ชาติก่อนนางเป็นนางรองที่ยอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อให้พระเอกและนางเอกได้อยู่ด้วยกัน ชาตินี้จึงตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก แต่ไฉนโชคชะตาถึงดึงดูดตัวร้ายอย่างเว่ยหมิงเย่ให้เกี่ยวพันนางอยู่ได้!

ชีวิตนี้ช่างน่าบัดซบนัก ถูกผู้คนเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลาเสียจนน่าเบื่อหน่าย ครั้นเมื่อตายไปกลับต้องมาสวมร่างสตรีอ่อนแอไม่เอาไหน คนรอบกายหรือก็เลวร้ายเกินทน ข้าผู้นี้จะไม่ขอทน

เป็นนางร้ายไม่ดีตรงไหน นั่นสิ เกิดมาก็ร่ำรวย ผู้คนกล่าวขานว่าเป็นคุณหนูอันดับหนึ่ง ทั้งที่ไม่ได้สร้างประโยชน์อันใดแท้ๆ แล้วเหตุใดต้องไปแย่งชิงพระเอกกับนางเอกด้วยละ ขอนางร้ายใช้ชีวิตสบายๆ บ้างเถอะ

เพราะนางเกิดมาดวงตาสีเทาอ่อนจางกว่าผู้อื่นจึงถูกคนในตระกูลรังเกียจ แม้แต่มารดาของนางเอง มีนักพรตคนหนึ่งทำนายว่านางคือดาวหายนะ ส่วนน้องสาวต่างมารดาที่เกิดห่างกัน1วันถูกทำนายว่าเป็นดาวหงส์

เธอ... แอบชอบเขามานาน เขาทั้งเป็นที่ปรึกษา เป็นคนที่คอยอยู่ข้าง ๆ ในยามที่เธอมีปัญหา เขา... คอยช่วยเหลือเพราะเห็นว่าเธอเป็นเด็กคนหนึ่งที่หาทางออกไม่เจอ

ซุนหรงหนิงไม่เหลือสิ้นแม้กระทั่งศักดิ์ศรี สตรีอัปลักษณ์ที่มีจิตใจชั่วช้าล้วนถูกผู้คนสาปส่งให้ไปตาย นางโดนไล่ออกจากเมืองหลวงไม่ถึงครึ่งวันก็โดนสังหารทิ้งอย่างอนาถในป่าลึกด้วยมือของพี่สาวและคู่หมั้น

ในตอนที่ข้ามีอำนาจมีสิ่งที่พวกเขาต้องการ พวกเขาก็พร้อมที่จะทำดีด้วย ทว่า...พอข้าพลาดพลั้ง ไม่เหลือเส้นทางที่จะเดินต่อ พวกเขาไม่เเม้แต่จะชายตามองทั้งยังผลักไสไล่ให้พ้นทาง ราวกับเป็นเศษขยะที่ทิ้งไปแล้ว

รักมอดไหม้ดับสูญพร้อมกับใจที่แหลกสลายชายที่รักทรยศเลือดเย็นถูกบังคับให้กลืนเลือดรับน้องสาวขึ้นเป็นภรรยารองความตายคือทางหลุดพ้นทว่าสวรรค์เมตตาหวนคืนสู่วันวานเส้นวาสนาเดิมขอตัดขาดไม่ขอเป็นสตรีตาบอดต่อไป

'ภรรยาแสนชัง' หน้าที่ของข้าคือการเป็น 'แม่พันธุ์' ที่ต้องอุ้มบุตรให้ท่านโหวผู้มีฉายา 'หมาป่าโลหิต' แต่นอกจากสามีจะไม่ชิงชังข้าแล้ว ยังคลั่งรักข้า คลั่งการสัมผัสร่างกายของข้าราวกับเสพติด! #หลงเมีย

ในคืนจันทร์เพ็ญ—เธอจากโลกปัจจุบัน เพียงแสงกระทบปิ่นปักผม สติก็ปลิวสู่กาลเวลา ตมิสา ลืมตาขึ้นอีกครั้ง..ในร่างใหม่ ราวกับภาพฝันโชคชะตาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง นางจะเป็นเช่นไรต่อไป

ในเมื่อได้ข้ามมิติมาเป็นนางร้ายทั้งที ก็ขอทำตัวร้ายๆให้แก๊งตัวเอกหงายเงิบไปเลย ให้มันรู้เสียบ้างว่านางร้ายอย่างข้าต่างหากที่จะเป็นตัวละครเด่นอันดับหนึ่งในนิยาย!

ลิลลี่กลับมาโว้ยยยยยยยยยย

ไหนเล่าชินอ๋องผู้เย็นชา โหดเหี้ยมและหยิ่งยโสที่นางเคยร่วมเตียงกับเขาในชาติก่อน ตรงหน้านางยามนี้มีเพียงบุรุษหน้าหนาที่ชอบทำหน้าออดอ้อนขอความเห็นใจ หรือที่เขาเปลี่ยนไปเช่นนี้เพราะมีจุดประสงค์ใดแอบแฝง

จากคนสร้างเธอขึ้นมา สู่คนที่ต้องมารักเธอจนหมดหัวใจ และต้องช่วยชีวิตของเธอเท่าที่ตัวเองจะทำได้ แต่ใครก็ได้เอาไอ้พระเอกไปเก็บทีดิ!

จู่ๆ คนที่เคยนิ่งเคยขรึมในสายตาเธอก็ดูเปลี่ยนไป...“รู้สึก" ไปด้วยกัน "อยาก" ไปด้วยกัน เดี๋ยวมันจะดีเอง แค่เชื่อฉัน

ซูซูซินบังเอิญได้หนังสือชะตาชีวิตจากหญิงชรา จึงรู้ว่าตัวเองเป็นนางร้ายในนิยายที่จะตายในอีกไม่ช้า แทนที่จะได้พลิกชะตา นางกลับถูกผลักออกจากร่างไปสู่ตัวประกอบที่ไม่มีบท หนำซ้ำชีวิตรันทดยิ่งกว่าเดิมอีก!!!

ร้านข้าวมันไก่ที่ร่ำลือว่าพ่อค้าแซ่บยิ่งกว่าน้ำจิ้มข้าวมันไก่ใส่พริกขี้หนูสวนแต่ใครก็ไม่สามารถเข้าใกล้เมื่อเขามีเจ้าถิ่นคอยหวง “อยากโดนเฮียสับบ้างจัง” “กูจะสับคอมึง ไม่ต้องมาทะลึ่ง เอาไปเสิร์ฟ”

เมื่อความรักถูกกีดกันจากบุพการี ยลรดาตัดสินใจที่จะหนีไปกับธีรติชายคนรัก แต่ก็เกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ทำให้ทั้งคู่ทะลุมิติมาอาศัยยังร่างของผู้อื่น ในประเทศจีนยุค 80s พวกเขาต้องดิ้นรนเพื่อการเอาชีวิตรอด

สี่ปีก่อนเขาบีบให้เธอเซ็นใบหย่าด้วยข้อหามีชู้ พร้อมกับพรากลูกไปจากเธอ สี่ปีต่อมาเขายัดเยียดตัวเองและลูกชายที่เธอเเฝ้าคิดถึงทุกลมหายใจกลับมาในชีวิตของเธออีกครั้ง ด้วยจุดประสงค์ซ่อนเร้นบางอย่าง...

อยากลองแซ่บดูสักครั้ง แต่ใครจะไปคิดว่าคนนั้นจะเป็นพระเอกของเรื่อง...