“ปรานีน้องสาวของฉันหน่อย ชีวิตของเขาไม่ค่อยมีใครนักหรอก..." คิมหันต์มองลึกลงไปในแววตาสีน้ำตาลอ่อนใกล้สายตา เธอก็พบกับความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่าง ยิ่งวรินธรเผยยิ้ม เธอยิ่งเห็นชัดถึงสิ่งที่ซ่อนในนั้น

“เดี๋ยวเธอจะหาว่าฉันน้ำเน่า ถ้าเกิดฉันบอกว่าฉันชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้ แบบว่า...มีแค่เธอคนเดียว ซื่อสัตย์กับเธอคนเดียว จงรักภักดีกับเธอ หรือเชื่อฟังคำสั่งเธอ เหมือนเจ้าด่างทับทิม..."

"ความถูกต้องที่อีกฝ่ายบังคับให้เธอเลือก มันกำลังทำร้ายใครคนนี้ เค้าจะรู้บ้างไหม" ...มีใครเคยบอกบ้างไหม ว่าเหตุผลไม่เคยยั่งยืนเท่าความรู้สึก