เมื่อเหล่าสมาชิกชุมนุมทาโรต์ถูกดึงเข้าไปใน 'ปราสาทต้นกำเนิด' อย่างกะทันหันและได้รับรู้ความจริงเกี่ยวกับเทพเจ้าของพวกเขา แต่...เรื่องราวนี้มันต่างออกไปจากที่ควรจะเป็น

เมื่อแม่ขอร้องให้ผมช่วยกันยายทอมตัวร้ายออกจากน้องสาวตัวดี

เพราะเป็นคนที่พิเศษ เธอจึงได้รับภารกิจที่พิเศษอยู่เสมอ หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมความพิเศษ สิ่งที่จะพาเธอไปเจอกับเรื่องราวอีกมากมาย ที่รอเธออยู่ตรงหน้า ความรัก ความโลภ ความโกรธ และความลุ่มหลง

กลุ่มนักวิจัยต้องการนำว่ายสมุนไพรชนิดหนึ่งที่อยู่ภายในป่าลึก เพื่อนำมาสร้างยารักษาโรคต่างๆ จึงได้หาพรานนำทางเข้าไปเอา แต่ทว่าพวกเขาดันไปในช่วงที่ป่าปิด เป็นช่วงทีอาถรรพ์ป่าแรงที่สุด และภูตผีที่น่ากลัว

เพราะความแค้นในอดีต ละอองจึงแฝงตัวเข้ามาเป็นคนรับใช้ให้กับนางร้ายแสนเย่อหยิ่งอย่างม่านฟ้า หากแต่ยิ่งรู้จักก็ยิ่งรู้ว่านางร้ายคนนี้จิตใจเปราะบางและน่าสงสารแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเธอก็ไม่อาจห้ามใจรักได้แล้ว

“อ้าวไม่โหยหาแล้วเหรอ” อี้หยางพูดพร้อมหัวเราะอย่างสนุกสนาน หญิงสาวหันไปมองตัวเองในกระจกอีกครั้งอย่างรังเกียจ เธอตอนนี้ในสภาพเปลือยท่อนบนเสื้อในหลุดรุ่ย ร่างกายกลับโหยหาคนแปลกหน้าคนนั้นไม่สิ้นสุด

“เจ้าเล่ห์” “ขี้โกง” “ไม่เคยบอกว่าเป็นคนดี” “แค่เป็นของแอล”

เรื่องของเรา ไม่ต้องบอกให้ใครรู้

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

“เฉินอิงอิง ขอบใจนะที่เธอทิ้งทรัพย์สมบัติมากมาย พร้อมกับสามีโปรไฟล์ดีไว้ให้ฉัน ชาตินี้เธอสิ้นวาสนาเสียแล้ว ต้องโทษที่เธอโง่เอง เกิดใหม่ในชาติหน้าเธอก็อย่าโง่เขลาอีกก็แล้วกัน จะได้ไม่มีจุดจบเช่นนี้”

โชคชะตานำพา ไม่ว่าชาตินี้ หรือชาติหน้า ขอแค่ได้พบกันอีกครั้ง "ฉันจะลองทำความรู้จักกับนายใหม่"

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ในบางครั้งความพลัดพรากจากคนที่รักอาจจะไม่ใช่การสูญเสียเสมอไป แต่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงให้ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิมก็ได้

เมื่อเธอพลาดท่าต้องแต่งงานกับพี่ชายร่วมบ้าน ปริศนามากมายจึงเกิดขึ้นเมื่อเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป

ไม่มีหรอก ไปอ่านในเรื่องย่อเอา ให้มาแค่200คำไรต์เขียนไม่พอหรอกจะตัดคำก็เสียดาย