ค้นหา

ยามเมื่อโลกถือกำเนิด สิ่งมีชีวิตหรือแม้แต่สิ่งที่ไม่มีชีวิตล้วนถือกำเนิด [ วารี ] ของเหลวที่สิ่งมีชีวิตทุกชนิดขาดไปไม่ได้ แม้แต่สัตว์ประหลาด

เราสองคนก็แค่อาศัยอยู่ด้วยกันก็แค่นั้น “โกหกละ เพื่อนกันที่ไหนทำตัวเหมือนคู่ชีวิต” [AIZAWA X OC] [โปรดอ่านข้อมูลเบื้องต้น]

ตัวอย่างของความโชคร้ายในแฟนฟิคเป็นแสนที่เคยอ่านก็มีให้เห็น เพียงแค่ว่าวันดีคืนดีมันเกิดขึ้นกับเธอเท่านั้นเอง

'พี่คะ พี่คะ พี่คะ!!! โถ่พี่คะวันนี้พี่มีสอนวันแรกนะคะ" ใช่ค่ะฉันเป็นน้องของอีเรเซอร์เฮด

พวกเขากลับแย่งชิงตัวเธอ ไม่ใช่แค่อย่างสร้างโลกในแบบของตัวอีกหนึ่งสาเหตุที่ฮีโร่กับวินเลินปะทะกันเพื่อผู้ชนะจะได้ตัวเธอ

เรื่องราวต่างๆของไอซาวะกับแฟนเด็กของเขา [Aizawa x oc (Aisaka Mai)]

การเจอกันที่ดูหน้ากระอั่กอ่วนกลับกลายเป็นความสัมพันธุ์อันไม่แน่ชัด ความสัมพันธ์จะจบลงยังไง

ผมมันก็แค่เด็กชายธรรมดาๆในโลกที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มีพลังพิเศษที่เรียกว่าอัตลักษณ์แน่นอนว่าผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่มันไปปกติเพราะผมน่ะ...เป็นพวกมาจากต่างโลกน่ะสิ

หากจักพรรดิเวทมนตร์มาอยู่ที่โลกของผู้ใช้อัตลักษณ์ล่ะ ? คำถามนี้ทุกคนล้วนมั่นใจได้เป็นอย่างแน่ถึงความวายป่วง

"เธอเป็นฮีโร่ได้นะหนุ่มน้อย" "หา?อะไรของลุงเนี่ย--ฮีรงฮีโร่อะไรฉันไม่เป็นฉั--" "หว้า~น่าเสียดายได้ข่าวว่าที่นั่นอาหารอร่อยมากเลยนี่นาโดยเฉพาะเนื้อ" "เป็นก็ได้..."

โดดเดี่ยวแต่โดดเด่น สง่างามแต่มีหนามแหลมคม ดอกกุหลาบที่อยู่ท่ามกลางหุบเขานั่นคือนิยามของ เธอ

เมื่อผู้บริหารของพอร์ต มาเฟียที่มีพลังเทพแห่งการทำลายล้างได้มาอยู่ในโลกที่ถูกแบ่งแยกไปด้วยฮีโร่และวิลเลิน เขาจะสามารถเป็นฮีโร่อย่างที่ไอซาวะ วาดฝันได้หรือไม่หรือสุดท้ายแล้วเขาจะกลายเป็นวิลเลินแทนซะเอง

อีเรเซอร์เฮดทำงานหนักเกินไป...ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังได้เป็นตาลุงโสดไปจนตายแน่ๆ--ก็นะ นั่นมันก็เเค่มุมมองของพวกเด็กมีปัญหาห้อง 1-A ไอซาวะไม่อยากขัดหรอก ถ้าเด็กๆ จะคิดแบบนั้นกัน

ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เป็นเนโกะมาตะเฝ้าศาลเจ้ามาหลายร้อยปี พวกเจ้าเป็นใคร บังอาจมาทำลายเวลานอนข้า!!

ใครๆต่างปรามาส​เธอไว้สารพัดว่าไม่มีทางเป็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรมได้ ทำไมกันนะ? "ไม่ได้ขโมยค่ะ! กระเป๋าลุงมันลอยมาหาหนูเ​อง!!" ทำไมหน่อ?

ถ้าพูดถึงวิลเลินกับฮีโร่ คำนิยามสั้นๆก็คงเป็น คู่ปรับตลอดกาล เหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้... ไอบัดซบคนไหนมันพูดวะ เเล้วไอลุงหนวดที่นอนกอดอยู่นี่คืออะไร?

เพียงเสี้ยวนาทีอันเลือนลางที่ได้สบนัยน์ตาสีครามเปล่งประกายคู่นั้น ผ่านประกายเปลวไฟจากเพลิงระเบิดบนฝ่ามือของเขา บาคุโกหลุดสบถเสียงแข็งด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวพลันทันใด แม่ง! เดี๋ยวพ่อก็สอยร่วงเป็นพิราบย่างซะ

หากเรื่องราวชีวิตมันบันซบ ก็แค่เขียนมันขึ้นมาใหม่ก็พอ "ไร้อัตลักษณ์หรอ? ผมช่วยได้นะ" "เกลียดพ่อมาก? ผมจะช่วยแล้วกัน" "อยากเป็นฮีโร่หรอ? ก็เป็นสิ" . . . ชีวิตมีแค่ครั้งเดียว ใช่มันให้คุ้มซะ

; สำหรับ​ ' เขา​ '​ เธอ​ เปรียบดั่งแสงสว่างในดวงใจ

จากที่ปวดหลังคล้ายจะเป็นออฟฟิศซินโดม จู่ๆก็ดันมีหนูปริศนาลากคอถีบส่งไปเป็นยอดมนุษย์ที่ต่างโลกซะงั้น แต่ไหงที่คุยกันไว้จะต้องมีระบบด้วยไม่ใช่รึไงฟะ