“แล้วจะเอาอะไร” คนเมาที่พร้อมจะหลับตาทุกเมื่อเอ่ยถาม ก่อนจะพูดต่อ.. “ถ้าหามาได้ก็จะหาให้”

หลิวอิงฮัวลูกสาวท่านเสนาบดีใหญ่นางเป็นคนอารมณ์ร้ายชอบเอาแต่ใจวันนึงนางเกิดต้องใจบัณฑิตหนุ่มหน้าใสจึงทำทุกทางเพื่อให้ได้เขามา..แต่นางหารู้ไม่ว่านางได้แต่งงานกับเทพบุตรที่แสนเย็นชา...เขาไม่ยอมแตะต้องเธอ

เมื่อหัวใจมีแต่ความแค้น บทสรุปจึงเหลือแต่ความว่างเปล่า...

ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเห็นมะเขือยักษ์ของฉันนะ....

จอมมารได้รับคำพยากรณ์ว่าในอนาคตจะถูกเหล่าผู้กล้ากำจัด จึงได้เดินทางมาที่แดนมนุษย์ เพื่อกำจัดเหล่าผู้กล้า แต่พบว่ามันกากเกิน จึงฟูมฟักเพื่อให้เหล่าผู้กล้าคู่ควรที่จะมาโค่นล้มตนเอง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ไม่ว่าจะหลบ ไม่ว่าจะหลีก ไม่ว่าเธอจะซ่อน เขาก็มักจะต้อนและอ่อยให้เธอลืมค่ำคืนนั้นไม่ได้สักที

จู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ ในตอนที่กลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกก้าวหนึ่ง และรู้ดีว่าต่อให้หันกลับไป ความไร้เดียงสาแบบวัยเยาว์ก็ไม่มีอีกแล้ว

วิลเซนต์ มาเฟียหนุ่มนักรัก เจ้าของสโลแกน "ไม่ง่ายแต่ได้ไม่ยาก"และ"ไม่มั่วแต่ทั่วถึง" เมื่อจะถูกมัมจับคลุมถุงชน ก็แหกถุงแม่งเลย.. "ไอด้า แต่งงานกะพี่ไหม" "พี่วิลล์จะบ้าเหรอ" "มาเป็นเมียของพี่เถอะ"

เฮีย...อย่ามาเล่นกับใจ!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

อย่าสร้างบ้านติดทะเลถ้าคุณยังไม่อยากตายด้วยสึนามิ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

จากเด็กบ้านแตกริอาจเป็นขโมยของคนตาย วิญญาณคงโมโหจนสาปแช่งให้หนีตำรวจตกน้ำตาย แล้วต้องมาอยู่ในร่างของสตรีอาภัพที่มีสามีเป็นอดีตโจรดวงตกกับลูกติดอีกสองคน หนำซ้ำยังถูกรังเกียจจากทุกคนจนถูกทุบจนตาย

เขาชำเลืองมองขวัญชนกที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนใบหน้าเรียวของหญิงสาวชวนให้น่ามองยิ่งนัก เขาลุกขึ้นมานอนเท้าคางมองพร้อมกับใช้นิ้วชี้เขี่ยไรผมที่กระจายอยู่ทั่วใบหน้า ขวัญชนกออก พร้อมกับลูบไล้ ใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบาเกรงว่าเธอจะตื่น “ยายบ๊องเอ้ยไม่เคยดื่มแต่กระดกเอากระดกเอาเป็นไงล่ะทีนี้“ เขาบ่นพึมพำพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก ศิรินขยับตัวเข้าไปใกล้ๆขวัญชนก พร้อมกับจ้องมองหญิงสาวที่ยังนอนหลับตาอยู่ ส่วนขวัญชนกเธอรู้สึกตัวแล้วเธอไม่ได้เมามากขนาดนั้นแค่อยากอยู่ใกล้ๆศิริน

บันทึกกันประสาทหลุดในคืนที่ทั้งเมืองไฟดับและคนหันมาไล่กินกันเอง…แบบไม่ปรุงให้สุกด้วย แหวะ จะอ้วก /จ๊าก

นางคือปรมาจารย์ปู้ฉิว แพทย์ผู้ช่วยชีวิตคนและนักพรตผู้เก่งเกาจด้านการทำนายชะตา ไม่ว่าทางโลกหรือจิตวิญญาณนางรักษาได้ทั้งสิ้น!

สุดมือสอยจึงต้องปล่อยความหวัง ความฝัน ความพยายามสุดกำลังสุดท้ายผลตอบแทนไม่ใช่หัวใจ ทว่าคือความว่างเปล่า ไม่ว่าทำดีแค่ไหน แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พายุต้องการใบสมรสไม่ต่างจากโซ่ตรวนที่เขาอยากหลุดพ้น