ค้นหานิยาย: 18 | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 89

“ขอให้ชีวิตนี้มีแต่ความสุขนะ เจ้าหนูน้อย...”

จิรายุมองอีกฝ่ายตาค้อน “ระ...เรารู้จักกันด้วยเหรอ?” “ผมก็เป็นสามีของคุณไงครับ...นี่แฮงค์จนจำผมไม่ได้เลยรึ” คำว่าสามีชัดจนตาลาย แฮงค์บ้าอะไรล่ะ จิรายุยังไม่มีสามีต่างหาก...

ดีสุดขั้ว..........ชั่วสุดขีด นางจะกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้หรือไม่

รู้ดีว่าความรักครั้งนี้จะมีจุดจบเช่นไร...

‘มาให้พี่เช็คบิลซะดีๆ ทูนหัว’

“ย่ำยีน้าให้พอใจแล้วก็ตื่นขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ค่ะ เพราะไม่ว่ายังไงการุก็ไม่แคร์ความรู้สึกน้ายู่แล้วนี่คะ“ “เธอมันน่ารังเกียจ เปรมฤทัย”

“ถ้าแด๊ดดี้ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกชายให้เป็นเด็กดีก็หามาม๊ามาเลี้ยงผมสิ เดี๋ยวผมจะเป็นเด็กดีให้ดู”

เพราะเลือดที่เปรอะเปื้อนในอุบัติเหตุครั้งนั้น ทำให้เขาได้พบกับเธอ หญิงสาวผมสีแดงเพลิง “ผมชอบคุณ” “แต่ฉันเป็นผี”

การันต์เข้าไปอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่มีชื่อเหมือนกัน และการันต์คนก่อนยังทำตัวร้ายใส่คนในบ้าน หาเรื่องพระเอกจนโดนต่อว่าและเกลียดขี้หน้าอีกต่างหาก เฮ้อ...ไปก่อเรื่องสร้างศัตรูเอาไว้ซะเยอะเลยนะ!

เรื่องราวของเด็กชายข้างบ้านที่ตกหลุมรักพี่ชายหน้าหวานของตัวเองตั้งแต่อายุสิบสี่

"มึงไปทำใครท้องมา ไอ้สัสน่าน!" "ทำใครท้องพ่อมึงสิ! กูนี่แหละท้อง! กูท้องกับมึงไงไอ้เหี้ยปิง!!!"

"ทุกอย่างของมึงต้องเป็นของกู...ไอ้ดื้อ!"

“แอ้” (ที่นี้มันที่ไหนเนี่ย!!) ผู้ชายตรงหน้าเขาคือใคร! แม่ใหญ่เจ้าปอนด์อยู่ไหน!! ทำไมเขาแขนสั้นตัวสั้นอย่างนี้เนี่ย!!!!!

ชอบจังวะ มีเมียปากแจ๋ว….(ไม่ได้แจ๋วแค่ปากนะโว้ยยยย….)

สำหรับคนที่ยอมพลีร่างกายเพื่อเงิน มีสิทธิ์ที่จะฝันถึงความรักที่สวยงามและสมบูรณ์แบบได้ด้วยเหรอ ผมไม่คิดอย่างนั้นหรอก คุณอย่ามาเสียเวลากับคนอย่างผมเลย วางเงินของคุณเอาไว้แล้วก็ไปซะ!...(เรต18+)​

เขาลงทุนแต่งงานกับเธอก็เพื่อล้างแค้นแทนพ่อ ส่วนเธอแต่งงานกับเขาเพราะประชดรัก แต่ในเมื่อเขาจะทำลายครอบครัวเธอ เธอจึงต้องสู้ให้ถึงที่สุด เมื่อเขาลงโทษเธอจะเอาคืน ถ้าต้องตกนรกหมกไหม้ ก็ให้ตายไปพร้อมกัน!!

มนุษย์แข็งแกร่งเกินกว่าเผ่าพันธ์ใดบนโลก ทางเดียวที่จะเอาชนะคือใช้มนุษย์กำจัดมนุษย์

เพราะถูกแฟนเก่าบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ว่า มึงไม่ให้กูเอาสักที! ทำให้มาหยาตัดสินใจปล่อยกายไปกับชายแปลกหน้าเพียงชั่วข้ามคืนและใช่...คนนั้นคือ คุณอาชา คู่ค้ารายใหญ่คนใหม่ที่กำลังเข้ามาลงทุนในเกาะของพ่อ!!!

“ทะไทม์ครับ”“ ว่าไงครับ” ไทม์ตอบแต่ก็ยังก้มหน้า จูบเม้มใต้เเนวกระดุมพร้อมกับแกะกระดุมเม็ดถัดไป“หนู เฮียหิวอะ”“ ชิมอยู่ครับ”“ ไม่ใช่ค่ะเบบี๋“ไม่ใช่?” ไทม์พูดย้ำและจ้องมองด้วยความสงสัย"เฮียหิ

สมิงน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมพยัคฆ์ถึงสวดมนต์ทุกวัน “ทำไมพยัคฆ์ไม่สวดให้สมิงโตๆ” “แค่กูต้องหานมให้มึงกิน กูก็เสียเวลามากพอแล้ว”