ความสัมพันธ์ของพวกเขาเหมือนงูเหลือมกับจระเข้ อีกฝ่ายรัดอีกฝ่ายขย้ำ กัดกันเจ็บทุกครั้งที่เจอหน้าแต่ก็ไม่มีใครกล้าปล่อยมือ กับเรื่องราวที่ถูกบ่มผ่านกาลเวลาเหมือนไวน์ที่รอจังหวะuncorkออกมาลิ้มรสผ่านหัวใจ

ความแค้นชักนำเธอและเขาให้มาพบกัน เธอรักเขา แต่เราไม่ได้รักกัน

โปรแกรมเมอร์ที่จู่ๆ ก็กลายเป็นนางร้ายที่ต้องตายด้วยน้ำมือพระเอกในนิยาย เธอจึงต้องเอาตัวรอดด้วยการออกห่างจากพระเอกให้มากที่สุด แต่มันกลับทำให้เขายิ่งอยากเข้าใกล้ และกำจัดทุกคนที่คิดจะเข้าใกล้เธอ

ขวัญนรีคิดว่าจะนอนกับเขาแค่ครั้งเดียว แต่ทำไมถึงมีครั้งที่สอง สาม สี่ ตามมาอีกล่ะ…

ในหัวทักษอรเต็มไปด้วยคำว่า'อิหยังวะ'วันก่อนหมอวายุยังนัวเนียหนุบหนับกินตับเธอแซ่บเวอร์แล้วทำไมวันนี้เจอหน้าถึงบอกเทกันซะได้แม้จะปวดใจแทบตายแต่ดียังกลับมาได้เพราะเพื่อนสาวสอนไว้’ผัวที่ดี คือผัวใหม่ค่ะ'

"ไหน ๆ เราก็พลาดจิ้มกันไปแล้วครั้งหนึ่ง มาพลาดอีกสักครั้งจะเป็นไรไป"

ผู้ชายที่มานัดบอด...คือรุ่นพี่ที่ฉันเคยแอบชอบเมื่อเจ็ดปีก่อน!

เธอบากหน้าไปทวงสัญญาหมั้นวัยเด็ก เพราะคิดว่าเขาคือ ‘ขอนไม้ใหญ่’ กลางคลื่นลมมรสุม ที่ไหนได้... “จะรับคนเข้าทำงานยังต้องทดลองงานก่อนต่ำๆ สามเดือนเลย นี่จะแต่งงานทั้งที...ก็ต้อง ‘เทสต์’ ก่อนไหมครับ”

“หนูชื่นคะ หนูจะฟันแล้วทิ้งพี่ไปแบบนี้ไม่ได้นะ พี่เสียหาย”

“ไม่อยากให้ดูดบุหรี่ใช่ไหม แล้วจะให้ดูดอะไรแทนครับ...ปากคุณรึ?”

“ใครคือพ่อของเด็ก” / “ไม่ต้องกังวลนะคะ ข้าวกับปอไม่ใช่ลูกของคุณชายค่ะ”

เธอ คือของขวัญที่เขารับมาอย่างไม่เต็มใจ แต่สำหรับเธอ... เขา คือท้องฟ้าที่อบอุ่น

สุดที่รักไปทำงานวันแรกก็ช็อตฟีลเมื่อพบว่าท่านประธานใหม่ใกล้ฉัน คือวันไนท์สแตนด์ของเธอ ‘ทำไมมองหน้าผมเหมือนเราเคยวิวาทกัน’ก็จะไม่วิวาทได้ไง เมื่อเธอมีภาพแนว25+ของคู่กรณี

“ถ้าอยากได้การคุ้มครองจากฉัน เธอต้องจ่ายมันด้วยร่างกาย...ตกลงหรือเปล่า?”

“ฉันเอาเธอตายแน่พิ”

เพื่อนพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันนาน วันนี้กลับมายืนตรงหน้าแล้วพูดว่า... “แต่งกับพี่ ครบปีเดี๋ยวหย่าให้”

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว

รักในรอยแค้น บาดแผลและรอยเจ็บปวดที่ครอบครัวเธอทิ้งไว้กลางใจพ่อหม้ายหนุ่มที่สูญเสียทุกอย่างให้กับวงศ์วิษณุแลกกับหัวใจจงรักของเธอ แต่ความอดทนย่อมมีที่สิ้นสุดหลังเธอพบกับจิตแพทย์หนุ่มที่อยู่ข้างเธอเสมอ

“นอนกับฉันไหม...ฉันจ่ายให้ครั้งละหมื่น”

ฟ้ารุ่งพูดได้แบบเต็มปากเต็มคำว่าบูรพาเป็นผู้ชายนิสัยเสียจนเกินเยียวยา