"ร่างกายคุณหนูมีค่าดั่งทอง ตัวข้าผู้น้อยจะหาญกล้าล่วงเกินได้เช่นไร!?" ชายหนุ่มเอ่ยกดเสียงขุ่นลึกในลำคอ ดูน่าเกรงขามและน่าหวั่นหวาดมิใช่น้อย "พรืด!" ตู้หรงหวาหัวเราะขัน รอยยิ้มหวา

ผมไม่ชอบเด็ก งี่เง่า ดื้อ เอาแต่ใจ อายุก็ขนาดนี้แล้ว จะให้มานั่งตามใจใครคงเป็นไปไม่ได้หรอก แค่แต่งงานด้วยก็ถือว่าบุญมากแล้ว ถ้าไม่เพราะผลประโยชน์ผมไม่ยอมหรอก (มาเฟียคิมหันต์กล่าวไว้)

แคลร์ นักเรียนจอมยาที่ต้องการใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายกลับต้องมาพัวพันกับท่านชายตระกูลขุนนางอย่าง เบลซ ชีวิตประจำวันอันสงบสุขของเธอได้สิ้นสุดลงอย่างสมบูรณ์แล้ว

ผู้กุมความลับของฉันดันเป็นทนายประจำกูล

ผมให้โอกาสคุณอีกครั้ง ถ้าเข้าไปในห้องนี้แล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะนึกถึงชายอื่นอีกแล้วนะ

ในอนาคตที่มนุษย์สามารถเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง และ เกมส์ได้ แต่จะเป็นยังไงถ้าบ้างคนในนั้นได้หายไป แล้วโผล่อีกโลกหนึ่งที่พวกเขาไม่รู้จัก????

แอชผู้ข้ามไปโลกกินทามะโดยด้วยวิญญาณที่ทำได้แค่สิงสู่ผู้อื่นเท่านั้น หลังจากถูกพวกฮารุซาเมะยิงยานอวกาศเขาได้อพยพไปสู้โลกวันพีชด้วยประตูมิติสูตรโกงของเขาและเริ่มตำนานบทใหม่ ด้วยการกลืนกินผลฮิโตะฮิโตะโ

ผู้ใดใคร่อยากจะแย่งชิงตำแหน่งพระชายาของท่านอ๋องประจำหน่วยพยัคฆ์ราตรีนี่ ก็เชิญแย่งชิงกันต่อไปตามแต่ใจจะปรารถนาเถิด ส่วนเหิงฮุ่ยอิงผู้นี้มีเพียงเพียงความปรารถนาเดียวคือการได้ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์เท่านั้น

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ได้ตั้งแต่ที่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดเกินเพื่อนแล้ว

เมื่อต้องเลือกไปยังโลกอนิเมะ เขาจึงเลือกโลกฮันเตอร์แห่งนี้ โลกที่มีคนที่เขาหลงรักและคนที่เขาอยากดูแล แต่เขากลับต้องตาบอดเพราะนั้นคือค่าใช้จ่ายของการมายังโลกแห่งนี้ {ผู้แต่งติดเรียนและฝึกงาน อาจลงช้า}

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เขาเป็นนายโลม ทำเรื่องสกปรกมามาก หนีตามหญิงสาวแก้มกลมไปช่วยเลี้ยงน้องๆ แต่ไม่อาจหนีความหวาดกลัวในใจ เหมือนนกที่หนีจากกรงทองเพิ่งหัดบิน รู้สึกว่าตัวเองมีแต่รอยเปื้อน อยากรักนางรุนแรงดังใจปรารถนาก็กลัว

"หึ.. ลองดูไหมล่ะเด็กดี ว่าพี่จะบ้าได้ถึงขั้นไหน" 🥊

ใครมันจะไปคิดว่าจะได้เกิดใหม่ในโลกอีกหนึ่งหมื่นปีข้างหน้า

ถ้าความรักเปรียบเสมือนดอกไม้ มันคงไม่หอมหวานเลยซักนิด