เธอเป็นนักศึกษามหาลัยที่โหมเรียนหนักจนตัวเองตายตอนอายุ 20 ปี ในห้องพัก การกำเนิดใหม่ “ฉันจะเป็นอิสระ จากกการเรียนนี้สักที” เป็นผู้ที่มีพลังเหนือผู้ใด ฉันจะหนีจากการเรียน

เพื่อนบ้านคนใหม่คืออดีตสามีของฉัน

"ถ้าเอยอยากเป็นเมียพี่มากขนาดนั้น มาสิ จะทำให้ดูว่าผัวเมียกันเขาทำอะไรยังไง..."

นอนอ่านแฟนฟิคแฮร์รี่พอตเตอร์ แบบOC x Yuri แล้วหลับไป ตื่นขึ้นมา "ผม" ก็กลายเป็น "เธอ" แพนซี่ ผีแบนชีจอมกรีดร้องเสียงดังแสบแก้วหูแห่งสลีธีรินไปซะแล้ว แถมเป็นช่วงปี 5 ภาคผจญป้าคางคกอัมบริดจ์ซะด้วย !

“ข้ารักเทิดทูลท่านมากขนาดนี้ ไหนเลยจะคิดละทิ้งท่าน มีแต่ต้องการมากกว่าเดิมจนแทบทนไม่ไหวอยากกักขังท่านให้อยู่ข้าแค่สองคน มัดตัวท่านไว้บนเตียงร่วมรักกับข้าจนไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน ให้ท่านมีข้าคนเดียว"

วันไนท์สแตนคืนเดียว ผ่านไปเก้าเดือนได้ลูกสาวหนึ่งคนมาอุ้มแบบงงๆ 'ภารนัย' แทบจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก แม่ของลูกยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย เห็นแก่ที่หล่อนเพิ่งเสียแม่ และมีแววจะต้องลาออกหลังตั้งท้อ

เมื่อวินาทีสุดท้ายของการมีชีวิตในฐานะมนุษย์มาถึง พลังของน้องชายสุดที่รักของเรก็ตื่นขึ้นมาพอดี พระเจ้า เขาบอกได้เลยว่าน้องชายคือพระเจ้า ใครมันจะโชคดีได้พลังแบบนี้อีก เชื่อเถอะว่าไม่มีอีกแล้ว

เกิดใหม่ครานี้ขอชิลหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ไยมีแต่เรื่องปวดหัวเข้ามาไม่เว้นวัน ไหนจะฝ่าบาทที่อยู่ดีดีก็มาสนใจข้าอีกเล่า

เมื่อเธอพลาดมีความสัมพันธ์กับพี่ชาย...

พยายามจนสุดแรงจะยื้อ...อย่างไรเขาก็ไม่รัก วิวาห์รอหย่านี้เธอขอไปเองเสียยังดีกว่าให้เขามาพรากลูกไปจากอก...

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

[ดิฉันอยากจะตอบแทนค่ะ] นั่นคือถ้อยคำที่เขาได้รับ หลังจากที่เขาช่วยเหลือเธอไม่ให้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุตกบันได แต่ไม่รู้ว่าไปจบอีท่าไหนสุดท้ายหล่อนถึงมาสารภาพรักกับเขาเฉยเลย แล้วแบบนี้เขาจะทำยังไงดีเนี่ย

จากหมากสำคัญในแผนการ ถูกเลื่อนให้เป็นของเล่น…สำหรับทินกร ข้าวหอมเป็นได้แค่ ’คนของเขา‘...

เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลู

“ทำให้ผมหลงจนโงหัวไม่ขึ้นสิ แล้วคุณจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”

วันนั้นฝนตกถึงทำให้เราได้พบกันหรือว่าใครกันแน่ที่ลิขิตมันไว้ กาลเจ้าของร้านหนังสือที่ชอบความสงบและรักความสะอาดมาเจอกับ หันตราเด็กหนุ่มมหาลัยที่ตัวเปียกแล้ววิ่งเข้ามาหลบฝนในร้าน

ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือโชคชะตาฟ้าลิขิต ฉันถึงได้นั่งขอร้องผู้ชายตรงหน้าที่ดูอันตรายแผ่ซ่านออกมาอย่างปิดไม่มิด "คิณณ์ฉันขออยู่กับนายได้ไหม ขอร้องล่ะ!" และพูดออกมาราวกับผู้หญิงไร้ยางอาย

หลุดเข้ามาเป็นตัวประกอบในนิยายรักผู้ใหญ่ที่นางเอกมีตัวเอกชายหลายคนมารุมรักทั้งที ตั้งใจจะสังเกตการณ์อย่างสนุกสนานแท้ๆ ทำไมเนื้อเรื่องถึงวนเวียนรอบตัวฉันไม่หยุด นี่มันใช่ตัวประกอบจริงๆหรือคะ?

"ผมบอกว่าแปลนนี้ใช้ไม่ได้ เทวดาเดินไม่สะดวก" โครตแม่มเอ้ย! เทวดากับซินแสนนี่จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของสถาปนิกไปถึงไหนวะ!

เมื่อนักฆ่าสาวทะลุมิติมาโดยไร้ซึ่งความทรงจำใดทั้งสิ้นมีแต่สัญชาตญาณที่สร้างความตื่นตะลึงให้คนรอบข้าง ไหนจะต้องทดแทนพระคุณโดยกลายไปเป็นพระชายาของท่านอ๋องโดยไร้เกียรติอีก!!!