เมื่ออัลฟ่ากลิ่นเปปเปอร์มินต์ ดันเผลอไปทิ้งไข่ไว้ให้คุณแม่โอเมก้าหนุ่มน้อยเลี้ยงถึง 4 ปี ด้วยบุพเพอาละวาด จึงทำให้เขาทั้งคู่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หากชั่วเหมันต์ฤดูนี้เราทำให้รามิลเปลี่ยนใจไม่ได้ เราจะเป็นราชาผู้ไร้ซึ่งราชินีเคียงบัลลังก์

เมื่อลูกคุณหนูหลงไปอยู่ในโลกคุ้นเคย นางจะมีชีวิตรอดหรือไม่?

“แค่น้อง ไม่ได้คิดอะไร” >>>>> “ผู้ชายคนนี้ใครเหรอครับ” “ พี่ชายข้างบ้านค่ะ” แล้วทำไมไอ้คนที่ถูกแนะนำว่าเป็นพี่ชายข้างบ้าน ไอ้คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรต้องหงุดหงิด ทำไมต้องโมโห ไม่พอใจ

วิชาที่ทุกคนต้องการกับตกอยู่ในมือเด็กหนุ่มผู้ที่จะสะท้านสะเทือนสวรรค์

"ถึงตัวจะอยู่ใกล้ แต่ก็ต้องรักษาระยะห่างทางใจ รักษาคำว่าเพื่อนไว้ เพราะว่าไม่อยากเสียเธอไป"

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะค้นพบความลับของยายเฉิ่มที่เป็นคู่กัดตนเองเข้าโดยบังเอิญ จึงนำมาเป็นข้ออ้าง พอได้ใกล้ชิดกันเป็นเขาที่หวั่นไหว แต่เขากลับปากหมากับเธอไว้เยอะนี่สิ จะทำยังไงต่อไปเพื่อให้ได้ใจเธอ

**ประกาศ~ ตอนนี้ไรท์ยังไม่สามารถกลับมาอัพได้ เนื่องจากปัญหาเรื่องเวลาทำงานไม่บาลานจ์กับเวลาแต่ง ซึ่งถ้าไรท์มีเวลาว่างจะกลับมาอัพให้อ่านต่อนะคะ ขออภัยเป็นอย่างสูง**

องค์ชายจากต่างแคว้นถูกเลือกให้เป็นองค์ชายบรรณาการไปยังแคว้นอันยิ่งใหญ่ด้วยเพียงเพราะเจ้าตัวไม่เหมือนพี่น้องคนอื่นๆ

เฮียเมฆเคยบอกว่าอลิซไม่ใช่สเปกนี่นา ตอนนี้จะมางอแงทำไมล่ะคะ

ไม่ใช่เพือนรัก...แต่เป็นเพื่อน f*ck No.One

การที่นางได้มาเกิดใหม่ในดินแดนที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้… จะทำให้นางได้ความทรงจำที่หายไปกลับคืนมาอย่างนั้นหรือ? ยังดีที่ในมือของนางมีสมบัติวิเศษ หวางเป่าติง!

เด็กที่เกิดมาจากโลกที่มีพลัง แต่ว่าตอนเด็กโดนจับทารุณและขัง เพื่อความสนุกของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีแต่ลงความหงุดหงิดใส่ จู่ๆ ก็มีแสงสว่างมอบให้อย่างกับนกที่บินมารอบๆ แล้วทำให้เห็นแสงสว่างที่ไม่เคยเห็น

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

มิวบลูที่ไหลตายโดยไม่รู้ตัว ตื่นมาอีกทีก็มาอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จักและมีต้นไผ่เต็มไปหมดพร้อมเสียงปริศนาที่ดังขึ้นในหัว ก่อนจะพบว่าตัวเองย้อนกลับมาก่อนเสียชีวิตกับข่าววันสิ้นโลกในอีกสี่เดือนข้างหน้า

เมียเหรอ ยังไม่คิดจะมี แต่ตอนนี้ เหมือนต้องคิดใหม่แล้วแหละ “ให้ตายสิ! คนบ้าอะไร ทำตาอ้อนเหมือนแมว” “ยิ้มขนาดนี้ ฆ่ากูเถอะแม่ง!”

ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างตัวร้ายที่ไม่มีใครต้องการ พ่อ แม่ พี่ น้อง ต่างให้ความรังเกียจเขาที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน จนทุกคนต่างเลือกที่จะเฉยชากับเขา… แล้วไงอ่ะ คิดว่าเขาต้องการมากนักเหรอ?

ขอร้องล่ะพวกเจ้าแต่ละคนอย่าพากันหาเรื่องปวดหัวมาให้ข้านักเลย..คนหนึ่งข้าก็รักจนหมดใจ อีกฝ่ายหนึ่งคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังซึ่งข้าไม่อาจละทิ้ง ให้ตายสิ ช่วยปล่อยข้าให้นอนเปื่อยอยู่ในหลุมเหมือนเดิมเถอะ..