ค้นหานิยาย: หม่อมเจ้า | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

'อ้ายสมิง' ผู้นั้นนะฤาเป็นลูกผู้ดีมีเชื้อเจ้า เจ้าที่ไหนจักมานอนกลางดินกินข้าวข้างถนน แลไว้หนวดเคราผมเพ้ารุงรังอย่างนั้น เพ้อเจ้อเสียจริง

'หวงก้าง' ...แต่ทำได้เพียงเอา 'น้องชาย' มาอ้างและพยายามตัดใจที่รู้ตัวอีกทีก็ยากเย็นเต็มที เข้าตำรา 'น้ำตาลใกล้มด' แล้วล่ะซี เห็นทีจะได้ปั่นป่วนไปทั้งวังและหทัยกันอีกแล้ว ไม่น่าริเป็นพ่อสื่อ...!

“กละ ... กลิ่นจันทน์จะนอนนิ่งๆ” “เช่นนั้นก็นอนเถิด ฉันจะกล่อมเธอเอง” ... “ฉันสัญญาว่าจะนอนนิ่งๆ” “จะอ้าปากรอของหวานจากเธอ ไม่ต่างจากลูกนกรออาหารจากแม่นกเทียว” กลิ่นจันทน์ vs หม่อมเจ้าทัตเทพ

คุณหญิงวณากำลังเดินทางกลับไทยเพื่อพิชิตใจท่านชายเธียร แต่เธอดันถูกรถชนวิญญาณกำลังจะออกจากร่าง ขอพรจากเทพให้มีชีวิตอยู่ต่อแต่มีข้อแม้ พิชิตภารกิจสร้างความดีได้ เธอถึงรอด ภารกิจรักและชีวิตเข้ามาพร้อมกัน

ปมปัญหาในครอบครัวทำให้เขาเป็นคนแข็งกร้าว ใจดำทมิฬในสายตาทุกคน ไม่เว้นแม่แต่เธอก็ตกเป็นเหยื่ออารมณ์ผู้ชายที่ไม่รู้จักคำว่ารักด้วยอีกคน ทว่าใครจะรู้ว่านับตั้งแต่ได้รู้จักเธอแล้ว เทพบุตรไร้หัวใจคนนี้กลับ

วันที่หม่อมฉันได้รับหยาดพิรุณวงนั้นมา ทรงรู้ไหมหม่อมฉันดีใจแค่ไหน แล้วทรงรู้ไหมว่าหม่อมฉันต้องเจ็บปวดใจแค่ไหนที่ต้องคืนกลับไป พระองค์ไม่เคยปรารถนาให้หยาดพิรุณเป็นของหมั้น ไม่เคยเลย

"ฉันจะทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ฝัน..."

หลังประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ครองขวัญพบว่าตนกลายเป็นหม่อมคลุมถุงชนของหม่อมเจ้าเพชรหิรัญ...ตัวละครในนิยายของเพื่อนสนิทเธอ แต่ท่านชายเพชรจะเป็นมิตรหรือไม่...หรือเขาจะเป็นเหตุแห่งโชคชะตาอันน่าอนาถของเธอ

เมื่อความรักไม่อาจก่อเกิดด้วยหนึ่งก็ชาติบ้านเมือง อีกหนึ่งก็เป็นนางที่หมายปอง "เจ้าจักหื้ออ้ายยะจะได ในเมื่อเจ้าเป็นลูกหลานของมัน" "ถ้าท่านปล่อยวางได้สักนิดเรื่องมันจะไม่ปลานปลายขนาดนี้สิงค์คำ"

เพราะเธอเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของพระองค์ใช่ไหม กาลเวลาถึงบิดเบี้ยวดึงเธอให้มาสบพักตร์ที่ตรึงใจไม่หายของหม่อมเจ้าหญิงพระองค์นั้น หม่อมเจ้าหญิงอวัศยา นรากุล บุคคลที่เคยอยู่เมื่อเกือบร้อยปีก่อน

ความรักของเราสองคล้ายกับเรื่องจีเซล บทประพันธ์บัลเล่ต์อันโด่งดัง แต่ตอนจบความรักของเราสองจะจบเหมือนกับความรักของจีเซลหรือไม่

การได้เจอคู่แห่งโชคชะตาเป็นสิ่งที่ท่านชายฟ้าไม่เคยคาดคิดแล้วการที่ได้เจอคู่โชคชะตาที่เป็น 'อัลฟ่า' เป็นสิ่งที่ท่านชายฟ้าไม่เคยคาดคิดเสียยิ่งกว่า

ความลับไม่มีในโลก ในโลกไม่มีความลับ มีเพียง ‘คนตาย’ เท่านั้น ที่จะรักษาความลับไว้ได้

เธอลืมตาตื่น ท่ามกลางผู้คนรายล้อม นิ้วเรียวสัมผัสดวงหน้าที่สะท้อนในกระจก แต่เหตุไฉน ถึงขานเรียกเธอ หม่อมเจ้าหญิงรชนิชล

“โอ๊ย ทรงเข้าพระทัยผิดแล้วเพคะ หม่อมฉันบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าอยากได้โอรสท่านหญิงมาเป็นผัว เอ๊ย สามี ที่บากหน้ามาวันนี้ เพราะหม่อมหลวงในท้องเท่านั้น!”

ถ้าฉันเป็นโลกทั้งใบของเธอ...เธอจะเป็นพระจันทร์อยู่รอบตัวฉัน...ตลอดไปได้ไหม...

เด็กหญิงหน้าตามอมแมมเมื่อสิบปีก่อน ยามนี้กลายเป็นสาวงามสะคราญโฉม ชวนให้ชายที่ได้ยลติดตาพึงใจ แต่อย่างไรหล่อนก็คือเด็กที่เขาเคยเอื้อเอ็นดู ช่วยไม่ได้ที่เขาคงต้องหวงกันผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้เสียแล้ว!

มือบางกำเสื้อของอีกฝ่ายแน่น รสจูบรัญจวนทำให้ความคิดของเธอล่องลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง มือเล็กเลื่อนไปขยุ้มเส้นผมหนานุ่มตามจังหวะการรุกรานของเขา ดื่มด่ำกับจูบลึกซึ้งอ่อนหวานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต..

“จดหมายทั้งหมดนี้เป็นคุณปู่เขียนให้คุณย่า และรอคุณย่าถึง ๙๒ ปี …ท่านบอกให้ฉันนำมาคืนให้เจ้าของ”

คุณกูลไม่ต้องเป็นเจ้าชาย เพราะในอนาคตหญิงก็จะไม่ใช่เจ้าหญิงเหมือนกัน