''ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้รักเธอยังจะตามตื้อ หน้าด้าน'' ''มึงนั่นแหละหน้าด้าน! มึงบอกไม่ได้รักกู?แล้วมึงถามกูหรือยังว่ากูเอามึงไหม ตื๊อเหี้ยไรกูเดินไม่ได้ไงก็นี่บ้านกู'' ''.......''

“ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงที่จะหอบลูกมาให้คุณรับผิดชอบตามหลังหรอก แค่ทำให้ฉันท้องก็พอ แล้วเราก็จบกันไป”

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เรื่องปัญญาอ่อนก็ทิ้งๆ มันไปบ้างจะได้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น การยอมรับความจริงก็เหมือนกัน... ...น่ารำคาญชะมัดเลยนะโลกใบนี้เนี่ย...

"สวีไป่ฮวา" ผู้เป็นมาเฟียสาวสวยอันดับหนึ่ง! เหตุใดนางถึงมาอยู่ในร่างของสาวน้อยอ่อนแอเช่นนี้ได้? ยัง! นางยังพบว่านางตั้งท้อง 3 เดือน! แต่! ไม่ต้องห่วง! นางจะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตอย่างดี!

เงาเป็นตัวตนที่แสนจืดจาง ขณะเดียวกันมันก็เจิดจรัสจนรู้สึกแสบตา เหมือนกับตัวตนของเขา ผู้เป็นดั่งหัวใจหลักของบลูล็อค

เมื่อศาสตราจารย์เจมส์มอริอาร์ตี้ หรือที่รู้จักกันในนาม ‘เจ้าแห่งอาชญากรรม’ และนักสืบผู้เลื่องชื่อ ‘เชอร์ล็อค โฮมส์’ ทะลุมิติเข้าไปในโลกของยอดนักสืบจิ๋วโคนัน จึงเป็นคราวซวยขององค์กรชุดดำที่ต้องวิ่งหนี

ผู้คนกลัวความตายแต่ทว่าในเวลาเดียวกันผู้คนเองก็ถูกดึงดูดด้วยความตายเช่นเดียวกัน ดาไซ โอซามุ คิดเช่นนั้นมาตลอดแล้วเหตุใดตอนที่เขาก้าวขาเข้าสู่ความตายที่เขาปราถนาเขาจะมาโพล่ที่นี่พร้อมกับ นากาฮาระ ชูยะ

ริมฝีปากเล็กๆนั่น ถ้าต้องครางชื่อเขา จะเป็นยังไงนะ...

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเด็กชายผู้ชายรอดชีวิตเป็นผู้หญิงแทนที่จะเป็นผู้ชายและมีความคิดแปลกๆ และ มีโรคบ้างอย่างที่น่าจะเพิ่มความสนุกสำหรับพวกคุณนะ หุ~ ปล.อ่านตอนเบื้องต้นก่อนเริ่มนะคะเพื่อความเข้าใจ

ถ้าหากว่าอาคาบาเนะ คารุมะย้ายมาเรียนม.ปลายที่คาราสึโนะจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ ... "นี่ได้ยินมาว่ายักษ์แดงคาราสึโนะแต่ก่อนไม่ได้ผมสีแดงนะ ผมหมอนั้นถูกย้อมด้วยเลือดของคนที่ตัวเองเอาชนะได้" "น่ากลัวจัง"

ชีวิตใช่ว่าจะมีได้ง่ายๆ เพราะงั้นถ้าได้มีแล้ว ดูแลชีวิตของคุณให้ดีล่ะ :)

หากได้ขอพรหนึ่งข้อ ผมก็อยากจะมีความสุขสักครั้งในชีวิตนี้

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน สามตัวตนอันน่าสงสัย ณ ตอนนี้มันคือปัจจุบัน อดีตหรืออนาคตกันแน่? มีเพียงความว่างเปล่าเป็นคำตอบ ความโกรธเกลียดกลัวเข้าครอบงำสุดท้ายก็เลือนลาง ตัวตนของเธอเลือนหายไป ไม่มีใครจำเธอได้

ดวงตาที่แสนจะดุดันที่ใครจ้องมองมาก็ต้องกลัว กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ และนิสัยที่เข้ากันไม่ค่อยจะได้กับพี่น้องคนอื่นๆและหยาบคายเป็นที่สุด "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำน่ะ ไอ้เวร"

'เธอ' ไม่สนว่าจะมีใครตายหรือโลกใบนี้จะเป็นยังไง...สิ่งที่เธอสนใจคือ 'ปกป้องพวกเขา' เพียงเท่านั้น

เขาไม่ใช่รุ่นพี่ที่น่ารักเท่าไหร่หรอก เขาแค่ปรากฏตัวทุกครั้ง ในวันที่ฉันมีน้ำตาก็เท่านั้นเอง...

สิ่งเดียวที่ทำให้เธอยังคงอยู่ นั่นคือการแก้แค้น

ไมค์กี้น่ะ -- เกลียดผู้หญิงคนนั้นเข้าไส้...