ค้นหานิยาย: jujutsukaisen | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 18

คลังเก็บนิยายค่ะ ว่างๆ ก็เข้ามาลองอ่านดูนะคะ ^^ Status : Fic JJK Before Summer [Geto Suguru x OC (Feat. Gojo Satoru)] (1/3)

ศรัณย์ นักศึกษาสาวพร้อมกับฉายา เจ้าแม่คนปากแซ่บ ดันหลุดเข้ามาในโลกอนิเมะ แต่ประเด็นคือเธอดันไม่เคยดูพวกอนิเมะเลยซักเรื่อง มาให้คุกกี้ทำนายกันว่าเธอจะมีชีวิตรอดจากเรื่องเฮงซวยนี่ไปได้นานเท่าไหร่.....!

"ในที่แบบนี้ไม่มีเทพให้สวดอ้อนวอนหรอกนะ" —WARNING: OC insert

เรียวเมนสุคุนะราชาคำสาปที่ใครๆต่างหวาดกลัว เขาควรตายไปแล้วไม่ใช่รึไง ทำไมถึงมาอยู่ในโลกที่มีอัตลักษณ์แทนล่ะ ? *มีการสปอยความสามารถของสุคุนะในมังงะ*

พวกเขาทำให้ฉันเห็นข้อดีของการมีเพื่อนรวยว่ามันเป็นยังไง “ดูนี่นะครับ” โ ป ร ย เ งิ น “...”

กูเป็นผู้หญิงค่ะ ประโยคที่บอกเท่าไรก็ไม่มีใครเชื่อ ก็กูบอกว่ากูเป็นผู้หญิงไง!!

ครั้งหนึ่งราชาคำสาปเคยเรียนรู้ที่จะรัก และครั้งหนึ่งราชาคำสาปเคยเรียนรู้ที่จะสูญเสีย และครั้งนี้ราชาคำสาปเรียนรู้ที่จะปกป้อง

เทพทุกองค์ สวรรค์ทุกชั้น นรกทุกขุมอยู่ในตัวฉัน

สหราชอาณาจักรที่ไร้คำสาป ทว่ากว่าจะรู้ตัวอีกที กาลเวลาก็ทำให้คำสาปฝังลึกอยู่ในผู้คนไม่สามารถแยกแยะได้ Status: รับสมัครตัวละคร

" ค่ำคืนที่เหน็บหนาว ทำให้เราสองคนได้มาเจอกัน "

"ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่มันยุติธรรมค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์มายึดร่างของคุณอิตาโดริ และไม่มีสิทธิ์จับข้อมือฉันด้วยค่ะ"

ตายแล้วเกิดใหม่ระลึกชาติได้ มีน้องชายที่เธอในชาติก่อนรักเหมือนลูก เธอจำได้ว่าเมนน้อยของเธออยากปราบผี และเธอก็จำได้อีกว่าโลกที่เธออยู่คือโลกคำสาปที่มีรูปร่างคล้ายผี งานนี้เมนน้อยของเธอคงได้ปราบผีแล้วสิ

เธอนะแค้นเขามากเลย เขาบอกตัวเองแข็งแกร่ง แต่กลับปกป้องพี่ชายเธอไม่ได้ เขาก็แค่คนโกหกเท่านั้นเอง

เขาคือราชาคำสาป เขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าใคร ผู้คนต่างเกรงกลัวเขา ยกเว้นเพียงหนึ่งนาง | Sukuna x oc

ไสยเวทย์แห่งคำสาปคือด้ายแดงผูกมัดตัวเราไว้ หากแต่ดวงใจกลับรู้สึกอิสระกว่าเดิม สุดปลายของด้ายเส้นนี้บรรจบลงที่ใดใครเล่าจะรู้

วินาทีที่เด็กหญิงกระพริบตา ภาพตรงหน้าคือสัตว์ประหลาดแสนน่าเกลียด

เจ้าหญิงฟูกะผู้ถูกจับในฐานะเชลยสงครามไม่อยากเป็นเพียงตุ๊กตา…และในตอนนั้นผู้ใช้เวทมนต์คำสาปก็ปรากฏตัวขึ้นเขามีนามว่าโกะโจ ซาโตรุ

อาราฮิ เรียวตะ ผู้กล้าที่ปราบจอมมารได้และกำลังจะตายในที่สุด ได้รับโอกาสจากพระเจ้าเพื่อทำตามความปรารถนา​ของตนเอง แต่มันก็ต้องมีบางสิ่งที่ต้องแลกใช่ไหมล่ะ ชีวิตคนน่ะมันล้ำค่ามากเลยนะ

「แรงพายุพัดพาชวนให้กลีบบุปผาปลิวปรายราวหิมะ แต่สิ่งที่ร่วงหล่นแท้จริงแล้วมิใช่หิมะ กลับเป็นสังขารข้าที่โรยรา」— เฮียคุนิงอิชชุ บทที่ 96

“ใครได้สุคุนะเป็นแฟนนี่สงสารแทนเลยว่ะ” ใครสักคน “อืม...” แมร้งเอ้ย (ภาษาทวิต)