ค้นหานิยาย: Oc | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 494

"โชจัง" "อย่าเรียกฉันแบบนั้น ริโกะ" "โชจังงงงง" "...." "ถ้าไม่หยุดเรียกฉันจูบนะ" "ชะ--"

The Fool ถ้าแปลตรงตัวอาจนิยามว่า "ความโง่เขลา" แต่ใครจะไปรู้ล่ะ...ไม่แน่ตัวมันเอง อาจจะเป็นไพ่ที่มีพลังมากที่สุด...มากพอที่จะสามารถพลิกกระดานหมากรุก ได้ทุกเมื่อที่มันต้องการ...

ว่ากันว่าแม่เหล็กคนละขั้วมักจะดึงดูดกันและกัน แต่ในกรณีนี้มันคนโลกสวยกับคนโลกเน่านี่สิ!

'ฮิราอิ นานะ' คนนี้ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีวันนี้วันที่เธอตกหลุมรักเพื่อนร่วมห้องจูนิเบียว ที่เชื่อว่าตัวเองมีพลังมืดแบล็กบีตอยู่ในแขนขวาตัวเอง!

"อัตลักษณ์ของเธอไม่เหมาะที่จะเป็นฮีโร่"ประโยคนี้ฉันได้ยินมาตั้งแต่เด็ก ทุกครั้งที่ฉันแสดงมันออกมา ทุกคนต่างหวาดกลัวและต่างพูดจาดูถูก ทำไมนะ ทำไมทุกคนถึงตัดสินคนอื่นจากอัตลักษณ์กัน

"เขาช่างเพอร์เฟ็คอะไรเช่นนี้" "ให้ตายเถอะ ถ้านายนั้นหล่อที่สุดแล้วนะเซดริกฉันคงไม่มีตัวตนเเล้ว งั้นพอตเตอร์คงเป็นนักกีฬาคริชดิชที่เก่งที่สุดในโลก"

ฉันที่โดนเพื่อนขอร้องให้ประมูลวอลเลย์บอลที่มาจากอนิเมะไฮคิว จึงจำใจทำแล้วก็ได้มาซะด้วย!! แต่อยู่ ๆ ฉันก็โดนเจ้าพ่อค้าประมูลหน้าหล่อนิสัยกวนส้นเท้า ผลักเข้าประตูแล้วมาโผล่ในไฮคิวซะงั้น!!!!

โรงเรียนมัธยม คิสึเนะ หรือโรงเรียนที่มีฉายาว่า เทพจิ้งจอก ได้จัดค่ายฝึกขึ้นในช่วงปิดเทอม โดยเชิญ นกฮูก อีกา และแมว มาร่วมด้วย แต่เรื่องราวความรักของเขา3คน ก็ได้เกิดขึ้นในค่ายฝึก.....

เด็กสาวคนหนึ่งที่แตกต่างจากคนในครอบครับคนอื่นๆ

ทำไมฉันถึงหลุดมาอยู่ในโลกของรามเกียรติ์ที่แม่งโครตแฟนตาซีด้วยว่ะ...แถมยังถูกไอ้ลิงเขียวนามองคตจับไปเป็นชายา หรือ เมียมันอีก เจริญพรล่ะ ชีวิต...

เด็กสาวที่ปรากฏตัวท่ามกลางพายุหิมะและเกิดอุบัติเหตุทำให้ความจำเสื่อม หลายปีต่อมาเธอจึงเลือกตอบแทนผู้มีพระคุณของเธอโดยการมาสอบฮันเตอร์และเพื่อจะตามหาว่าเธอนั้นเป็นใครกันแน่?!

ในโลกเวทย์มนต์อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นละ เหมือนพ่อของฉัน พ่อของฉันป็นมนุษย์หมาป่า และเขาก็ได้เปลี่ยนแม่ของฉันให้กลายเป็นมนุษย์หมาป่าเหมือนเขาเพื่อตามหาแม่ของฉันได้ง่าย.....

"เขาสดใสเหมือนพระอาทิตย์" "เธองดงามเหมือนดวงจันทร์" "เขาเป็นได้เพียงแค่ดวงดาวที่มองเขาทั้งสองเปล่งประกาย" . . "แต่เขาขาดเธอไม่ได้"

เธอจำได้ว่าเธอโดนตึกลงมาเพื่​อจบชีวิต​เฮงซวย​ของเธอแค่พอลืมตา​ขึ้น​กับอยู่ในร่างของผู้หญิ​งคนหนึ่​ง

เธอที่เกิดมาจากเศษเสี้ยววิญญาณของยามาบุกิ โอโตเมะ และพลังอันแปลกประหลาด กลับต้องปกปิดตัวตนเพื่อเป้าหมาย และอาศัยอยู่ในบ้านใหญ่ตระกูลนูระ ในฐานะนายน้อยคนที่หนึ่ง

ความบังเอิญวันนั้นทำให้ 'เธอ' และ 'เขา' ได้พบกัน

— “ เธอคะ คุณอิมาโยชิบอกเค้าว่าเธอโดดซ้อมเหรอคะ ? ” ประโยคคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบของเพื่อนสมัยเด็กอีกคนตรงหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่ทว่าไม่ได้ทำ ‘ อาโอมิเนะ ไดกิ ’ ยิ้มตามไปด้วย

สิบเอ็ดปีที่เกิดมา‘เจนนิเฟอร์ แอร์รีน’พึ่งจะได้รู้ว่าโลกที่เธออยู่น่ะคือโลกวรรณกรรมชื่อดังเรื่องหนึ่ง...เคราเมอร์ลิน!

"ม่ายยย ไม่จริงน่าาา ตายอีกแล้ว เรื่องนี้จะตายอะไรกันนักกันหนา คนแต่งจะใจร้ายเกินไปแล้ว!!" อยากจะร้องไห้ ถ้าเกิดว่ามีทางเปลี่ยนให้พวกเขาไม่ตายก็ดีสิ ฮือTT แต่ของแบบนั้นจะไปมีได้อย่างไรเล่า!! . . "....มีสิ....". "เอ๊ะ!?เสียงใครน่ะ????"

นอนเล่นอยู่ดีๆก็ตายซะงั้น!รู้ตัวอีกทีก็กำลังคุยกับพระเจ้าแล้วหละ!