ค้นหานิยาย: ภาคแยก | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ฉันก็เป็นแค่นักอ่านเงาคนนึงที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตนแต่อย่างใดแต่แล้ววันหนึ่งฉันก็กลับพบว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในนิยายซึ่งถูกมักดองเป็นเวลากว่าหนึ่งปีเต็ม !

เนื้อเรื่องนี้เป็นมุมของพาราโดะในAII KAMEN RIDER​ : การผจญภัย​ในต่างโลก​พร้อมระบบRiderนะครับ

GSOเกมล้ำยุคที่เต็มไปด้วยการผจนภัยการต่อสู้และความโรแมนติก แต่กระนั้น20ปีที่เขารับใช้พวกมัน สิ่งที่เขาได้รับคือการจบชีวิตอย่างน่าอนาถ เมื่อประตูนรกได้มอบโอกาสให้เขาอีกครั้งเขาจะไม่ยอมให้มันจบแบบนี้อีก

กล่าวถึง..อสูรโลหิตทั้ง 12 ตนที่ ได้รับหน้าที่จาก คิมูจิ มุซัน ให้รับหน้าที่ให้ไปยึดเมืองตามสถานที่ต่างๆ ที่สำคัญของญี่ปุ่น

กฎเหล็กหนึ่งอย่างที่ไม่มีใครเคยรู้มาก่อนสำหรับคู่พี่น้องไฮทานิ คือ เด็กสาวที่มีดวงตาสีอเมทิสและสีผมคาราเมล แล้วถ้าถามว่าทำไม คำตอบง่าย ๆ ก็แค่เพียง เธอเป็นของพวกเขาสองพี่น้องไฮทานิเท่านั้น

ใครบอกว่าแฟนเก่าจะกลับมาคบกันไม่ได้ ต่อให้จะถูกมองว่าเป็นน้องชายแล้วไง ใครบอกว่าจะอยู่แค่สถานะนั้นละ..? "รักโอเน่จังนะครับ" "รู้แล้ว" "งั้นกลับมาคบก--" "ไม่"

เกี่ยวก้อยสัญญาเมื่อครั้งอดีตว่าจะได้พบเจอกันอีกครั้ง แต่อีกคนกลับลืมเลือนทุกคำสัญญาได้อย่างง่ายดายโดยไม่รู้ตัว “ซากุระ.. หาตัวเจอแล้วนะครับ” “...หือ” ใครอะ?

ตอนแรกก็มองว่าเป็นน้องสาว แต่พอได้เจอกันอีกครั้งหลังจากที่เลิกติดต่อกันไปโดยไม่ได้บอก เปลี่ยนจากน้องสาวเป็นแฟนสาวได้รึเปล่านะ...? “ซากุระ” “คะ?” “พี่จองเราได้ไหม”

หลังจากต่อสู้กับเหล่าทวยเทพมานับไม่ถ้วน อสูรน้อยก็ตัดสินใจลงมาพักร้อนบนโลกมนุษย์ในคราบคนธรรมดาแบบ ทว่าไม่ว่าโลกไหนๆ ที่เขาเหยียบไป ความบรรลัยก็มักจะตามเขามาด้วยตลอด

ผมได้สติกลับคืนมา พบว่าตัวเองกำลังต่อแถวอะไรสักอย่างอยู่ สถานที่แห่งนี้ คล้ายศาลพิพากษา "เอะ แต่ผมจำเรื่องของตัวเองไม่ได้เลย!" ผมลืมแค่เรื่องของตัวเองว่าเป็นใครผ่านอะไรมา

“ทีแรกนึกว่าจะมีแต่พวกหน้าเบื่อเสียอีก...ฉันอยากดื่มลืมของคุณจริงๆ พี่จ๋าของฉัน” .... “เฮ้อ~ เจ้าพวกนั้น สงสัยต้องตามไปเก็บกวาดเองซะแล้วสิ”

บ่อยครั้งที่ฉันนึกสงสัยว่า โลกใบนี้ถูกขับเคลื่อนด้วยแรงพลังอะไรบางอย่าง ซึ่งตัวของฉันเองก็ไม่อาจอธิบายถึงมันได้ แต่แล้ววันหนึ่งฉันก็ต้องกลายไปเป็นส่วนหนึ่งของพลังที่ว่านั่นอย่างไม่ต้องสงสัยอีกต่อไป

เธอเป็นเหมือนพี่สาวที่แสนดีที่อยากจะให้มาอยู่ข้าง ๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้อยากให้ในสายตาของเธอมองเขาเป็นน้องชายเลยสักนิด “ซากุรัจจิ โอเน่จัง~” “ครับ?” “กอดหน่อย” “ได้สิ”

รักครั้งแรกใครๆต่างก็บอกว่ามันลืมยาก ซากุระเองก็คิดเช่นนั้น แต่เพราะเขาได้ตายไปแล้วโดยที่เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไร จนกระทั่งเหตุการณ์บางอย่างได้ย้อนพาเธอกลับมา สู่จุดเริ่มต้นของฝันร้าย

ท่ามกลางความมืดมิดของห้วงรัตติกาล รอยยิ้มของซากุระดอกนั้นกลับส่องสว่างประดุจดวงดารา แล้วแบบนี้เขาจะเลิกรักเธอได้เหรอ...? “ซากุระโอเน่จัง..” “หืม?” “หยุดยิ้มนะครับ :) ”

ถ้าหากได้ลองรักดูแล้วมันก็มักจะถอนตัวไม่ขึ้น เหมือนอย่างที่เขากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ แค่เพียงรอยยิ้มก็ทำเขาคลั่งได้สบายๆ น่าเจ็บใจชะมัด “ยิ้มทำไมจิฟุยุ” “เปล่าครับบาจิซัง” “อย่าบอกนะว่าชอบซากุระโอเน่"

ดวงตาสีอเมทิสที่เป็นประกายสดใสแฝงไว้ซึ่งความอบอุ่น มันคือภาพความทรงจำเมื่อนานมาแล้ว หากแต่เขากลับไม่เคยเลยสักครั้งที่จะลืมเลือนความอ่อนโยนแสนอบอุ่นนั้น “ใช้ชีวิตให้สนุกกว่านี้หน่อยสิ พ่อเด็กเรียน”

เกมแรกคือไล่จับ จับให้ได้ไล่ให้ทันเพื่อปลดล็อครางวัล เกมที่สองคือทดสอบ ทดสอบความกล้ากับโรคจิตคนหนึ่ง— “หนีผมทำไมครับ โอเน่จัง~” “อย่ามาใกล้ฉัน!”

สงครามระหว่าง ภาคีมือสังหาร กับอัศวินเทมพลาร์ ไม่เคยหยุดนิ่ง การต่อสู้เเย่งชิง Piece of Eden ยืดยาวนานนับสหัสวรรษ อุดมการณ์ของพวกเขาต่างอยากให้โลกสงบสุข ทว่าฝ่ายใดกันที่คู่ควรกับโลกใบนี้

โดยส่วนใหญ่เขามักจะบอกว่าเสือเป็นผู้ล่า แต่สำหรับคาสึโทระ เหมือนเขาเป็นฝ่ายโดนล่ามากกว่า “พี่ซากุระ” “ว่าไง” “กินผมหน่อยสิ” “....” ผมอยากโดนล่ามากกว่าออกล่านิครับ~