ค้นหานิยาย: พระเอกรักเดียว | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

โปรเจกต์การสำรวจดาวพฤหัสบดี ก่อนเกิดการถือกำเนิดของคอลออลทิเดเตอร์ เกิดขึ้นและผลวิจัยผิดพลาดจนในที่สุดยุปโปรเจคทิ้งในที่สุด และเกิดเหตุวาเลนไทน์เลือด

"ทำอะไรน่ะฝัน จะไปเที่ยวหรอ" "ป่าว ฝันจะซื้อที่ แบบติดธรรมชาติ ใกล้กรุงเทพฯ" "งั้นก็โคราชสิ ไม่ไกลมาก เดินทางสะดวก ธรรมชาติเยอะ" บ้านเกิดเราด้วย แต่อันหลังนี้ฝันยังไม่ต้องรู้ตอนนี้ก็ได้มั้ง ได้แหละ

เธอพลาดท้องกับชายที่เป็นรักแรกเมื่อเจอกันเป็นครั้งที่สอง ในขณะที่พ่อของเด็กไม่เคยรู้เลย เธอต้องการเก็บเรื่องลูกเป็นความลับแต่โชคชะตากลับเหวี่ยงให้เธอได้กลับมาเจอกับเขาอีกครั้งพร้อมเด็กที่หน้าเหมือนเขา

กาลเวลาหมุนวนให้คนที่เคยรักกันสุดหัวใจกลับมาพบกันอีกครั้ง ณ ดินแดนชายขอบประเทศไทย ท่ามกลางละอองละไอของสายหมอก ขุนเขา กรุ่น ๆ ควันปืนและสะเก็ดระเบิด

ใครจะรู้บ้างว่า ดร.นที ประธานบริษัททรีเอ็นซอฟต์แวร์ ผู้เข้มขรึมจะทำทุกอย่างเพื่อตามรักแรกกลับคืน และเขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอผู้เดินจากชีวิตเขาไปนานสิบปีไม่ได้เอาหัวใจไปด้วย...

ใครจะรู้บ้างว่า ดร.นที ประธานบริษัททรีเอ็นซอฟต์แวร์ ผู้เข้มขรึมจะทำทุกอย่างเพื่อตามรักแรกกลับคืน และเขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอผู้เดินจากชีวิตเขาไปนานสิบปีไม่ได้เอาหัวใจไปด้วย...

เมื่อเกิดใหม่ในนิยายเรื่องล่าสุดที่อ่าน เป็นพี่สาวนางร้ายที่อนาคตตระกูลจะล่มสลาย ข้าผู้ไร้บทบาทในนิยายจะแก้ไขอะไรได้บ้างนะ

“ปากบอกว่าเราเป็นเด็ก แต่ดันชอบมาขโมยจูบจากเราตลอดเลย อีตาผู้กองบ้า! ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย โตแล้วเถอะ ออกจากสะบึมขนาดนี้ ว่าฉันเป็นเด็กมาก ๆ เดี๋ยวเจอเด็กขึ้นขึ้นมาจะร้องไม่ออก ฮึ่ย! อารมณ์เสีย”

    เมื่อนักสังคมสงเคราะห์สาวจากยุค 2021 ถูกส่งวิญญาณย้อนอดีตมาเกิดใหม่ ได้เกิดใหม่ทั้งทีย่อมไม่ธรรมดา เพราะเธอเกิดมาเป็นว่าที่ฮองเฮา ที่อยู่เฉยไม่เป็น เมื่อปากท้องราษฎรของเธอนั้นสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด

"พี่ชาย...ปากท่านหวานยิ่งนัก" คำพูดเพียงประโยคเดียวได้เปลี่ยนชีวิตของเด็กสาวไปอย่างกะทันหัน บุรุษปริศนาได้ทิ้งเมล็ดพันธ์ุไว้ให้นางเลี้ยงดู ทว่าเมื่อได้รู้ความจริง ชายปริศนาผู้นั้นกลับเป็น....

ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยของเขา ใครจะรู้ แท้จริงแล้วเนื้อแท้ของบุรุษหน้าตายที่ข้ารักจนสุดหัวใจ ยอมมอบกายถวายชีวิตนั้น เขาไม่ได้รักข้า แม้เพียงเสี้ยวก็ไม่มี! หากแต่เขารักบัลลังก์แห่งอำนาจของข้าต่างหากเล่า!

โลกที่สว่างกับความมืดในจิตใจ 'ทำไมโลกของผมถึงมืดไปหมดเลยล่ะ ใครก็ได้ใครสักคนช่วยเป็นแสงสว่างให้ผมที'

"แต่เสี่ยวจื่อเจ้ารู้หรือไม่ ว่ามีสิ่งหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้นสำหรับกาลเวลา" "อะไรหรือเจ้าคะ" เสิ่นจื่อเวยขมวดคิ้วอย่างฉงน "ความรักของข้าที่มีต่อเจ้า"