ค้นหานิยาย: gardener | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เธอเป็นดังแสนตะวันของฉัน เธอ คือ แสงตะวัน ฉัน คือ คืนราตรี ฉันผู้ยืนในที่อันมืดมิด ฉันขอให้เธอมาสาดส่องมาที่ฉันได้ไหมที่รัก เอมม่า??

เอ็มม่ามีดีที่รอยยิ้มนิ ดังนั้นเอ็มม่าต้องยิ้มเยอะๆ เพราะมันคือเอกลักษณ์ของเอ็มม่า!~ แต่ถ้าใครมาขัดแข้งขัดขา เอ็มม่าก็คงต้อง 'ทิ้งใว้' ล่ะนะ~

หมอสาวกับชาวสวน ที่มีความสัมพันธ์ในฐานะหมอกับคนไข้ กลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะผู้รอดชีวิตในคฤหาสน์

' ความรัก ' เป็นสิ่งที่ไม่มีคำนิยามตายตัว ..ไม่คิดบ้างเหรอว่ามันแปลกดีน่ะ ? | คลังเก็บชอร์ตฟิคค่ะ หาใช่เรื่องยาวแต่อย่างใด

'เอมม่า'สาวชาวสวนสุดแสบ ที่หลบหนีนักล่าอย่าง'แจ๊ค' แม้ว่าทุกครั้งเขาจะทำทีเป็นฆ่าเธอ แต่ก็ไม่เคยทำเลยสักครั้ง ทั้งๆที่เธอทำเรื่องเจ็บแสบกับเขามากมายเหลือเกิน

ชีวิตประจำวันของ'เอมม่า วู๊ดส์'ดำเนินซ้ำไปซ้ำมาในทุกๆวัน แต่แล้ว'เขา'ที่ย้ายเข้ามาอาศัยในหมู่บ้านทำให้ตลอดหนึ่งร้อยวันเธอเปลี่ยนแปลงไป รวมไปถึงสีสันในชีวิตเธอที่ไม่เหมือนเดิม

"คุณคงไม่พูดเเบบนี้หากได้รู้จักตัวผมจริงๆ" เขาหัวเราะออกมาทว่าเเววตากลับแฝงด้วยความเจ็บปวด "ทำไมจะไม่ล่ะ" เธอตอบกลับไปทันที ขบริมฝีปากเเน่น "ฉันรู้นะ...ว่าคุณเป็นXXXX"

"...ถึงผมจะเก็บความทรงจำกับคุณมากเท่าไร แต่ยังไงคุณก็ไม่สามารถดูภาพเหล่านั้นได้สินะ..."

ความวุ่นวายต่างๆเกิดขึ้นเมื่อหมอสาว(ในชุดพยาบาล)ต้องรับมือกับคนไข้คนสำคัญอย่างสาวชาวสวน จึงบังเกิดเป็นเรื่องราวน่ารักๆที่พร้อมเสิร์ฟความหวานน้ำตาลครึ่งลำรถให้แก่ผู้อ่าน ณ บัด นี้ๆๆๆ/เอคโค่

เรื่องราวความรัก..ที่ชอบมีบางอย่างคั่นกลางไว้.. จนบางครั้งก็อยากจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะเอามันกลับมาให้เป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

' เอ็มม่า วู้ดส์ ' ชาวสวนตัวร้ายที่มาพร้อมกล่องเครื่องมือเจ้าปัญหา ' แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ' นักล่าที่เหล่าผู้รอดชีวิตเกลียดแสนเกลียดเพราะเขาหายตัวได้

นิ้วเรียวค่อยๆ พลิกกระดาษเก่าสีครีมแผ่นบางๆ อย่างทะนุถนอม สายตาของเขาไล่อ่านสิ่งที่อยู่ในนั้นทั้งหมด ก่อนจะเหยียดยิ้ม " มันเป็นอย่างนี้เองสินะ.. "

หลายปีที่เข้าร่วมเกมมา... ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องหาทางออกไปจากคฤหาสน์ไปสักวัน ผมเลือกที่จะต้องทนทุกข์ทรมานและใช้ชีวิตอย่างลําเค็ญที่นี่ยังดีกว่า..

มันผิดเหรอครับ ที่คนที่ดูไม่ดีและเงียบขรึมจะมาสนิทกับคนอื่น(แถมเป็นผู้หญิงเสียด้วยสิ)

เรื่องราวชีวิตของเซอร์ในโรงเรียนจะเป็นยังไงกันนะ

'ทำไมคุณถึงเกลียดฉันกันคะ??' 'เธอจำไม่ได้หรอก อีกอย่างฉันไม่ได้เกลียดเธอแบบธรรมดา' 'แต่ฉันเกลียดเธอถึงขั้นอย่างฆ่าเธอให้ตายคามือฉันเลย!!'