ค้นหานิยาย: พงศภัค | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ผีร้ายร้องโหยหวน มันผละออกจากร่างของเขาพร้อมวิ่งพล่านไปทั่วห้อง หมอและพยาบาลยังไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น ทว่าไฟในห้องกลับกะพริบถี่ด้วยพลังอำนาจของปีศาจ

ถ้าใครเอาร่มกระดาษสามาทำพิธีในบ้านหลังนี้ วิญญาณของนางวิธูพิไลจะปรากฏขึ้นในห้องนั่งเล่นจุดที่แม่งตาย ผู้ประกอบพิธีจะต้องหลบอยู่ในห้องต่างๆ ห้ามให้อีผีนั่นหาเจอ

เด็กสาวยังสังเกตอีกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ต่างมองมาที่เธออย่างสงสัย ครั้นเข้าไปถาม จึงรู้ว่าเป็นเพราะตำนานที่ว่าซอคันนี้มีอาถรรพ์ และคร่าชีวิตนักเรียนไปไม่ต่ำกว่าแปดคนแล้ว...

คุณตาถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงร้องไห้...แม่นั่นเอง ทว่ากลับเป็นการร้องที่ผิดปกติ คล้ายกับมี ‘ใครสักคน’ มาแกล้ง พอเปิดไฟก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ ในห้องว่างเปล่า มีเพียงแม่ที่ดิ้นพราดราวกับกำลังหวาดกลัว

อาวุธมีคมเสียบทะลุอกของเขา ความเงียบครอบงำทั่วบริเวณเป็นเวลานานสองนาน เฟิร์สกับแพรวถึงกับตาเบิกโพลง มองร่างผอมที่กำลังสำลักลิ่มเลือดออกจากปาก...มีบางอย่างผิดพลาด บางอย่างที่พวกเขาไม่สามารถอธิบายได้!

สิ่งที่บินอยู่ตรงหน้าคือการเวกซึ่งอยู่ในสภาพน่าสยดยอง! หน้าอกของมันถูกผ่าเปิด เผยให้เห็นอวัยวะภายใน น่าแปลกที่ดวงตากลับสดใส...จับจ้องมาที่เธอราวกับต้องการสื่อสาร

ลึกเข้าไปมีลานกว้างอันเป็นต้นกำเนิดของเรื่องราวสยองขวัญ นักโทษเคราะห์ร้ายจะถูกพันธนาการ และทรมานด้วยวิธีโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ผู้เคราะห์ร้ายต้องเคยก่อวีรกรรมชั่วช้าจนถึงขั้นวิปริตเท่านั้น

มือแข็งกำรอบลำคอของนายทหาร ก่อนจะอัดศีรษะของมันเข้ากับผนัง ดวงตาข้างหนึ่งของมนุษย์ต่างดาวโปนถลน ร่างไร้วิญญาณล้มลงไปกองกับพื้น พร้อมกับต่างดาวไร้อาวุธที่เหลือซึ่งกรีดร้องเสียงหลงไปตามๆ กัน

ชายคนหนึ่งเงยหน้ามองต้นไม้ที่ศพตกลงมาพร้อมกรีดร้อง...มันถูกใยแมงมุมปกคลุมทุกกิ่งก้าน! ด้านบนมีแมงมุมนับสิบไต่ไปมา ขาทั้งแปดเต็มไปด้วยเส้นขน บางตัวมีร่างกายมันปลาบและเต่งตึงราวกับจะระเบิดแตก

ปากของมันคล้ายกับปากจระเข้ ฟันกรามแหลมคมดุจใบมีด เจ้าสัตว์ร้ายจับจ้องมายังเด็กหนุ่ม ก่อนจะก้มตัวลงในท่ายืนสี่ขา...อ้าปากกว้างพร้อมส่งเสียงคำรามออกมาดังลั่น!

เด็กหนุ่มพยายามเข้าไปห้าม ทว่าผลตอบแทนที่ได้รับ กลับเป็นเล็บของบุพการีที่เฉือนลึกเข้าไปในแขน! ชบาฉีกยิ้มให้เขา ชั่ววินาทีนั้นเอง โจก็มองเห็นภาพใบหน้าของผู้เป็นแม่ซ้อนทับภาพใบหน้าของชายจรจัดคนนั้น!

ผิวน้ำในสระบัวที่ควรจะนิ่งสนิท บัดนี้กระเพื่อมไหวราวกับมีบางสิ่งตกลงไป ไม่สิ...ไม่ใช่ตกลงไป สิ่งที่ว่านั้นกำลัง ‘ขึ้นมา’ ต่างหาก! มันคือศีรษะของผู้หญิงคนหนึ่งที่ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำ!

พัสพยายามขยับ แต่ทำไม่ได้เพราะมือและเท้าถูกมัดอยู่กับชือกและดอกไม้ธูปเทียนฉุนๆ ตอนนั้นพัสกลัวมาก อยากจะร้องไห้ แต่น้ำตาไม่ยอมไหล รู้สึกเหมือนมีสำลีหรือผ้าเล็กๆ อุดอยู่ที่หู จมูก ปาก

คืนแรก เขาขู่ให้ป้าฆ่าหนูนาแถวนั้น แล้วเอาเลือดสดๆ มากิน ในฝันป้าไม่ได้ทำ แต่พอตื่นขึ้นก็พบว่าเตียงเต็มไปด้วยคราบเลือด

ปีศาจอีกสองตัวพุ่งเข้ามาหา ข้าหมุนตัว เหวี่ยงร่างกายท่อนล่างไปตามพื้น ขัดขาพวกมันจนล้ม ดาบเล่มคมเฉือนตวัดอย่างแรง บาดใบหน้าของอสูรกายจนขาดเป็นสองซีก

มะลิ...ซึ่งหลบอยู่ในช่องว่างใต้บันไดกอดตัวเองแน่น หน้ากากแดงที่อีกฝ่ายสวมอยู่ มองเผินๆ ก็คล้ายกับศีรษะของผีร้ายที่ลอยคว้างท่ามกลางความมืด มะลิหลับตา เป็นจังหวะเดียวกับที่ฆาตกรก้าวเข้ามาหา...

ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ตั้งใจจะเดินออกไปให้เร็วที่สุด ทว่าหน้าจอกลับสว่างขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับมือของ ‘ใครบางคน’ ที่พุ่งมาคว้าแขน...มันคือชายหนุ่มชุดดำคนนั้น!

พี่ทิพย์กำชับเด็ดขาดว่าห้ามลุกออกไปก่อนพิธีจะเสร็จสิ้น ด้านหลัง เงาตะคุ่มหลายสิบร่างเริ่มปรากฏขึ้นนอกหน้าต่าง บางตัวชะโงกเข้ามาใกล้จนฉันเห็นรายละเอียดบนใบหน้าได้ถนัดตา

กินเวลาชั่วอึดใจ กว่าฉันจะรู้ว่าต้นกำเนิดมาจากสิ่งที่อยู่ในมือ โทรศัพท์ระเบิดพร้อมลุกติดไฟโชติช่วง! ลูกไฟขนาดเล็กแตกกระจาย เปลวไฟมรณะลุกลามไปทั่วห้องนั่งเล่นภายในเวลาชั่วพริบตา!

จู่จู่ ผมก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่บนถนน ทุกอย่างว่างเปล่า ก่อนจะค่อยๆ ปรากฎภาพพวกเขาขึ้นมาทีละคน กลุ่มคนพวกนั้น...คนที่มีแสงอยู่บนหัว ผมมองเห็นพวกเขาฆ่าตัวตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า...