"ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่" หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที "ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้" "แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้" "มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน

"ไหนว่ามีเสี่ยเลี้ยงไง..ทำไมเธอถึงยังซิงวะ" อัคคีหัวใจเต้นแรงมือไม้สั่นไปหมดอย่าบอกนะว่า เรื่องทั้งหมดเขาเข้าใจเธอผิด "คุณคีใจร้ายไข่มุกเจ็บ ฮือ...ฮือ" เสียงร้องไห้ของเธอทำให้หัวใจของเขาหล่นวูบทันที

เป้าหมายของฉันคือการเป็นเกษตรกรที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเฉิงกง!

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

หวังเข่อเฉา เจ้าของไอดีเกมมังกรพลัดถิ่นผู้เคยพาทีมสโมสรเจ็ดมังกรคว้าแชมป์เกม Age of Legend สามสมัยซ้อนต้องจบชีวิตลงหลังถูกทอดทิ้งจากสโมสรของตัวเอง แต่เขากลับได้รับโอกาสที่สองพร้อมกับร่างใหม่!

ฉันตาย ฉันเจอแมลงสาป ฉันเกิดใหม่ที่โลกhonkai ฉันมีระบบ ฉันต้องเป็นสาวน้อยเวทย์มนต์ ฉันมีกาชาจากระบบ ฉันได้ภารกิจจากแมลงสาป ฉันสู้กับแฮชเชอร์ ฉันได้เข้าร่วมแชทกลุ่ม "ชีวิตฉันมันธรรมดาจริงๆเลยโว้ย!!"

พะพาย เห็นเต็มสิบ มาตั้งแต่ยังเด็ก เขาเป็นเพื่อนของน้องชาย บ้านเขาอยู่ข้าง ๆบ้านหล่อน ไม่คิดว่าน้องชายในวันนั้น จะมาเป็นผัว คนปัจจุบันของเธอในวันนี้

ครอบครัวพร้อมหน้า เป็นสิ่งที่เหม่ยลี่ปรารถนากว่าสิ่งใด แต่เทพแห่งชะตาคงเห็นว่ายังน้อยเกินไป จึงส่งท่านโหวผู้มากไปด้วยอำนาจมาเคียงคู่ ทั้งที่นางมิได้ร้องขอพรข้อนี้

เมื่อเธอพลาดไปมีค่ำคืนที่เร่าร้อนกับมาเฟียหนุ่ม แต่พอเขากลับมาที่ห้องเธอก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ! มีที่ไหนมากระตุกหนวดเสืออย่างเขาแล้วหนีไปรอด ! 'ไปตามเมียกูมาให้ได้ ต่อให้ต้องพลิกฟ้าก็ต้องทำ'

ฉันต้องการแค่ลูกไม่อยากได้แม่

สมภารไม่กินไก่วัดฉันใด ท่านประธานย่อมไม่กินเลขาฉันนั้น...ไม่กินกี่โมง???

นางใช้ชีวิตอยู่ในโลกนิยาย กระทั่งเนื้อเรื่องจบลง อิสระที่วาดฝันเอาไว้ก็มาถึง! ถ้าไม่ติดว่าเจ้าตัวร้ายคนนั้นดันไม่ยอมปล่อยนางและพร่ำให้รับผิดชอบเรื่องในคืนนั้น โธ่! ก็แค่นอนด้วยกันครั้งเดียวเองนะ!

"ต่อให้ชุบตัวเป็นเทวาสักพันครั้ง…จงอย่าลืมว่าแท้จริงแล้วเจ้ามันเป็นแค่ปีศาจนรกตนหนึ่ง ทั้งโสมมและน่ารังเกียจ"

ซูฉีคลั่งไคล้ในนิยายที่ตนเองนั้นปลาบปลื้มเกลียดชังนางร้ายเข้าไส้ ยามนางร้ายถูกสาปส่งให้เดินทางไปชนบทถูกใจนางยิ่ง แต่เหตุใดลืมตาตื่นขึ้นมากับพบว่าตนเองนั้นอยู่ภายในร่างกายของนางร้ายที่โดนเนรเทศได้

หนิงเหอ ลูกศิษย์ของจิตรกรชื่อดังวัย28ปี วันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นก็พบว่ามาอยู่ในยุคจีนโบราณและครอบครัวยากจนครอบครัวหนึ่ง และเพื่อให้ความเป็นอยู่ครอบครัวของตนเองดีขึ้น เธอจึงใช้ฝีมือการวาดภาพในการหาเงิน

เขาเย็นชาเกับทุกคนยกเว้นเธอนักศึกษาแพทย์คนนั้นคนเดียวเท่านั้น.........

ไป๋มี่ชาถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณนาการแก่หยางอ๋องทรราชผู้เหี้ยมโหด เธอถูกห่มเหงรังแกทุกค่ำคืนอย่างโหดร้ายและเย็นชา หารู้ไม่เลยว่านางคือหญิงรักเมื่อครั้นยังเยาว์วัยที่เคยได้สัญญาว่าจะแต่งงานด้วยกัน

เขากลับมาเพื่อทวงของรักของหวงคืน จากอดีตนักโทษสู่เจ้าพ่อมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ “คนของกูห้ามแตะต้อง” *ไม่นอกกาย นอกใจ*

“นอนไหมครับ” เขาถามพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ ท่านั่งไขว่ห้าง เอียงน้อย ๆ แล้ววาดแขนคล้ายรอให้เธออิงซบ โคตรเชื้อเชิญให้เธอตอบว่า นอนค่ะ! แต่เธอจะตอบตกลงง่าย ๆ ได้ยังไง กระทั่งเขาถามว่า “คุณไม่อยากค้างกับผม"

คนที่ปากดีปฏิเสธฉันไปเมื่อสิบปีก่อน ตอนนี้กลับมาเสนอหน้าอยากจะแต่งงานกับฉันนี่นะ? เพื่อที่จะลุแก่อำนาจแม้จะต้องคุกเข่าทั้งสองข้างก็ยอมทำอย่างไม่อิดออด รนหาที่ขนาดนี้ชาตินี้ก็อย่าหวังว่าจะได้หย่ากันเลย