ค้นหานิยาย: Hibari | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

แค่เธอมี daddy issues ไม่ได้หมายความว่าอยากได้แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ แต่ดูเหมือนฮิบาริ เคียวยะคนนั้นจะไม่ยอมฟังน่ะสิ "ขอให้พระลงโทษคุณฮิบาริอย่างหนัก!!" **อยู่ระหว่างการรีไรท์**

เป็นศัตรูกันรักกันไม่ได้หรอกนะ

เขาจับตามองเธอมาเป็นเวลานาน รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว ;คนอะไรน่าขย้ำเป็นบ้า

คนที่‘ฮิบาริ เคียวยะ’จะยอมสยบอยู่แทบเท้า ก็มีเพียงแต่‘ฮิบาริ ซายูริ’เท่านั้น

วันนั้นพวกเขาไม่น่าไปต่อ น่าจะกลับบ้านนอน แต่เพราะไปต่อเลยได้พบกับอีกคนที่พวกเขายอมรับ ยอมให้ตำแหน่งหัวหน้า

"ไม่ยอมถูกใครควบคุม ปกป้องแฟมิลี่จากจุดที่เป็นเอกเทศเหมือนเมฆาที่อยู่บนฟ้า" นี่คือวลีของผู้พิทักษ์เมฆา และเมฆาของเดซิโม่ได้ร่วงโรยและจะขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดของห่วงโซ่อีกคราในตำแหน่ง " ผู้พิทักษ์"

บางครั้งสิ่งที่เรียกว่าสภาพอากาศ​ก็มักจะแปรปรวน​เสมอ​ แม้แต่ชีวิตประจำวันก็ด้วย​ — ไม่มีอะไรเป็นดั่งที่คาดคิดไว้หรอก

เพื่อปกป้องเป้าหมายและทำภารกิจให้ลุล่วงแล้ว ต่อให้ต้องพ่นคำโกหกออกมาหน้าตาเฉยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่คุณคนนั้นน่ะ! เธอแถจนสีข้างถลอกขนาดนี้แล้ว ได้โปรดฟังหน่อยเถอะค่ะ!

เมื่อพวกเค้าทั้งสองมีบ้านอยู่ติดกัน เรื่องราววุ้นๆจึงเกิดขึ้นมาในชีวิตของทั้งคู่ และเกิดสิ่งเล็กๆที่เรียกว่า ' รัก ' ขึ้นภายในใจของทั้งสอง เรื่องราวจะเป็นยังไง รออ่านกันนะค่ะ^^

Gallery ที่รวมภาพของคู่ 1896 ไว้ค่ะ อาจจะมีเล่าเรื่องนิดหน่อยตามใจเรา คิคิ ถ้าใครชื่นชอบคู่นี้ก็เข้ามาชมมาติดตามและเเชร์เรื่องราวด้วยกันได้นะคะ

“ถอยไป ไม่งั้นผมจะขย้ำคุณ” “หืม งั้นบนเตียงหรือระเบียงดีล่ะ ♣️♥️ จะที่ไหนฉันก็ไม่ติดหรอกนะฮิบาริ หรือเราจะ ขย้ำกันตรงนี้ดี “ “ตัวตลกโรคจิต”

จากเด็กสาวคนธรรมดาๆคนหนึ่งสู่การเป็นอสูรที่แข็งแกร่ง!แต่เดี๋ยวนะ!?นี่มันโลกมาเฟียไม่ใช่เรอะ!!!ไหงเธอถึงเป็นอสูรได้กัน!

อ่านข้อมูลเบื้องต้นจ้า

ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง

“ฮ—ฮิบาริ คุณจะขย้ำลูกค้าท่านอื่นไม่ได้นะ!”

โทคิซากะ ฮายาเมะ นักเรียนปี 3 ได้ดันไปสนิทกับรุ่นน้องปี 2 อย่างฮิบาริ เคียวยะ หัวหน้านักเลงในคราบกรรมการคุมกฎโดยที่ไม่สนใจคำเตือนของเพื่อนๆ แล้วดูเหมือนนานวันเขาเธอจะติดนิสัยใช้ความรุนแรงมาจากเขา

ไม่รักก็คือไม่รักจะดื้อด้านทำไมนักหนา? [ส่วนเครดิตรูปทุกรูปไรท์เซฟมาจากพิน ขออนุญาตเจ้าของเครดิตด้วยนะคะ]

ทุกคนล้วนมีความทรงจำที่ดีและไม่ดีด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะเก็บมันไว้หรือปล่อยมันไป...

I'm used to living with speechlessness, secret, and no-expectation. But you, The one who made me more greedy...just only you

ไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกัน ที่เราสองคนไม่ได้เป็นแค่คนรู้จักกัน