ค้นหานิยาย: aot | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

'นี่ยัยหนู เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว' 'พี่ก็อย่าทำแบบนี้สิคะ แค่นี้หนูก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!' 'ก็เธอร้องดังเองไม่ใช่หรอ?' 'พี่รีไวล์!!!!'

again and again

ผีเสื้อตัวนี้แหละที่จะนำพาพวกเธอได้พบกับความสุข ไม่เจ็บไม่ปวด

"ถ้าขอพรจากดวงดาวได้หนึ่งข้อ ฉันจะขอให้นายรักฉัน"

I’ᴍ sᴏʀʀʏ ʙᴜᴛ ᴅᴏɴ’ᴛ ʟᴇᴀᴠᴇ ᴍᴇ ᴀʟᴏɴᴇ ♡̷. ♡

'เขา'ถูกอีกาพุ่งเข้าชนอย่างจัง ลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามาอยู่ในโลกไททันที่โหดร้าย! แต่ยังดีที่มีนิ้วทองคำอย่างระบบมาด้วย ทว่ามันมอบภารกิจให้เขาพัฒนาจักรวรรดิเอลเดียให้กลับมารุ่งเรืองดั่งในอดีต;

นี้มันคืออะไร?? ฉันอยู่ในบ้านของฉันดีๆ ทำไมถึงตื่นขึ้นมาอยู่ในเรื่องattack on titanได้เนี่ย!?

จากเด็กไร้เดียงสากลายเป็นผู้หญิงมากมารยาคอยล่อลวงผู้คนเพื่อที่จะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป "ยินดีต้อนรับสู่เรื่องราวของผู้หญิงมากเล่ห์ เรื่องราวที่จะทำให้คุณหลุ่มหลงในมารยาหญิง"

ในตอนจบของเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความเศร้า การจากลาและเริ่มต้น บัดนี้ตัวของข้าพเจ้าจักขอเรียงเรื่องราวในตอนจบในแบบข้าพเจ้าเอง

"เป็นยัยแว่นไร้ตัวตนมาตั้งนาน ไม่คิดเลยนะคะว่าคนอย่างคุณจะเห็นฉันอยู่ในสายตาด้วยเยเกอร์"

ชีวิตแสนธรมดาของเธอจะไม่ธรรมดาอีกต่อไป เมื่อเธอได้มาเกิดใหม่ที่โลกไททัน(erenxoc) [มีการแก้ไขเนื้อหานะคะ]

ในเมื่อ ไจแอ็น เค็น ข้ามมาในโลกไททันที่เลวร้ายแห่งนี้ในฐานนะคนธรรมดา เพื่อที่จะมีชีวิตรอด "ระบบศีลธรรม" จึงไม่สำคัญอีกต่อไป! ดังนั้น "ระบบวายร้าย" จึงได้ขานรับเขาอย่างยินดี!!...

เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังกลายเป็นไททันที่ไร้สตินั่นได้ถูกหญิงสาวคนหนึ่งช้วยไว้และมอบพลังไททันค้อนสงครามให้เด็กหนุ่มคนนั่นเพราะตนไกล้สิ่นอายุขัยตามคำสาปของยูมีร์ฟริทร์(ปล.เรื่องแรก)​

-เป็นเรื่องของเด็กหนุ่มที่กำลังถูกประหารชีวิดและได้ถูกลาล่าไทเบอร์ผู้ถือครองพลังไททันค้อนสงครามที่ให้เด็กหนุ่มกินตนและให้ไปเริ่มต้นไหม่ที่Pardis

" เพราะสังคมรอบตัวฉันมันมีแต่คนเฮงซวย ฉันถึงได้ปรับตัวให้ชินชากับมัน – ของแค่นี้ฉันไม่ไม่เสียเวลาไปรู้สึกด้วยหรอกนะ "

ท่ามกลางสงครามที่ดุเดือดใบหน้าหวานเสมองไปยังทิศทางตรงหน้า เท้าขนาดมหึมาของไททันกำลังก้าวเข้ามาหาเธออย่างช้าๆก่อนที่จะ...เหยียบลงมา

You will know, you're be reborn tonight — ถ้า…ฉันจำทุกอย่างได้เร็วกว่านี้ พวกเธอจะยังใช้ชีวิตที่เหลือนั้นอย่างมีความสุขต่อไปได้ไหม? แด่ตัวฉันและพวกเธอในอีกสองพันปีข้างหน้า… ถึงฉันผู้ล่วงหล่นไม่รู้จบ

คนเราซวยที่สุดตอนไหน? คำตอบของเธอคือตอนกำลังจะตายแต่ดันระลึกชาติได้น่ะสิ

ตั้งแต่ที่เริ่มรู้จักกันมาในค่ายฝึก ในสายตาเธอเคยคิดว่า อาร์มิน อาร์เลิร์ท คือลูกหมาตัวน้อยที่แสนใสซื่อแต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิดเพราะเขาคือหมาป่าในคราบลูกหมาต่างหาก

ความเกลียดชังที่มีชาวเอลเดียเพียงเพราะบรรพบุรุษทำบาปที่ไม่น่าให้อภัย'เขา'จะเป็นผู้นำต่อต้านศัตรูไม่ให้ใครหน้าไหนเหยียบย่ำผืนแผ่นดินนี้ "ชีวิตแลกด้วยชีวิต"