ค้นหา

เพราะว่าเป็นมิยูกิ

ว่ากันว่าที่สนามฝึกซ้อมเบสบอลของโรงเรียนเซย์โดเมื่อตกเวลากลางคืนจะมีสิ่งมีชีวิตปริศนาปรากฏตัวออกมาหลังเวลาเที่ยงคืน

"รุ่นพี่...ผมขอจูบได้ไหมครับ"

"หลงทางจนได้" ถ้าซาวามุระกับมิฮาชิมาเจอกัน

การจากลาน่ะ...มันไม่ใช่สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดหรอกนะ... แต่การที่ผู้เป็นที่รักลืมเราไปต่างหาก เป็นสิ่งที่น่าเศร้าที่สุด

ในวันที่หลงระเริงไปกับความรักที่ได้รับ อาจจะกลายเป็นการมองข้ามสิ่งสำคัญ...ผู้ที่สำคัญที่สุดไป... และสุดท้ายความรู้สึกที่หลงเหลืออยู่ในเบื้องลึกก็ถูกช่วงชิงไปพร้อมกับลมหายใจ...ไม่มีวันหวนคืน

แม้ว่าจะต้องผิดต่อวัฏจักรสังขาร...เป็นเพียงเศษเหลือแห่งห้วงเวลาในอดีต ขอแค่ข้าได้พบท่านอีกสักครั้ง...ได้อยู่เคียงข้างท่าน ไม่ว่าอะไร ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใดข้าก็จะอยู่ที่เดิม...เพื่อท่าน

ซากุระ......... สัญลักษณ์แห่งฤดูใบไม้ผลิ ช่วงเวลาแห่งการจากลาและการเริ่มต้นใหม่ของใครหลายๆคน ในที่สุดซากุระของเหล่าปี3ก็ได้มาบรรจบ....

เดดบอลตอนนั้น... ทำไมกันนะ... ทั้งๆที่ฉันเข้าใจมันแล้วแท้ๆ ทำไมมันถึงได้ตามหลอกหลอนในฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไม...ทุกครั้งที่ตื่นจากฝันนัน น้ำตามันถึงไหลออกมา...