ค้นหานิยาย: ขันที | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ข้าเป็นเพียงขันที(?)ตัวเล็ก ๆ แต่กลับต้องเข้าไปพัวพันกับปัญหาใหญ่ระดับแคว้น ข้าแค่อยากอยู่อย่างสงบ ขอแค่นี้ไม่ได้หรือ!

ยิ่งชัง ยิ่งแค้น ยิ่งรัก ข้าร้าย เจ้ารั้น โชคชะตาพาให้พบพาน สืบสาน มุ่งล้างแค้นปราบคนพาลให้สิ้นซาก

หกปีก่อน ‘เซียวฉางหนิง’ ขับไล่ ‘เสิ่นเสวียน’ ออกจากตำหนัก หกปีต่อมานางต้องแต่งงานกับเขา องค์หญิงผู้หนึ่งต้องแต่งงานกับขันที เรื่องเหลวไหลพรรค์นี้นางจะยอมรับได้อย่างไร!

เยี่ยนเออร์ต้องช่วยเหลือสนมอี่เฟ้ยให้ขึ้นสู่จุดสูงสุดของสตรีในแผ่นดินต้าถัง แม้ศึกนอกจะสงบลง แต่ศึกกับสกุลใหญ่ยังคงดำเนินต่อ การทรยศ หักหลังและเกมการเมืองครั้งนี้จะเปลี่ยนพญาหงส์แห่งวังหลวงไปตลอดกาล

“จากนี้ไปเจ้าจะเป็นกุ้ยเฟยเพียงคนเดียวของข้า” วาจาและสายพระเนตรจากพระเจ้าถังยี่จงแสดงความชัดเจนทุกอย่างเมื่อพระหัตถ์ผลักต้นขาของเยี่ยนเอ๋อให้กางออกและการแนบกายเข้าหาเพลิงปรารถนาของพระองค์

จิ้นเห่อเด็กน้อยที่มีความฉลาดแต่แกล้งโง่เพื่อความอยู่รอด มีชะตาบรรจบให้มาพบเจอองค์ชายสามหยางจินผู้ที่พิการทางขา! อีกทั้งหน้าตางดงามจนล่มบ้านล่มเมือง! และที่สำคัญมีแต่คนหมายเอาชีวิตองค์ชาย!

"ซือหม่าหลันเล่อ"คือชื่อของชนเผ่านอกด่านตัวน้อยวัย 11 หนาว ผู้ซึ่งถูกกุมตัวมาเป็น'ขันที'แต่ทว่าความจริงแล้วหลันเล่อเป็นเพียง'เด็กผู้หญิง'คนหนึ่ง...

พัชชา ประสบอุบัติเหตุจนวิญญาณระเหเร่ร่อนมาเข้าร่างของ เจิ้งไฉเหริน สนมยศต่ำที่ถูกประหารด้วยการพระราชทานแพรขาวสามศอก และฟื้นขึ้นมาจากความตาย จึงได้รับชื่อใหม่เป็น ฝูเว่ยเหรียญ

ขันทีเช่นข้ามิอาจเอื้อมไขว่คว้าสิ่งยิ่งใหญ่อย่างหัวใจของท่าน ขอเพียงแค่พื้นที่เล็กน้อยได้ยืนอยู่ข้างกายท่าน...ความคิดนี้ในวัยเยาว์ช่างน่าขันยิ่งนัก

หลี่อ๋องไม่เคยชายตาสตรี จู่ๆ รับขันทีน้อยไปเป็นคนสนิท หรือนี่คือที่มาของตำนานตัดแขนเสื้อแบ่งท้อกัน

เมื่อหลุดเข้ามาในนิยายที่มีพ่อบุญธรรมเป็นขันทีที่หล่อเหลา ชีวิตน้อยๆ ของหย่าลี่ จะทำยังไงต่อไป

ค่ำคืนเหน็บหนาวใยเจ้า เป็นเพียงภาพฝัน ความสาวของข้า ลูกของข้าเจ้าพรากมันไปง่ายดาย ไม่ทวงคืนมิใช่ลู่เสียน

เด็กสาวจากยุคปัจจุบันข้ามเวลามาอยู่ในร่างขันทีที่เป็นสตรีปลอมตัวมา ทว่าต้องปรนนิบัติพญายมผู้เกลียดชังผู้หญิงยิ่งกว่าสิ่งใด... พูดคุยกันได้ที่ : FB Group : หอน้ำชาเสี่ยวเปย

เอาเถอะ...นางจะต้องเผลอตัวถวายบังคมขอบพระทัยข้าแทบไม่ทัน ที่ช่วยรักษาชีวิตจากพิษฉกรรจ์เอาไว้ได้ แม้จะต้องสูญเสีย “พรหมจรรย์” ไปในครานี้ -- เอิ่ม...อย่างนี้ก็ได้เหรอพ่อออ

ทำไมข้าไม่โตขึ้นเลยล่ะร่างกายเด็ก9ขวบนี้มันอะไรกัน!! "ไม่เอาน่าลูกพ่อ เจ้าก็น่ารักดีนี้" "ใช่ๆลูกเเม่น่ารักสุดไปเลยล่ะ เอาล่ะลูกรักต่อไปนี้เจ้าต้องเป็นเด็กดี กับสามีนะ" "ใช่ๆลูกรักรักษาตัวด้วย" "ม่าย"

เรื่องราวย้อนเวลาไปในอดีตชาติปางก่อนที่เคยอยู่เคียงข้างกันรักต่างขั้วระหว่างเจ้าชายและเชลยขันที

เมื่อองค์ชายที่ข้าคอยเลี้ยงดูมาตั้งแต่วัยเยาว์ กลับแอบมีใจให้กับข้า จะทำอย่างไรได้เล่า... "ข้าไร้รัก ไร้หัวใจนัก...ขอองค์ชายโปรดอภัย...เกรงว่าขันทีเช่นข้าจะตั้งตนเป็นอื่นไปมิได้"...

รัชทายาทยื่นก้นออกมา ลูกพลับสองลูกเด้งดึ๋งๆอยู่ในชายผ้าส่ายไปมาล้อเลียนกวนประสาท “อ๊ะห๊าๆๆ มาสิๆ ลูกพลับของข้าเด้งดึ๋งๆๆๆ” ทำตัวเล่นเป็นเด็กลดมาดท่าลงผิดกับก่อนหน้านี้ หรือนี่จะเป็น ‘ตัวตนที่แท้จริง

หญิงคณิกางามผู้เป็นที่หนึ่ง แต่ฉาวโฉ่ล่าบุรุษทั้งแคว้น หารู้ไม่ว่านางคือจิ้งจอกแปดหางผู้มีเบื้องหลังที่ขมขื่นนั้นรอคอยหางที่เก้าอยู่เพื่อแก้แค้นให้แม่ ชายใดเล่าจะยินดีมารักนางคณิกาอย่างข้า!!!

"องค์ชายหก"เพียงแค่เอ่ยชื่อออกมาคำแรกก็ไม่อาจมีหวังได้เป็นฮ่องเต้แล้ว มิหนำซ้ำวันๆคนยังเอาแต่ร่ำสุราเล่นกับเดรัจฉาน เหตุไฉนราชโองการฉบับสุดท้ายของอดีตฮ่องเต้กลับเลือกเขาให้อยู่เหนือผู้คนกันเล่า!