ค้นหานิยาย: ฤดูฝน | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ทำไมถึงเป็นผมตลอด ชีวิตนี้จะมีเพื่ออะไร

ร่างคุ้นตาที่จุดรอรถเมล์ในตอนเช้า ไม่ใช่คนแปลกหน้าแต่ก็ไม่ใช่คนรู้จัก เป็นความคุ้นเคย คนคุ้นหน้าที่มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่รู้จักเหนือจากนั้นก็ไม่ต่างกับคนแปลกหน้า กระทั่งในคืนฝนพรำ...และร่มหนึ่งคัน

ฝนที่ตกลงมาในฤดูนี้ อาจจะมีน้ำตาของฉันเป็นส่วนประกอบ

คีรีโอบรักสร้างขึ้นมาจากความรักของพ่อกับแม่ แม่พูดกับลูกชายตัวน้อย คีรีโอบรักจะคอยปกป้องความรักของพ่อและแม่ที่มีต่อกันย์นะลูก ลูกจะปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นี่ ใครจะคิดว่าวันนี้เขาจะได้พบความรักที่นี่จริงๆ

ผมจะตื่น เมื่อเขาตาย

น้ำจากฟ้าหยดไหลริน กลิ่นดินที่หอมกรุ่น ชาวนามุ่งไถหว่าน ใบหญ้าต่างเริงร่า กบเขียดนาร้องเพลินใจ มนุษย์ใดระทม ขื่นขมรักนั้นหนา ให้น้ำตาฟ้าช่วยประทาน บรรเทารักอันทรมานนี้ออกทีเถิด....

ปิดเทอมครั้งนี้ฉันได้มาพักอยู่ที่บ้านคุณย่า เเต่มันก็รู้สึกเเปลกเหมือนภายนอกบ้านนั้นมันดูน่าคนหา การปรากฎตัวของเพื่อนใหม่ ที่ทำให้หัวใจของเราสั่นไหว แต่โลกภายนอกนั้นยังมีควมลึกลับซ่อนอยู่

ท้องฟ้าเริ่มหลับไหล ความรักของฉัน ฝากไว้กับสายลมกลางฤดูฝน เจอกันอีกครั้งตุลาของฉัน… พราวฟ้าเด็กหญิงผู้รักฤดูฝนดังกับว่ามันเป็นความสุขส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเพราะฤดูฝนพัดพาเพื่อนสนิทวัยเด็กของเธอกลับมาอีกครั้ง

ยินดีต้อนรับสู่คาราคอฟฟี่ สถานที่ซึ่งจะทำให้คุณได้พบกับเรื่องราวความรักรสหวานปนขม

ทำไมถึงเอาแต่พูดว่าไม่ล่ะคะ?

เมื่อชายที่ฉันคิดว่าเขาตายไปแล้ว กลับมาอีกครั้งในฤดูฝน

ร่มคันเดียวในฤดูฝนที่เปลี่ยนตัวเธอเเละถูกส่งต่อไปยังใครอีกหลายคน เเละรอยยิ้มที่ได้รับก็ถูกส่งต่อไปด้วยเช่นกัน...

เธอคนนั้นที่สูญเสียเขาคนนั้นไป กับเรื่องราวความรักที่แสนจะทุกข์ทรมารของเธอ วันนี้เธอได้ทิ้งทุกอย่างไปและจะใช้ชีวิตของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น

การเดินทางที่มีจุดมุ่งหมาย สำคัญกว่าไม่มี ความพยายามที่ต่อเนื่อง สำคัญกว่าพยายามหนักครั้งเดียว

มึงเชื่อปะว่าคนเราอะ มันสามารถโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้งนึง​ได้​ และคนส่วนใหญ่มักจะจำกันไม่ค่อยได้....แต่เราจะจำได้แค่เฉพาะคนที่เรารู้สึกพิเศษ​ด้วย

ฉันไม่ชอบฤดูฝน... ฉันไม่ชอบตัวเองที่ไม่อาจจะชื่นชมฤดูฝนได้เท่าดอกไม้และใบหญ้า... ฉันไม่ชอบตัวเองที่ไม่สามารถเบ่งบานได้ในฤดูฝนเหมือนดอกไม้เหล่านั้น...

ถ้ารอยยิ้มมึงมันไม่ได้เกิดจากกูแล้ว “เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม”

เพราะฝนตกทำให้เราได้พบกัน