ค้นหานิยาย: villian | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

อยากรู้จังนะว่าถ้าเราเลือกเดินในเส้นทางแบบนี้...จุดจบมันจะเป็นยังไงนะ?

"อย่าออกนอกบ้านในตอนกลางคืน..." เป็นประโยคย้ำเตือน ที่ไม่ได้เจาะจงเฉพาะแค่เด็กๆ แต่นั่นรวมไปถึงมนุษย์ทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย "เพราะข้างนอกในยามวิกาล มีฆาตกรต่อเนื่องเร่ร่อนคอยฆ่าคนอยู่..."

เธอรู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่างไป ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่ยังคงมีชีวิตอยู่ อย่างอื่นก็ช่างมันสิ แต่ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันแปลกล่ะ

แค่อยากเกิดใหม่เป็นมาคิมะแต่ทำไมต้องของอัตลักษณ์ที่ชั้นเกลียดฮีโร่ด้วยละ ชั้นจะเปลี่ยนมันเอง!

ผมเคยอยากเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งที่สุด... แค่ถ้าหากว่าทำไม่ได้แล้วล่ะก็... ผมขอเป็นวิลเลินที่ชั่วร้ายที่สุดแทนแล้วกัน หึหึ

"อย่ามาสงสัยไม่เข้าเรื่องนะเฟ้ย เจ้าบ้า" พยายามเเอ๊บเเมนเต็มที่-- ( Harem x Oc )

'เซียวอวี่อัน' ต้องการรักษาชีวิตน้อยๆ และตามติดชีวิตรักของ‘เยี่ยนเหอชิง’ จึงลงมือเปลี่ยนอนาคตแต่ไม่ได้อย่างที่คิด ข้าแต่ประโยคเด็ดสามร้อยข้อแห่งประธานจอมเผด็จการ ทำไมคุณพระเอกถึงเล่นไม่ตรงบทเลยล่ะ!!!

คำพูดเพียงบางคำก็สามารถแปรเปลี่ยนชีวิตคนได้ .. ทุกคนรู้ดี ตัวเขาเอง.. ก็รู้ดีเช่นกัน

อัตลักษณ์ พลังบางอย่างที่ทำให้มนุษย์นั้นเป็นมากกว่ามนุษย์ ถ้าช่วยใครไม่ได้ ก็ไม่ต้องเป็นสิฮีโร่ เขาขอเป็นวิลเลินก็ยังดี ขอแก้แค้นสักครั้ง และบางครั้งเขาอาจจะยังไม่รู้จักตัวเองดีพอ

มนุษย์ทุกคนคือศัตรู จะฮีโร่หรือวินเลินยังไงมันก็เป็นมนุษย์ ไม่มีดีหรือเลวทั้งนั้น ความแค้นของของพวกเราเผ่าพันธ์แวมไพร์ และชั้นคือแวมไพร์คนสุดท้ายขอปณิธานคำนี้ให้มนุษย์ทุกคน มนุษย์จะต้องศูนย์สิ้นไป

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าปีศาจ..ยังหลงเหลืออยู่ในโลกแห่งอัตลักษณ์ มนุษย์ได้หลงลืมการมีตัวตนของพวกเขาไปจนหมดสิ้น พวกเขาเองก็ใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อนไปวันๆไม่ต่างกัน

คัตสึกิอยากเป็นฮีโร่ จะทำยังไงให้คัตสึกิได้เป็นฮีโร่อันดับหนึ่งตลอดไปล่ะ? ทันใดนั้นเธอก็นึกออก มือเล็กๆประสานเข้าหากันนัยน์ตากลมโตเป็นประกายด้วยความยินดี "งั้นฉันจะเป็นวัลเลิน"

พวกฮีโร่บางคนก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นบางคนนิสัยเสียอาจจะปะปนอยู่ในกลุ่มของพวกเขา เปรียบเสมือนเชื้อโรค ที่อยู่ท่ามกลาง เม็ดเลือดขาวที่ไม่รู้ตัวเฮ้อ....โลกฮีโร่มันห่วยจะตาย ทำไมถึงยังอยู่ได้กันอีกนะ

คืนนี้คุณว่าไหมคะคุณคุโรกิริ ? ฉันอยากนอนกับคุณค่ะ หญิงสาวผู้มีใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์คลี่ยิ้มกว้างพร้อมส่งสายตายั่วยวน คืนนี้ผมมีงานครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ และก็เหมือนเดิม เธอถูกปฏิเสธ! - จบ -

ผมสามารถ​เพิ่มอายุขัย​ให้คุณ​ได้นะคับ​ แต่คุณ​จะให้อัตลักษณ์​ของคุณกับผมได้มั้ยคับ

เด็กหนุ่มผู้ไม่รู้จักตัวเอง ไม่เชื่อใจใคร ดูเข้มแข็งแต่แท้จริงกลับเปราะบางเสียยิ่งกว่าผลึกแก้ว งดงาม น่าถนุถนอม เป็นสิ่งที่ 'พวกเขา' จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำให้แปดเปื้อน

ทำไมไม่ว่าเมื่อไรก็มีคนแซงหน้าเขาเสมอมา ความรักของพวกมันน่าขยะแขยงสำหรับเขา "รู้สึกยังไงบ้างหรอ ที่โดนวิลเลินจับเป็นตัวประกันทุกปีน่ะ?"คำถามนั้นกลับก่อความหน่วงในอกจนตอบไม่ได้

นักฆ่านิรนามยามค่ำคืน พร้อมกับคำพูดประจำตัว One shot, One kill

ตัวผมมักถูกกลั่นแกล้งโดยคนรอบตัวผมเสมอ เพียงเพราะเหตุผลที่ว่าผมมันก็แค่เด็กไร้อัตลักษณ์ ทำไมกันนะ...ทำไม...ผมแค่อยากจะเป็นฮีโร่เหมือนคนอื่นๆเท่านั้นเอง . . . . [ถ้างั้นทำไมนายไม่ลองเป็นวิลเลินดูล่ะ?]

ชีวิตของเขาได้พังทลายลง เพียงเพราะผู้ชายคนนั้นเพียงคนเดียว เท่านั้นยังไม่พอ เขาถูกส่งให้ไปตายในโรงงานนรกแห่งหนึ่ง แต่แน่ใจหรือว่าเขาตายจริง?