ค้นหานิยาย: *นิยายวาย | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ผม ขัน อายุ 20 ปี ผู้ซึ่งถูกแม่เรียกกลับจากไปเที่ยวต่างประเทศแบบกะทันหัน พอกลับมาถึงผมก็ได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิต คือผมจะต้องแต่งงาน!!! ถ้าผมได้แต่กับสาวสวยหรือสาวน่ารัก ๆ หน่อยผมจะไม่บ่นเลย แต่นี้น

ที่ปรึกษาด้านความรักประจำกลุ่มอย่าง 'ธนินท์' ถึงคราวต้องงัดเอาทฤษฎีความรักต่างๆที่ตัวเองรู้มาใช้ช่วยเหลือตัวเองให้รอดพ้นจากการเงื้อมมือของ 'จอมพล' (อดีต) เพื่อนสนิท ที่วนกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบสามปี

“เฮีย!!! แค่ลูกไม่อยากไปโรงเรียนแค่เนี่ย!! ทำไมต้องเรื่องมากด้วยอ่ะ”

ยองจุนกับฮุนโฮเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ยังเด็ก และครอบครัวของทั้งคู่ก็สนิทกันมาก ความรู้สึกของความเป็นเพื่อนเริ่มจางหายไป

คนเราเอาอะไรมาวัดความเป็นพี่น้อง? สายเลือดเดียวกัน พ่อแม่เดียวกัน หรือ...แค่ความรู้สึกเคารพ แต่ถ้าไม่มีทั้งหมดนี้...แสดงว่าเราไม่ใช่พี่น้องกันใช่มั้ย?

เค หนุ่มร่างอ้วน ผู้ที่ไม่เคยรู้จักคำว่า 'ผอม' วันหนึ่งเขาได้กลับมาเจอ 'พี่ทัต' สุดหล่อ ทำให้เขาต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อมัดใจเขาให้ได้

คำว่าเพื่อนสะกดเป็นหรือป่าว? เป็นคำที่ผมถามเพื่อนในกลุ่มของผมที่มันมาระบายความในใจว่าตอนนี้เพื่อนรักไดกลายเป็นรักเพื่อนสะแล้ว ดีนะที่ผมไม่มีความรู้สึกอะไรเกินเลยกับเพื่อน...เหมือนมัน!!

ความรักมันเกิดได้ทุกที่ ทุกเวลา และกับทุกคน แม้กระทั่งผมกับเสนา การเดินทางของหัวใจจึงเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมได้เจอกับมัน...

"เขา" อย่างผมคงไม่มีวันได้สัมผัสกับ "ท้องฟ้า" ทำได้เพียงเป็นรุ่นน้องที่ดี และเป็นพ่อสื่อให้ "ท้องฟ้า" ของผมได้สมหวัง ฝืนยิ้มแม้ในใจจะเจ็บ! เจ็บชิบหายก็ตาม

จากวันนั้นที่นายเข้ามา ชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป...

เมื่อคุณได้ขึ้นเรือคล้ายไททานิกแต่ตำนานรักของเล่าจะเหมือนมันด้วยหรือไม่.....

คีรี x ฟากฟ้า ที่ไหนมีฟากฟ้า ที่นั่นก็จะมีคีรี

นิยายวายที่เปิดตัวมาก็เหมือนจะดราม่าแต่ความจริงอาจจะไม่ใช่

เสือสองตัวมักอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ยกเว้นเสือตัวหนึ่งเป็นผู้ล่า และอีกตัวเป็นผู้ถูกล่า แต่ถ้าเสือทั้งสองตัวเป็นผู้ล่าเหมือนกันล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น!!

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อสาวน้อยสุดน่ารักอย่างแคนดี้ เกิดตกหลุมรักรุ่นพี่เพอร์เฟ็กอย่างพลอยพิ้งค์ เพราะฉะนั้นเธอจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้รุ่นพี่คนนี้ยอมรับรักเธอให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

นานๆ ที วิคเตอร์จะไม่สบายกับเค้าบ้างและยูริก็คอยดูแลแทบไม่ห่าง แต่ทำไมทั้งๆ ที่ยังไม่หายไข้ แต่วิคเตอร์กลับทำให้ยูริเหนื่อยทั้งกาย+ใจ ประหนึ่งเพิ่งผ่านสมรภูมิการแข่ง ice skate อีกครั้งหนึ่ง... ภาวนาขอให้ยูริผู้แสนดีนั้นไม่ติดไข้จากวิคเตอร์ก็แล้วกัน

“อ้าวเฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า ที่บอกว่าเธอจะเลือกเขาและไม่มีวันกลับมา” “อ้าวเฮ้ย อย่ากลืนน้ำลายตัวเองดีกว่า อย่ามาเสียเวลาร้องขออะไร ที่เธอไม่มีวันได้คืน”

รักระหว่างเขาทั้งสองจะเป็ฯนอย่างไร???

ความรักที่เป็นไปไม่ได้ง่ายๆของพวกเขา อยากให้คนอ่านเข้ามาให้กำลังพวกเขาด้วยนะคะ

มีคนเคยพูดกับผมเอาไว้ว่า... ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก ประโยคทีแสนจะเชยแต่นึกย้อนแล้วกลับขำนัก ผมที่เกลียดเสียงเพลง แค่ได้ยินก็นอนไม่หลับแล้วกลับต้องเปลี่ยนไป เมื่อได้พบเค้า