ค้นหานิยาย: boylove | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

มึงจะเอากับใครกี่คนก็ได้นะเว้ยรอน แต่กูจะไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหนมาเป็นคนโปรดอันดับหนึ่งของมึงนอกจากกูจำเอาไว้

ขุนพลรูปหล่อพ่อรวย รุ่นพี่ปีสองหน้าดุ ผู้ไม่เคยสนใจอะไรทั้งนั้น งานคณะไม่ต้องพูดถึง ไฉนเลยวันนี้มันถึงโผล่หัวมางานรับน้องได้ ไหนจะจ้องน้องลูกหมีเฟรชชี่ไม่วางตาอีก!! / "ทำไมมึงน่ารักจังวะ ขอหอมทีดิ๊"

บิดาสู่ขิตพี่ทิดเลยต้องสึกมารับมรดก พี่ทิดสึกใหม่ไม่ประสาทางโลก ไม่มีญาติคนไหนสนใจ ยกเว้นเด็กข้างบ้านที่แว๊นมารับออกจากวัดและพาไปที่บ้าน เรื่องราวของคนเจนโลกกับคนเจนธรรมจึงได้เริ่มต้น

ลาเต้เมาหนักจนใหลตายแล้วเข้ามาอยู่ในนิยายประสาทแดกที่คนเขียนมันอวยพระเอกจนน่าเกลียดมีแต่คนรุมล้อมถวายตัวให้และที่เขาอยากตายรอบสองคือคนที่เขายึดร่างอยู่ตอนนี้เป็นหนึ่งในนั้น แม่มันเถอะ!

ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการพบกันโดยบังเอิญในงานเลี้ยงกลายเป็นเรื่องราวของการเชื่อมโยงที่ไม่คาดคิด และการค้นพบตัวตนในโลกที่แตกต่าง.

หากผีกับคนยังรักกันได้ แล้วไฉน..ราชาผีจะตกบ่วงรักท่านเทพเซียนไม่ได้เล่า!

ความรักเกิดขึ้นได้ทุกๆสถานที่ ความรักไม่ได้จำกัดว่าต้องหญิงชาย ชายหญิง ความรักเกิดขึ้นได้กับทุกคน ทุกช่วงวัย เพราะมันคือรักที่บริสุทธิ์

กู้โลกกันเสร็จแล้วชีวิตที่เหลือก็อยากใช้ไปกับการทำสิ่งที่ชอบ และสิ่งที่ชอบก็คือการติ่ง! ศิลปินมีออกงานเหรอ?-เดี๋ยวไปให้กำลังใจ ไอดอลจะออกอัลบั้มเหรอ?-ซื้อ! เพราะชีวิตที่เป็นติ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย!

ไอ้เหมยเด็กแสบแต่ละวันมีอันต้องโดนคนอุปถัมภ์อย่างพ่อเลี้ยง ตามดุ ตามบ่น ได้แทบทุกวัน แต่ถามว่าไอ้เหมยกลัวไหม บอกเลยว่า "ไม่" ให้กลัวพ่อเลี้ยงกลัวหมายังจะดีกว่า

“คุณไม่จำเป็นต้องแสร้ง ทำเหมือนว่าเรารักกันก็ได้ ยังไงมันก็เป็นแค่การแต่งงานในนาม ตามเงื่อนไข ครบกำหนดเมื่อไหร่ รัญก็ย้ายออกจากบ้านหลังนี้อยู่ดี”

ถึงความเมาจะทำให้เราสองคนพลาดมีอะไรกัน แต่หลังจากนี้ผมก็เต็มใจจะรักพี่นะครับ

ความรักมักเกิดขึ้นกับคนทุกคน มันไม่สนหรอกว่าจะเกิดกับใคร อาชีพไหน เพศอะไร

นภาลัยไม่คิดถล่ม สายน้ำยากจะไหลไปสู่ยอดเขา เพราะความดึงดันของปีศาจใจสุนัข ถึงแม้รู้ว่าคนที่รักไม่มีใจให้ตน ก็มิวายกระดิกหางอย่างโง่งม [หลิวหยาง: "ข้าอดทนเก่งมากพวกเจ้าไม่ต้องห่วง"]

ทำไมฉู่มู่อวิ๋นถึงมาอยู่ในนิยาย 'แดนมาร' ได้ล่ะ แถมระบบยังบอกว่าต้องทำให้จอมมารทั้งเจ็ดมาหลงรักตัวเองอีก! ใครจะไปอยากยุ่งกับคนโรคจิตพวกนั้นกัน เขาที่เป็นคนเขียนรู้ดีว่าพวกนั้นวิปริตจะตาย

"ปัณครับอย่ายั่วพี่" "ปะ... ปัณเปล่ายั่ว" ไม่ยั่ว.... แต่ลูบไม่เลิก

ตอนแต่งงานทำเป็นเย็นชาใส่ พอผมยอมหย่าให้ เขากลับเอาแต่เรียกร้องขอให้ผมกลับมา...ถ้าไม่ติดว่าคุณอดีตสามีคนนั้นถูกผู้หญิงที่รักหลอกใช้จนหมดตัวแล้วกลายเป็นบ้า ผมคงไม่สงสารจนกลับมาดูแลหรอก

เพื่อกลั่นแกล้งญาติผู้น้อง ‘หลัวฉูเฟิ่ง’จึงหมายตาแม่ทัพหนุ่มเป็นเครื่องมือรังแกคน แต่วันหนึ่งเมื่อเขาบังเกิดความรู้สึกสนใจ ‘เจิ้งเทียนปิง’ขึ้นมาจริง ๆ ท้องนภากว้างก็ไม่อาจขวางกั้นพวกเขาได้

แคว้นอู่ชายตัดแขนเสื้อถือเป็นบุรุษน่ารังเกียจ แต่หากชายผู้นั้นเป็นท่านอ๋องแห่งแดนเหนือเล่า ผู้ใดจะกล้าสอดปากเข้ามาให้ถูกตัดลิ้นกัน!

“ถ้าคนอย่าง เหมราช มีเมียล่ะก็ เมียต้องกลัวเขา ไม่ใช่เขาต้องกลัวเมียจำคำนี้ไว้ด้วย”

"อี้ฉือซานรู้ไหมว่างานของนายคืออะไร" ลี่หยางเอ่ยถาม อี้ฉือซานยิ้ม "ครับ...หน้าที่ของผมคือการทำให้ท่านรองมีความสุข"