พรฟ้า ที่โดนลักพาตัวมาทำงานที่อาณาจักรบันเทิงในมาเก๊า เธอหาทางหนีทุกครั้งที่มีโอกาส สุดท้ายมือขวาของนายใหญ่ เป็นผู้พาเธอหลบหนีได้สำเร็จ แต่เธอไม่อาจหลบหนีจากหัวใจรักที่มีต่อเขาได้

"ฉันกับเธอคงมีได้แค่งานหมั้นเท่านั้นแหละ ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ฉันจะถอนหมั้นทันที เพราะฉันไม่ได้รักเธอและไม่คิดจะรัก"

หญิงสาวย้อนเวลาหลุดเข้ามาในมิติที่ด้วยความมึนงง ทว่ายิ่งตามสืบยิ่งพบว่าเธอนั้นกำลังเผชิญหกับปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แถมยังมีแวมไพร์หนุ่มกับมนุษย์หมาป่าเข้ามาวนเวียนในชีวิต ฉันอยากหลับบ้านนน

สวีซินทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายที่ตนพึ่งอ่านไป แต่ทะลุมาแล้วก็แล้วไปเถอะ แต่ไหงต้องทะลุเข้ามาอยู่ในร่างยัยดอกบัวขาวที่ทุกคนเกลียดชังด้วยเล่า ไหนจะ 'ระบบซังกะบ้วย' ที่ทำเธอปวดหัวเช้าเย็นอีก

เธอคือหญิงสาวที่มาจากอนาคต ย้อนเวลามาอยู่ในร่างของคุณหนูตัวร้ายที่ตรอมใจเพราะผิดหวังเรื่องรัก อนิจจา ทำไมถึงได้เทิดทูนในความรักขนาดนั้นนะ แต่วางใจเถิด ฉันจะใช้ชีวิตของเธอให้ดี และทำตามความฝันที่ฉันอยา

ไหนๆ ก็ได้มาเป็นตัวประกอบที่ควรจะตายไปแล้ว อยากอยู่เนียนๆ ไม่ยุ่งกับใครสวรรค์ดันส่งลูกชายของว่าที่สามีมาให้รับผิดชอบอีก

เพราะดันปากเก่งรับคำท้าจากเพื่อน ผมเลยต้องมาตามจีบพี่ว้ากสุดโหด ที่เกลียดผมยิ่งกว่าอะไรดี แต่ผมเป็นพวกแพ้ไม่เป็นซะด้วยสิ งั้นผมคงต้องงัดไม้เด็ด มาทำให้พี่ว้ากเสร็จผมให้ได้แล้วล่ะ!!

บทตัวร้ายยากที่จะมีสตรีเคียงข้าง​ แต่ในเมื่อนางได้หลุดเข้ามา​ ได้เจอกับตัวร้ายผู้นี้จะช้าอยู่ไย​ ตัวร้ายผู้นี้ข้าจะไม่ยอมให้ใครมารังแก​เป็นอันขาด​ “ห้ามแตะต้อง​เขานะแม่นางเอก!! เขาเป็นของข้า!!”​

เมื่อคำขอเป็นจริง ได้เกิดเป็นลูกของพ่อแม่คนเดิมอีกครั้ง แต่กลายเป็นว่าเธอต้องย้อนเวลาไปเกิดในสมัยโบราณ แค่คำสัญญาที่เคยให้ไว้ว่าจะไม่ดื้อไม่ซนอีกแล้ว เธอทำไมได้ เรื่องวุ่นวายจึงได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

โดนเด็กเปรตทรมาณในนรกเป็นปี พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่ตรอกที่ไหนซักที่…โอ้นั่นมือฉันใช่ไหม มันไม่ใช่มือของไอกระต่ายเขียวแล้ว!! เอาล่ะทีนี้เริ่มอะไรดี ฆ่าเด็กต่อดีไหม ไม่ ขอเปิดร้านอาหารเพื่อครอบครัวดีก่า

หากการนอนเป็นกีฬาเธอคงติดอันดับต้นๆแน่นอน "ห้าว~งึมๆ ง่วงจังเลย" "แต่วันนี้เธอนอนมาจะ15ชั่วโมงแล้วนะ ยังจะนอนอีกหรอ?" "ปกติวันหนึ่งฉันนอน25ชั่วโมงน่ะ ถ้างั้นไปล่ะ~"หลังจากนั้นหญิงสาวผมขาวก็หายตัวไป

อวสานชีวิตหลังเกษียณ เธอจางจื่ออี๋เพียงแค่อ่านนิยายน้ำเน่าดราม่าสู้ชีวิตเรื่องโปรด การอ่านนิยายมาราธอนไม่เคยฆ่าใครตาย แต่มันทำเธอทะลุมิติเข้ามาในนิยาย มาเป็นตัวประกอบปลายแถวที่จะตายวันตายพรุ่ง!!

เมื่อเจียหลาน ครูสาวหัวโบราณวัย 22 ปี ที่แสนจะรักนวลสงวนตัว พลาดได้เสียกับเมิ่งซี นักเรียนม.ปลายวัย 18 ปี ชายแปลกหน้าผู้หล่อเหลาและปราดเปรื่อง ที่เก็บงำความลับเอาไว้มากมาย

เมื่อการทดลองส่งเครื่องย้อนเวลาไปกับหุ่นยนต์ แต่เหมยลี่ดันติดไปด้วยและเกิดขัดข้องผิดพลาด ทำให้เธอไปโผล่ยังแคว้นที่มีสงครามในร่างเด็กหญิงผู้อพยพ ความอดอยากยากจนแร้นแค้น เธอกับหุ่นยนต์จะทำยังไงดีล่ะ!?

คานิน นั้นคือชื่อของผม ผมเป็นเพียงชายหนุ่มธรรมดาที่หน้าตาบ้านๆ (แต่สาวชอบมองไม่รู้ทำไม) ทำงานเป็นนักข่าวอิสระและงานเสริมเล็กๆน้อยๆ แต่ดันจับพลัดจับผลูเห็นเหตุการณ์การฆาตกรรมของมาเฟีย ช่วยผมด้วย! อ๊ากก

นางจะทำเช่นไร เมื่อถูกผู้เป็นแม่บ้านที่ดูแลจวนพยายามยัดเยียดนางไปเป็นสาวใช้อุ่นเตียงให้กับผู้เป็นนาย !

ค่ำคืนที่เร่าร้อนดุจดั่งภาพฝัน กลับกลายเป็นสายใยนิรันดร์ที่ผูกโยงเธอกับเขาไว้ตลอดกาล

ภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จกับความต้องการของตัวเอง...ฉันต้องเลือกทางไหนกันนะ

ก็อยากลืมเธอแทบตาย ฉิบหายเธอมาพร้อมลูกอีกหนึ่ง! เจ็บจี๊ดไหมล่ะ?

สายตาเย็นชาของชายหนุ่มกวาดตามองหญิงสาวใต้ร่างด้วยความเสน่หา มะ..มองอะไร!.. “หึ.. มองเมีย!.. “แค่เพื่อน อะ..กรี๊ดด อื้อ..อ๊ะ.อ๊าาาา