Ink Stone
หมวด : ฟรีสไตล์ > อดีต ปัจจุบัน อนาคต
จำนวนตอน : 430 ตอน
นางย้อนเวลามาในยุคแห่งการฝึกตน ทั้งยังมีชะตาเซียนสุดแกร่ง! ทว่า นางกลับใฝ่ฝันที่จะเป็นสุดยอดแม่ครัว เส้นทางการฝึกตนครั้งนี้จึงหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นอาหาร!  
content_image
เคยจินตนาการกันไหมคะว่าหากตัวเองสามารถมีอายุยืนยาว เดินเหินบนอากาศได้ แล้วไม่ต้องดื่มไม่ต้องกิน จะเป็นยังไง?  
สวัสดีค่ะชาวเด็กดีทุกคน มีใครคิดถึงโลกเซียนสุดอัศจรรย์กันบ้างไหมคะ วันนี้เราขอเอาใจสายฝึกตนสักหน่อยด้วยการเอานิยายแนวเทพเซียนเรื่องหนึ่งมานำเสนอค่ะ แต่อย่าเห็นว่าจั่วหัวเป็นนิยายเทพเซียน ทั้งวันต้องมีแต่การฝึกตน หรือการต่อสู้อะไรเทือกนี้อย่างเดียวนะคะ เพราะนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายฝึกเซียนธรรมดา แต่คือนิยายฝึกเซียนที่อ่านแล้วชวนน้ำลายสอ! ก็นางเอกของเราดันไม่ใช่เด็กสาวตัวน้อยธรรมดาที่จะหลงไปกับโลกฝันแห่งเซียน เพราะนางเป็นถึงผู้ข้ามมิติที่ชื่นชอบอาหารเป็นชีวิตจิตใจ แถมยังใฝ่ฝันเป็นแม่ครัวอีกด้วย ความยึดติดกว่าหนึ่งชาติภพนี้จะให้สลัดหลุดง่ายๆ นั้นเป็นไปไม่ได้ แต่จะทำไงล่ะคะ ‘หลิวหลี’ ดันเกิดมามีร่างกายที่เหมาะสมกับการฝึกตนสุดๆ ด้วย แบบนี้ก็คงไม่สามารถหลุดพ้นวิถีการเป็นเซียนไปได้ง่ายๆ เหมือนกัน!  
line-break
สาวใช้ก้นครัวกับพรสวรรค์ในการบำเพ็ญ 
content_image
ตั้งแต่ ‘หลิวหลี’ มาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณ นี่ก็เป็นเวลากว่าหกปีแล้ว แต่นอกจากต้องแสร้งใสซื่อเป็นเด็กหกขวบผู้ไร้เดียงสา สาวใช้ตัวน้อยในโรงครัวตระกูล ‘หลี่’ คนนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องลำบากยากแค้นมากมาย ถึงคนอื่นจะคิดว่าการเป็นสาวใช้ก็ลำบากในตัวของมันแล้ว แต่หลิวหลีคิดว่าการได้ช่วยหยิบนู่นหยิบนี่ในครัวคือเรื่องดีในชีวิต เพราะนั่นหมายความว่านางได้โอกาสลักจำสูตรอาหารจากแม่ครัวใหญ่ โดยไม่ต้องเสียเงินสักสตางค์ สำหรับผู้มีความฝันเป็นแม่ครัวตั้งแต่ชาติที่แล้วอย่างหลิวหลี การได้ใช้ชีวิตในครัวแบบนี้ถือว่าวิเศษสุด แต่วันดีคืนดีชีวิตนางกลับพลิกผัน! จากสาวใช้กลายเป็นลูกนอกสมรสของจวนเจ้านายซะอย่างนั้น!  
ไม่พอยังมีเรื่องประดังประเดเข้ามาอีกไม่ยั้ง พึ่งรู้ตัวว่าพ่อจริงๆ คือ ‘หลี่หลิน’ ส่วนแม่ชื่อ ‘หลงซินเยว่’ อนุของหลี่หลินที่ตายเพราะคลอดยากยังไม่ถึงครึ่งก้านธูป ก็ดันมาได้รู้ตัวว่าตนเองมีพรสวรรค์ในการบำเพ็ญ แถมไม่ใช่พรสวรรค์ดาดๆ แต่เป็นคุณสมบัติขั้นหนึ่งอีกด้วย  
ก็เข้าใจนะว่า ยิ่งแกนวิญญาณมีธาตุน้อยเท่าไร ยิ่งถือว่ามีพรสวรรค์สูง อย่างหลิวหลีที่มีปราณเดี่ยว แถมยังเป็นธาตุไฟ จึงเหมาะแก่การฝึกปรือให้กลายเป็นเซียนสายต่อสู้เป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เห็นต้องรีบเร่งให้นางเข้าสำนักภายในสามวันเลยนี่ ชีวิตนางมันจะพลิกผันรวดเร็วเกินไปแล้ว!  
line-break
ข้าต้องการอาหาร ไม่ใช่ยาเม็ดอะไรนี่! 
content_image
แต่ในเมื่อชีวิตผลักหลิวหลีมาเส้นทางนี้แล้ว นางก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องฝึกฝนไป อย่างน้อยข้อดีของ ‘สำนักเมฆาคล้อย’ ก็คือพวกเขาถือนางเป็นศิษย์เอกที่มีอนาคต เพราะฉะนั้นอยากได้อะไรจึงได้โดยไม่ต้องกระเสือกกระสน เสียอย่างเดียวคือ ที่นี่ไม่มีอาหารเลิศรสให้นางกิน! นางไม่เข้าใจ ทำไมสำนักตั้งใหญ่แต่ไม่มีคนให้ความสนใจกับข้าวปลาอาหาร เขาไม่รู้กันรึไงว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง!   
ความจริงก็ว่าสำนักทั้งหมดไม่ได้ เพราะที่นี่ก็ไม่ได้ปล่อยให้เหล่าศิษย์ต้องหิวอย่างที่หลิวหลีคาดตอนไม่เห็นวี่แววอาหารแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะสำหรับเซียนขั้นสูง การไม่ดื่มไม่กินถือเป็นเรื่องปกติ ส่วนคนในสำนักที่ยังฝึกไม่ถึงขั้นไม่ดื่มไม่กินก็ให้ความสำคัญกับการฝึกฝนดึงลมปราณและการฝึกฝนวิชามากเกินไป จึงไม่มีเวลาพิถีพิถันกับอาหาร ส่วนมากพวกเขาจะกินยาวิเศษ ‘ปี้กู่ตาน’ ซึ่งมีคุณสมบัติทำให้ผู้กินอิ่มท้องไปถึงครึ่งปีมากกว่า  
แต่กินยามันจะดีกว่าอาหารได้ยังไง กินแล้วอิ่มแต่ไม่ได้รสชาติแบบนี้ ก็เหมือนกินอาหารเหลวในโรงพยาบาลน่ะสิ ไร้ความสุขทางใจสิ้นดี เอาเถอะ! ในเมื่อไม่มีคนสนใจทำอาหาร เห็นทีตัวหลิวหลีต้องจับตะหลิวขึ้นมาทำอาหารกินเองแล้ว!  
line-break
งูแดงแสนโอชะ 
content_image
ชีวิตของหลิวหลีในสำนักเมฆาคล้อยดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ไม่ร่ำเรียนวิชา ก็พักผ่อน แล้วทำอาหาร ชีวิตแบบนี้เรียกได้ว่าเกือบจะสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว แต่สวรรค์เหมือนจะไม่ยอมปล่อยให้นางได้ใช้ชีวิตสงบๆ เพราะแค่เก็บงูแดงที่เผลอเหยียบตายใส่กระบอกไม่ไผ่กลับมาที่พัก หวังจะทำซุปงูแสนอร่อยกินเสียหน่อย ใครจะคิดว่าจะเป็นการกระทำที่เกือบทำให้ตัวเองตาย เพราะตอนหลิวหลีเปิดกระบอกนำงูออกมาหั่น งูที่คิดว่าตายแล้วกลับโผล่หัวออกมาทำเอานางตกใจจนมีดบาด และเลือดหยดใส่งูแดงตัวนั้น เริ่มขั้นตอนการทำพันธสัญญาณสัตว์อสูร!  
ความจริงแล้วถ้าเป็นสัตว์อสูรธรรมดา เรื่องมันก็คงไม่ยุ่งหรืออันตรายมากมาย แต่งูแดงตัวนี้ดันคือ ‘เอ๋าเลี่ย’ อสูรเทพมังกรโลหิตระดับสุดยอด ซึ่งยากต่อการทำพันธสัญญา น่าจะมีเพียงสายเลือดสูงส่งที่เข้ากับเผ่ามังกรอย่างคนตระกูลหลงเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทำสัญญากันได้ แต่หลิวหลีกลับไม่ตัวระเบิดตายจากการทำสัญญาครั้งนี้ แม้จะยากลำบาก แต่นางก็ทำพันธสัญญาเสร็จสมบูรณ์!   
หรือว่าความจริงแล้วหลิวหลีคือทายาทตระกูลหลงที่เร่ร่อนอยู่ข้างนอกกันนะ แซ่ ‘หลง’ ของหลงซินเยว่ แม่ของหลิวหลี จะเป็นหลงเดียวกับตระกูลหลงอันโด่งดังนั่นรึเปล่า!  
line-break
เรียกได้ว่านิยายเรื่อง “แม่ครัวยอดเซียน” แหวกแนวนิยายเทพเซียนเรื่องอื่นเยอะมากจริงๆ ค่ะ เพราะปกติเราจะคุ้นเคยกับตัวเอกที่มานะบากบั่นในการฝึกตนเพื่อกลายเป็นผู้แข็งแกร่งเพื่อเอาชีวิตรอดหรือแก้แค้นใครก็ตามที่เคยทำร้ายตนใช่ไหมคะ แต่นางเอกเรากลับตรงกันข้าม นางมีชีวิตลำบากตั้งแต่เกิดก็จริง แต่ใจดันไม่สะสมความแค้น เลยไร้แรงผลักดันในการฝึกตน ในขณะที่แรงผลักดันการเข้าครัวดันมีเต็มเปี่ยมแทนซะอย่างนั้น   
แต่ถึงเป็นแบบนั้น เพราะมีพรสวรรค์ ลำดับขั้นการบำเพ็ญดันก้าวกระโดดจนคนถือว่าเป็นอัจฉริยะ แถมความรักในอาหารของนางยังทำให้นางเอกถึงกับสรรค์สร้างวิธีบำเพ็ญแบบใหม่เฉพาะตนขึ้นมาได้เลยด้วยซ้ำ! ถ้าอยากรู้ว่าเป็นวิธีอะไร และเส้นทางของสาวน้อยผู้ชื่นชอบอาหารในโลกบำเพ็ญจะเป็นแบบไหนต่อไป ไปติดตามต่อในนิยายกันเลย!  
line-break
การันตีความสนุกจากนักอ่านนิยายเรื่องนี้
comment-profile
natsume0000 (จากตอนลำดับที่ 14)
ฝึกวิชาก็ต้องทำบำเพ็ญเซียนก็ไม่อาจละทิ้ง..อาหารเติมท้องยิ้งต้องหา555
comment-profile
barbienena (จากตอนลำดับที่ 5)
5555ขำท่านอาจารย์ 
comment-profile
ตือโป๊ยก่าย (จากตอนลำดับที่ 41)
หลงหัวปักหัวปำมากจ้า
อ่านนิยาย
— พี่เตย —
กลับขึ้นไปบนสุด