นิยายพีเรียดไทย | เฉพาะเรื่องสั้น | เฉพาะนิยายยังไม่จบ | เรียงตามยอดวิว | หน้าที่ 13

นางบอบบางดุจดอกแก้ว ทว่าแววตากลับมั่นคงดุจหินผา ทุกการกระทำล้วนมีเจตตนาบางสิ่ง ดังนั้นแม้รังเกียจหญิงมากมารยา แต่เขาก็มิอาจวางนางไว้ไกลตัว สุดท้ายจากการเฝ้ามองเพื่อจับผิดกลับกลายเป็นคะนึงนิจทุกค่ำคืน

เป็นวาสนาบันดาลให้พานพบ ให้บรรจบพบรักร่วมเคียงหมอน เป็นผลบุญหรือวงกรรมแต่ปางก่อน รักขาดรอนคร่ำครวนมิหวลคืน

สิ่งที่นางข้าหลวงควรจะมี ประกอบด้วย รูปงาม กริยาสง่า เรียบร้อยเหมาะแก่การเป็นแม่เรือน เพียงแต่สำหรับแม่ขวัญตาแล้วเกรงว่าจะได้เพียงประการแรกเท่านั้น

บุรุษชาตินักรบชีวิตนี้พลีได้เพื่อบ้านเมือง ชั่วชีวิตมิเคยยอมลงให้ใคร หากแต่เพียงได้เห็นรอยยิ้มของนางเพียงครั้งเดียว หัวใจที่เย็นชากลับร้อนรนมิอาจตัดใจ

เธอที่มาจากอดีตด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส กลับลืมตาพบว่าตัวเองอยู่ในภพชาติปีหลายพันปี ร่างที่เธอมีชื่อและหน้าตาเช่นเดียวกับชาติที่แล้ว เธอได้แต่หวังว่าชาตินี้จะไม่เจอกับเขาแต่ก็ไม่สมหวัง