ค้นหานิยาย

เด็กสาวสองคนที่ถูกลูกหลงเสียนชีวิตจนโพล่มาอีกทีก็อยู่ในเกมซะเเล้ว แถมต้องเดินทางไปในที่ต่างๆเพื่อช่วยนักเดินทางทำภารกิจมากมายอีกด้วย รวมถึงได้เจอความรัก(แท้)อีกด้วย

ผมมีชื่อว่า ฮิคารุ เป็นเด็กกำพร้าที่ออกมาใช้ชีวิตด้วยน้ำพักน้ำแรงตนเอง วันนึงเพื่อนร่วมงานของผมให้หนังสือนิยายมาอ่าน พออ่านจนดึกก็ผล็อยหลับไป ตื่นมาอีกทีอยู่ๆก็เป็นจอมมารไปแล้ว

เด็กหนุ่มวัย 15 ปี กับต้องมาตายด้วยฝีมือพ่อเลี้ยงด้วยมีดทำครัว จึงทำให้มาเกิดใหม่ในโลกเกมที่ตัวเองเล่น แต่ดันเกิดก่อนที่จะเจอตัวหลักตั้ง 20,000 ปี

กาลเวลาที่ผ่านไปแม้จะห่างไกลกับชาตินี้เพียงใดข้าก็ยังรอคอยเจ้าเสมอไป

ไม่มีไรมากหรอก เทพอย่างเขาก็แค่อย่างเดินเล่นในโลกนินจาก็เท่านั้นเอง(?)

“โรแกนหยุดขี้เกียจสักทีเถอะ!!!” เสียงนุ่มใสตะโกนมาจากชั้น1ของบ้าน “เดี๋ยวลงไปหน่าาา”เจ้าของเสียงที่ชื่อโรแกนตะโกนกลับพร้อมกับกระโดดลงจากชั้น2 “*วย *ัส ตกใจหมดไอเ*ี้ย”

หวังผลที่กี่โรลก็ไม่รู้แหละ แต่กดไป 90 โรลก็ยังไม่ได้แล้วดันมาวูบภาพตัดไปก่อนอีก กรรมของเวรจริงจริ๊ง

สหายเก่าทั้งสองได้ตายลงหลังสงครามครั้งสุดท้าย และได้เกิดใหม่พร้อมโนซิสอันใหม่ในโลกที่บิดเบี้ยว

ช่างเป็นวันที่สดใสเหมาะแก่การเดินเล่นหลังจากอุดอู้อยู่ในโรงพยาบาล.....กับผีสิ!! เดินๆอยู่ก็วูปเฉยเลยและมาอยู่ ไหนอีกว่ะเนี้ย แล้วพวกแกเป็นใคร๊!?

รวมเนื้อเรื่องside story เกนชินที่คุณอาจไม่เคยเห็นในรูปแบบใหม่ตามความคิดผู้แต่ง

จะเกินอะไรขึ้นเมื่ออยู่ๆผู้บริหารลำดับที่11และนักเดินทางจากต่างแดนได้ไปที่โลกใหม่โดยบังเอิญ​พวกเขาทั้งสองจะทำอย่างไรเพื่อกลับไปยังโลกและมิติของพวกเขาหรือพวกเขาจะต้องอยู่ในโลกนั้นไปตลอดกาลกันนะ

นิยายฟรี ๆ อยากอวยคู่ที่อวยค่ะ แต่อาจจะมีโมเม้นท์กับคนอื่น ๆ มั้ง

"นี่เรา ตายแล้วเหรอ นั่นสินะ มันก็แค่โชคร้ายแหละ" ชายหนุ่มคิดแบบนั้นก่อนที่จะลืมตาตื่นพร้อมกับบรรยากาศรอบๆที่เเปลี่ยนไป "เดี๋ยวนะ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย!!??"

หลังจากที่ฉันได้หลุดไปในโลกของ Teyvat และได้พบเจอกับ สคารามุช ชายผู้ที่ฉันรักที่สุดในเกม ฉันก็ได้ตัดสินใจแล้ว ว่าจะอยู่กับเขาตลอดไป

SS1-SS2 เป็นเนื้อเรื่องก่อนจะรีจักรวาลไป ชินเกนไคอิมแพคนะครับ ที่เห็นมันอัปเดตขึ้นข้างบนไม่ใช่อะไรนะ ผมแค่จะขายของ

ข้าเคยตามท่านไปทุกหนแห่ง ทั่วทุกทิศในแดนหลี่เยว่ ยามท่านได้รับแผลบาดแม้เพียงน้อยดั่งตัวข้าจะแหลกลาน ข้าออกตัวรับหน้าแทนท่านในหลายอย่างทั้งที่ท่านไม่เคยขอ จนท้ายสุดตนต้องมามีสภาพน่าเวทนา..ท่านก็ไม่แลดู

เเด่เธอผู้ที่งดงามราวกับเเสงสว่างยามรุ่งอรุณมาเยือน เเม้เเสงอรุณของเธอนั้นจะดับลงไปเเล้ว เเต่เเสงอรุณของเธอนั้นไม่เคยมีวันจางหายไปจากหัวใจของผมเลย

" ในที่สุดก็จบ.. " หญิงสาวพูดขึ้นพลางถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับชายหนุ่มผู้ช่วยข้างกาย หลังจากที่เดินไปสักพักหญิงสาวก็ตะโกนขึ้น " แกเรียกใครว่าป้าห้ะ?! "

ถ้าในเกนชินไม่ได้มีแค่7ประเทศหละ?