ค้นหานิยาย: รอคอย | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เขาทำร้ายเธออย่างสาหัส เพราะสูญเสียความทรงจำ และเธอยินดีรับความเจ็บช้ำเพื่อสักวันที่เขาจะจดจำเธอกับ ลูก ได้ (เป็นนิยายสะเทือนอารมณ์และหน่วงความรู้สึก โลกสวยให้ผ่านไปนะคะ)

สามีผู้ที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อความรักและหญิงแพศยาชั่วช้า ที่ร่วมมือกันวางยาพิษเธอ จนทำให้ลูกน้อยในครรภ์ไม่มีแม้โอกาสลืมตามาดูโลก ถึงเวลาที่พวกแกต้องชดใช้กรรมที่เคยทำไว้กับข้า! คุณอินทร์ นังรำไพ!

'เขา' ให้คำมั่นว่าจะมาสู่ขอ แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงได้หนีหายไปเป็นทหารเดนตายที่ชายแดน ห้าปีต่อมา 'เขา' กลับมาพร้อมกับตำแหน่งแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ แถม 'เขา' ยังห้อย 'สตรีหน้าไม่อาย' นั่นกลับมาด้วย!!

ย้อนระลึกถึงหัวใจ ในวันที่ไม่เคยสงสัย...คำว่ารัก

ไคไปสะดุดตากับตุ๊กตาเก่าตัวหนึ่งจึงซื้อกลับบ้านมาด้วย แต่ใครจะรู้ว่าตุ๊กตาตัวนั้นมีเจ้าของและตามมาอยู่ด้วยกัน จนถึงเวลาที่เจ้าของตุ๊กตาตัวนั้นต้องไป จึงบอกให้ไค รอ...รอ...จนกว่าเขาจะกลับมา

เด็กหรอ!! เด็กก็มีความลำบากมากเหมือนกันนะ การที่จะเปล่งวาจาเช่นนี้ออกมาได้ ก็คงจะเข้าใจโลกอันแสนโหดร้ายใจใบนี้ได้ไม่ดีพอ ยังมองเห็นโลกใบนี้มาไม่มากสักเท่าไหร่หรอก...

ศิรภพคนธรรพ์รำพันร้องเพลงรักรอมักนารีผลคนงามทรามวัยร่วงตกลงมาด้วยใจเสน่งหาแต่นางทีรักโดนพญาครุฑปักษาฉุดไปร่วงตกสู่หวงเวลาหายไปยังโลกมนุษย์บังเกิดความรักนารีผลกับมนุษย์

การรอคอยมันนายแสนนาน

เมื่อทานตะวันแห้งเฉาดอกนี้ เฝ้ารอคอยแสงจากดวงอาทิตย์ เพื่อสาดส่องให้ความสดใส แต่ดวงอาทิตย์ไม่เคยมองทานตะวัน กลับให้แสงเพียงรำไร สวรรค์กลั่นแกล้งหรือเพราะโชคชะตาที่นำพาให้เป็นเช่นนี้

ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตการเป็นติ่งใครสักคนสำเร็จเเล้ว

นานนับพันปีที่แวมไพร์อย่างข้าเฝ้าถวิลหา ครานี้ข้าจักไม่ยอมเสียเจ้าไปอีกเป็นครั้งที่สอง

“ถนนสายนั้นทอดยาวไกล มันจะพาฉันไปพบกับสิ่งใดกันหนอ สายลมแรงปะทะผิวหน้า ตัวฉันเหมือนหยุดนิ่ง ขณะทิวไม้สองข้างทางวิ่งผ่านไป จุดหมายยังอยู่อีกไกลและใจที่ต้องค้นหา"

เพราะมีคนอยู่ในใจ จึงไม่คิดที่จะรับใครเข้ามา แต่หารู้ไม่ว่า คนคนนั้นคือคนที่จ้องจะขยี้ผมอยู่ตลอดเวลา แต่เพียงเพราะว่าเขาไม่ได้แสดงให้ผมรู้แค่นั้นเอง..

จู่ๆแก้วกัลยา ช่างภาพสาวที่ชีวิตแสนจะธรรมดาก็ฝันประหลาด ผู้หญิงห่มสไบที่เธอเห็นกำลังพยายามจะบอกอะไรบางอย่าง และกษัตริย์หนุ่มที่หน้าตาเหมือนทหารคนนั้นราวฝาแฝด! บังเอิญเกินไปแล้ว

:เธอจะปลอดภัย... เด็กหนุ่มก้มลงไปจุ๊บที่หน้าผากของน้องสาวอย่างอ่อนโยนและมองน้องสาวในความฝันที่มีพ่อและแม่เดินจูงมือกันอยู่ในทุ่งหญ้าโดยไม่มีตนอยู่ในนั้น :ฉันจะปกป้องเธอตลอดไป

ความเจ็บปวดอาจทำให้ให้เราถึงตาย... แล้วถ้าหากความเจ็บปวดนั้นไม่ทำให้เราตายไปล่ะ เราจะทรมานขนาดไหนหนอ?

น้องยังคงรอแต่พี่กลับมา ไฉนพี่จึงไม่เห็นใจน้องแม้แต่น้อย หากพี่ทิ้งน้องไป แล้วน้องจักอยู่อย่างไร พี่สิ้นรักข้าแล้วรือ

หญิงสาวถูกขังไว้บนห้องหอคอย อยู่ในช่วงเวลากลางคืนอันมืดมิด หรือเธอเป็นเพียงแค่ดวงวิญญาณ..

...เวลาตีสองเข้าไปแล้วก็ยังคงนอนไม่หลับ วนเวียนคิดถึงใครบ้างคนที่จากไปแสนไกล

เมื่อชายในดวงใจที่เธอแอบรักและเฝ้ารอมาตลอด 9 ปี กลับไม่เย็นชาและเฉยเมยเหมือนเช่นก่อน หลังจากพบกันอีกครั้ง ซ้ำยังรุกหนักจนใจเธอแทบจะรับไม่ไหว ไม่เสียทีกับที่เธอรักและเฝ้ารอ มันช่างแสนจะคุ้มค่าการรอคอย