ถ้าเขาจะหย่า เธอก็จะหย่าให้ แต่คำขอครั้งสุดท้าย "เป็นผัวที่ดีให้มันได้สักครั้ง"

ความรักของเธอคือเถ้าถ่าน ในขณะที่เขาเฝ้ารดน้ำให้ดอกไม้ดอกอื่น “ไหนบอกว่าเกลียด ก็อย่ามายุ่งกันสิ!” “เกลียดกัน ไม่ได้หมายความว่าเอากันไม่ได้”

เขาจงเกลียดจงชังเธอนั้นก็พอทนได้ ตราหน้าด่าทอสารพัดก็ยังทนไหว แต่ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นเข้ามาทำร้ายลูกได้ก็พอเลย ใบหย่าที่เขาต้องการหนักหนาเธอจะเซ็นให้ แล้วอย่าได้พบเจอกันอีกเลย...

“ถ้าเด็กในท้องของคุณคลอดเมื่อไรก็อย่าสอนให้เรียกผมว่าพ่อ”

"ส่วนเธอก็เป็นได้แค่เมียแต่ง เมียนอกหัวใจที่ฉันจะไม่มีวันรัก..."

รักที่ไม่ถูกรักษา ในวันที่เขารู้ค่า ก็คือวันที่เธอไม่หวนกลับมาอีกแล้ว

ในเมื่ออดีตเขาเคยขับไล่ไสส่ง แล้วเรื่องอะไรตอนนี้เธอต้องรักเขา // กลับมาเอาคืน ไม่ได้กลับมารัก อย่ามั่นใจให้มากนักว่าตัวเองดี

“แต่เพียงรักพี่ปัณณ์” ..... “รักเหรอเพียง!” ..... “เธอแค่สำนึกในความผิดของตัวเอง และอยากได้รับการยอมรับจากพี่ มันก็แค่นั้น มันไม่ใช่ความรักเลย ความรักมันไม่กระจอกขนาดนี้หรอกเพียง!”

'ทะเบียนสมรส' คือสิ่งที่ตรึงความรักของเธอเอาไว้กับเขา และในวันที่ความรักของเขาหมดลง เธอจึงคืนอิสรภาพให้เขาด้วย 'ใบหย่า' และเหลือไว้เพียง 'ลูก' ในวันที่จากลา

อย่าคิดนะ...ว่าการที่ฉันเอากับเธอ แล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ของเรากลับไปอยู่จุดเดิม ไม่มีทาง เมียเก่าคือของแสลง น่าสะอิดสะเอียนที่สุด

เขายอมรับว่าเธอเป็นแม่ของลูก แต่ในฐานะเมียเธอชักไม่แน่ใจ...

ความรักของเธอเป็นเพียงสิ่งไร้ค่าสำหรับเขา แต่ 'ลูก' ที่เกิดจากความใจร้ายของเขา คือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเธอ

“ฉันทำอะไรให้นักหนา เกิดมาไม่เคยโดนทิ้งหรือไง คนมีแฟนก็อาจจะโดนทิ้งได้ มันน่ารำคาญนะที่นายไม่ยอมเข้าใจซะที” “ปากดีจริงๆ หาเงินมาจ่ายค่าเช่าตึกให้ทันสิ้นเดือนเถอะ อย่าให้เห็นล่ะว่าคลานมาขึ้นเตียงฉัน!"

“คิรากร” เสนอเงินและความอบอุ่นแสนจอมปลอมให้ “พลับพลา” มาอยู่ในชีวิตของเขา เพื่อเป็น “ตัวแทน” ของใครอีกคน โดยที่เธอไม่เคยรับรู้

“คืนนั้นผมไม่ได้ป้องกันอะไรเลย แล้วคุณก็ไม่ได้กินยาคุม แล้ววันนั้นเราก็มีอะไรกันตั้งหลายครั้ง” “แล้วทำไมค่ะ” “ผมสงสัยว่าคุณจะท้อง"

ก็ไม่ได้คิดจะเก็บซิงไว้ชิงโชคที่ไหนอยู่แล้ว งั้นแค่รับจ้างเป็นเมียแต่งชั่วคราวให้กับเขา แลกกับเงินก้อนโตก็ถือว่าคุ้ม!

เขามีคนรักอยู่แล้ว แม้นว่าเธอคนนั้นจะหนีไปแต่งงานกับคนอื่น เขาก็ยังเฝ้ารอโดยไม่สนใจเมียกับลูกที่บ้าน กระนั้นเพราะความรักที่มีให้ สาวใช้อย่างเธอก็ยังเฝ้ารอรับใช้เขาเยี่ยงทาส แต่แล้ววันเลิกทาสก็มาถึง...

จาก 'รัก' กลายเป็น 'เคยรัก' และไม่มีวัน 'ได้รักกัน'

แค่การแต่งงานทางธุรกิจ “ต่อให้พยายามแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันรักเธอ เธอน่าจะรู้... ว่าฉันต้องการบริษัท ไม่ใช่เธอ” “ค่ะ งั้นฉันจะหย่า พรุ่งนี้เราหย่ากัน” เธอขอหย่าเขาทันที...ในคืนเข้าหอ!!

เพราะความรัก ปรินทรยอมเป็นคนในความลับของสโรชา แต่สุดท้ายเขาเป็นได้แค่เพียง 'ชู้' ทำเขาเจ็บปางตายและหายหน้าไปถึงห้าปี กลับมาคราวนี้เขาตั้งใจจะให้เธอเป็นคนในความลับของเขาบ้าง