ค้นหานิยาย: กลอนเปล่า | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ม้านั่งสีขาวตัวนั้น โดดเดี่ยวเช่นคนผู้หนึ่ง อ้างว้างในท่ามกลางผู้คนมากมาย เช่นเดียวกันกับเขา...

เราบันทึกเรื่องราวไว้ในทุกช่องว่างของเวลาหรือเวลาคอยสลักริ้วรอยไว้ให้รา?

รวมบทกวีของผู้ชายอารมณ์ไหว :: สักครั้ง...หากได้ลองปล่อยหัวใจปลิวไปเหมือนใบไม้...ไปกับสายลม...แล้วเราจะได้พบส่วนลึกที่สุดของ...‘ความรัก’

นี่เป็นเรื่องราวของคนอกหักคนหนึ่ง คุณอาจไม่เคยรู้จักเขา เช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยรู้จักคุณ

ความฝันของฉัน : เสมือนคำนำ ยามเมื่อนกเช้ากู่เสียง ฉันลืมตาตื่น ลำเลียงความฝันทั้งมวลออกมาล้างน้ำ สะบัดให้แห้งแล้วเอาไปตากแดด เมื่อมันแห้งสนิท ฉันนำมันไปบดและร่อนในกระชอนตาถี่ที่สุด กรองเอาความเพ้อฝัน

ความทรงจำของคนเรามีทั้งที่ดีและไม่ดี คนบางคนเลือกที่จะรำลึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายที่คอยแต่จะทำลายความรู้สึกตัวเอง แต่ก็มีคนอีกจำนวนหนึ่งที่เลือกระลึกถึง ความทรงจำแสนงาม เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง.

ที่ใต้ฟ้านี้ไม่ได้มีแค่เราที่มองไปยังที่นั่น...ในเวลาเดียวกันก็คงจะมีใครอีกหลายคนกำลังทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน

ช่วงเวลาหนึ่ง ‘กลอนวัยรุ่น’ เคยมียุคสมัยอันรุ่งเรือง และฉันก็โชคดีที่มีโอกาสได้อยู่ในยุคนั้น ได้มีผลงานหลายเล่ม กลอนรัก กลอนเปล่า กลอนวัยรุ่น คุณจะเรียกอะไรก็ได้ สำหรับฉันอยากเรียกมันว่า ‘ก้าวแรก’

ไหนว่าเจ้าเป็นก้อนหินยังไงละ แล้วทำไมจึงทำตาแดง...เมื่อได้ยินการตัดเยื่อใยจากคนรัก โอ๋...โอ๋...ใครกันใครช่างทำร้ายหัวใจเจ้า

ความในใจของเราอาจเข้ากัน

เจ็บก็เย็บสักเข็ม

กลอนเปล่าหวานอมเศร้า

เขตปลอดคำโปรย

เลิกเป็นเฟรนด์ แล้วเปลี่ยนเป็นแฟน

ปีศาจ ไม่มีในโลก ผีร้ายกล่าวกับมนุษย์

ห้วงคำนึงแห่งงานเขียน หนึ่งคนเพียรเฝ้าถวิลหา ลิขิตช่วงหนึ่งนำพา ให้มาได้อ่านถ้วนทั่วกัน...

หากเธอเป็นสิ่งใด ขอให้ฉันตามไปอยู่เคียงคู่เธอ เธออยากจะเป็นหุ่นปั้น ฉันจะเป็นปูนพลาสเตอร์ คืนใดเธอพร่ำเพ้อ ฉันจะนึกและคิดฝัน

กลอนเปล่าๆ ปลี้ๆ