เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

มีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดผวาถึงฝันร้ายที่ไม่รู้จบ ด้วยจิตสำนักอันน้อยนิดของฉัน นั้นจงเกลียดจงชั่งผู้คนที่มีความสุขและเอื้อมระอาเหล่าผู้ที่จมอยู่กับความทุกข์ ขอทีเถอะอย่างพวกหล่อนน่ะจะไปไหนก็ไป๊!!!

เอล ซานัม มหาพงไพรอันกว้างใหญ่ได้เก็บซ่อนความลับที่หลับไหลแห่งโลก ขุมทรัพย์แห่งราชัน และเทคโนโลยีที่สามารถเปลี่ยนโลกทั้งใบ กำลังจะถูกค้นหาโดยทีมฮันเตอร์สุดเพี้ยนแล้ว!!

ฉันได้มาเกิดใหม่ในโลกของเกมยูริแบบไม่ทันตั้งตัวและยังต้องมาเป็นเพื่อนสนิทสมัยเด็กเป็นตัวเอกของเกมที่เกลียดอีก แถมเนื้อเรื่องเกมดันแปลกไปจากที่ฉันรู้ด้วยสิ ซวยแล้วสิตัวฉัน

"ไม่ว่าจะทำยังไงจัดการในรูปแบบไหนฉันก็ต้องเอานายมาเป็นเด็กของฉันให้ได้!!!" "ทานโทษนะพอดีเป็นคนชอบความอิสระไม่นิยมมีโซ่คล้องคอ!"

ในเมื่อได้รับหน้าที่สอนเวทมนตร์ให้แก่องค์หญิงตัวน้อยที่ไร้ซึ่งเวทมนตร์แต่ดันทำไม่ได้เพราะฉันก็ไร้เวทมนตร์เหมือนกัน"สอนเวทมนตร์ให้ไม่ได้ งั้นก็สอนการต่อสู่ที่ฉันถนัด(เหนือสามัญสำนึก)ให้องค์หญิงสิ"

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

ความทรงจำไหลย้อนจนรู้ว่านี่คือเกมจีบสาว แต่ฉันเป็นเพียงตัวประกอบซีน CG เท่านั้นเองทั้งยังอ่อนแอเหลือคณา ดังนั้นขอทดแทนด้วยการเป็นนักสร้างเครื่องมือเวทใช้ทุ่นแรงแล้วกัน

“ฉันเป็นแบบนี้แค่กับเธอ จำเอาไว้ด้วย”