จากการอ่านบทแรก ถึงบทที่ห้าร้อยแปดนี้ บอกเลยผู้เขียนเขียนได้สนุกและฮามาก ใครชอบแนวนี้ต้องอ่านแต่ๆๆ...มีความสโลไลฟ์นะ~คนเขียนเขียนให้ค่อยเป็นค่อยไปแต่อ่านแล้วไม่จืดชืดและเครียดเกินไปแม้แต่น้อย เริ่มจากหลินม่านอายุครบ 1ขวบ มีพี่ใหญ่หลินผิง พี่สะใภ้ใหญ่อวี๋เซียง เป็นผู้เลี้ยงดู ก็แม่ผู้ให้กำเนิดให้นมแค่3เดือนแล้วหนีหายไป มีหลิงยวี่ที่มีแต่ดวงจิตอาศัยอยู่ในร่างกับหม่านเป่าตั้งแต่แรกเกิด เป็นเพื่อน เป็นพี่เลี้ยง เป็นครูสอน หลิงยวี่มีความรู้ มีมิติปล้องไผ่ (หลิงยวีเคยเป็นหยกวิญญาณครึ่งเซียน..คำอธิบายหลิงยวี่มีในบทแรกๆว่าทำไมถึงมาอยู่กับหม่านเป่า)พี่ใหญ่ก็พาเดินทางไปเรื่อยๆ มีการพบเจอผู้สูงศักดิ์ มีปรุงยาสร้างรายได้ รักษาโรค พบเจอสมุนไพร เจอหลินจือพันปี เจอพืชพันธ์ต่างๆเอามาปรับปรุงพันธ์ เจอนก,เจอลิงก็เอามาเลี้ยง ตอนที่เจอเสือคือลุ้นมาก พอหม่านเป่ามีหลาน หลินจี๋ หลินปิง หลินต้ง ลูกๆของพี่ใหญ่ก็ยิ่งเป็นครอบครัวเฮฮา เมื่อเดินทางหลบหลีกหนีปัญหาไปจนถึงที่ปลอดภัยก็สร้างบ้าน หาพื้นที่ในเมืองที่เหมาะสม เพื่อจำกัดไม่ให้คนนอกเข้าพื้นที่ได้ง่ายๆ พี่ใหญ่หลินผิงทดสอบให้หม่านเป่ากับหลินจี๋ช่วยเลือกพื้นที่สามารถบริหารจัดการได้ง่าย และยังซื้อที่ดินรกร้าง2หมู่บ้านเพื่อทำเป็นจวงจื่อ(บ้านสวน) ภูเขานอกเมืองเพิ่มรวมๆหลายพันหมู่ เมื่อได้ที่ดินอาหญิงเล็กของหลินจี๋ก็อยากได้สวนไผ่ คอกกระต่าย ไร่ข้าวสาลี ปลูกมันเบญจมาศ ผิงกั่ว พลับ และพุทรา เลี้ยงหมูป่า ตามความชอบกิน 555เยอะมาก ลูกหมูหม่านเป่าเติบโตขึ้นก็ฉลาดมาก เจ้าเล่ห์ตาใส แน่นอนว่าได้รับการศึกษาที่ดีจากท่างง~~เพ่พี่ใหญ่หลินผิงที่สนับสนุนแม้หม่านเป่าจะเป็นสตรี แต่ก็เป็นสตรีในชนชั้นสูง พี่ใหญ่สอนให้เพื่อเป็นสตรีที่ความรู้แบบแตกฉาน ปราดเปรื่อง ยังมีความรู้ที่หลิงยวี่สนับสนุนให้เรียนอีก ให้กำลังใจผู้เขียนนะคะดูๆแล้วน่าจะถึงสามพันตอนค่ะ555(แซวๆด้วยLove)