"หนึ่งพันปีแห่งความรัก ร้อยปีแห่งความเจ็บปวด… เหยียนหลีคือภูตดอกบัวที่แปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์เพื่อรักเฟิงหลงเหยียน แต่แท้จริงแล้ว เขากลับมอบตบะเพื่อใช้นางในเกมชีวิตและความตายที่เขาไม่เคยบอกให้นางรู้"

"ระหว่างการแต่งงานที่เลือกเอง… กับการเป็นสนมไร้ค่า ชาตินี้ข้าขอเลือกเส้นทางที่มีเกียรติ ดีกว่าถูกกักขังเป็นสนมไร้ยศศักดิ์ไปชั่วชีวิต"

เขาทิ้งผู้หญิงที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งไป...เกือบห้าปี เจอกันอีกทีเธอมีลูกแฝดวัยสี่ขวบ...คำถามคือลูกใคร?

“พุทโธพุทธัง สะระณัง คัจฉามิ” - กล่าวโดย โทโคยามิ ฟุมิคาเงะ

หลายปีก่อน ‘ดนตร์’ หลอกว่ารัก ‘ดาวนิล’ จนตั้งท้อง แต่แล้วโชคชะตาก็พาเธอกลับมาเจอเขาในฐานะเจ้านาย เขาหลอกว่ารักแล้วพาเธอขึ้นเตียงอีกครั้ง ‘ดาวนิล’ บอกว่าน้องหมูหวานไม่ใช่ลูกของผู้ชายห่วยๆ อย่างเขา!

กูให้มึงเอาน้ำมันพรายไปป้ายคนที่มึงอยากได้เป็นผัว ไม่ใช่เอามาสาดกู!!!

“ลองคบผู้ชายที่ไม่ตรงสเป็กแบบพี่ดูสักครั้งไหม บางทีมันอาจจะเวิร์กกว่าก็ได้”

เพราะคำสาปแช่งของผู้หญิงครึ่งประเทศ ทำให้หลิงซูที่ถูกคู่นอนฆ่าตายถูกส่งไปเกิดใหม่ในนิยายชายรักชาย สำหรับผู้ชายเจ้าชู้ เสเพลอย่างเขา จะอยู่รอดได้ไหม

คินน์พลาดมีอะไรกับศิษย์ของตัวเอง แถมพ่อของเธอก็ยังเป็นศาสตราจารย์ปลุกปั้นเขา เรื่องยุ่งๆ วุ่นขึ้นไปอีกเมื่อนีรนาราบอกว่า ‘อาจารย์คะ หนูท้อง’

ฟ้าถ้าไม่ส่งมาให้เธอมีใจ ส่งเพื่อนเธอมาก็ได้ หล่อจังเลยคนนั้นน่ะ

อีโวลโตะผู่พ่ายเเพ้หลังการต่อสู้กับบิลร่างจีเนียสเขาได้มาที่โลกนี่อะไรจะเกิดขึ้น!โลกจะถูกทำลายหรือไม่! เมื่อเงามืดแห่งวิวัฒนาการพบแสงสว่างจากหัวใจ... โลกอาจจะถึงกาลล่มสลาย หรือเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เธอแอบมีสัมพันธ์สวาทกับหัวหน้าของพ่อ

“กูรู้สึกอยากลองล่าดู” “ผู้หญิงที่ดูเย็นชาคนนั้นน่ะเหรอ?” เลนินเลิกคิ้วถามย้ำ #สมบัติวิศวะ

“พอไม่เห็นหน้าเธอแล้วมันหงุดหงิด ไม่ได้ยินเสียงเธอก็เหงา ยิ่งไม่ได้จูบเธอพี่ก็แทบบ้า” จากที่ "พี่ไม่ชอบเด็กอย่างเธอ" สู่การระวังและเตือนใจตัวเองว่า... ความสัมพันธ์ลับๆ นี้ ต้องห้ามรักเด็ดขาด!

นางคือคุณหนูที่หลงรักราชครูจนสุดหัวใจ ส่วนเขาหลอกใช้ความรักที่นางมีเพื่อแก้แค้นให้คนในตระกูล

บัลลังก์ทองคำไร้การเยี่ยมเยือนจากจักพรรดิ หน้ากากอสุราสองหน้าไร้ผู้สวมใส่ หากแต่มงกุฏสีครามยังคงย้อมเย้าไปด้วยโลหิตนับตั้งแต่แรกเริ่มจนบัดนี้

โซดา ตัวแทนแห่งความซ่า ที่ต้องมาอยู่ร่วมกับ น้ำแข็ง ที่เย็นชาไม่ต่างจากชื่อ

ความรู้สึกที่ถูกทะนุถนอมไว้กลางฝ่ามือ...นั่นคือสิ่งที่นิลพัทมอบให้ปิ่นมาลา