ค้นหานิยาย: เกลียด | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เขมวรรษ เกียรติปวริศว์บอกตัวเองตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เขาจะปราบพยศลูกสาวศัตรูให้จงได้ เมื่อเจอกันอีกครั้งในวัยที่เหมาะสม แผนกำราบรักพิทักษ์เธอจึงอุบัติขึ้น

“จากผู้กุมความลับ สู่คู่นอน ลับๆ ของเขา ” “จะว่าไป ของแปลกๆ อย่างเธอก็น่าสน น่าลองเหมือนกันนะ”

"ไหนว่ามีเสี่ยเลี้ยงไง..ทำไมเธอถึงยังซิงวะ" อัคคีหัวใจเต้นแรงมือไม้สั่นไปหมดอย่าบอกนะว่า เรื่องทั้งหมดเขาเข้าใจเธอผิด "คุณคีใจร้ายไข่มุกเจ็บ ฮือ...ฮือ" เสียงร้องไห้ของเธอทำให้หัวใจของเขาหล่นวูบทันที

“สุขสบายมาตั้งนาน เจอแค่นี้อย่าเพิ่งใจเสาะสิ ตราบใดที่ฉันยังไม่สะใจ ก็อย่าหวังจะออกไปเสวยสุขกับใครหน้าไหนทั้งนั้น!!”

“อย่าคิดว่าการที่มึงแต่งงานกับกู มึงจะได้อยู่ที่นี่อย่างสงบ เพราะมันจะไม่มีวันนั้นสำหรับมึง ไอ้เด็กกำพร้า” “เป็นไปได้ ผมก็ไม่คิดอยากจะแต่งงานกับผู้ชายที่มีนิสัยร้ายกาจอย่างคุณหรอกนะครับ”

" เธอ " ต้องทนอยู่เป็นของเงาของพี่สาว โดยที่ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องขอความรักจาก " เขา "

“ไม่มีใครแย่งลูกของคุณทั้งนั้น” เสียงหวานของอลิสาโพล่งขึ้น เธอได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นจึงรีบออกมาดู ไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับเขาอีกครั้งผู้ชายที่ครั้งหนึ่งทำเธอเจ็บเจียนตาย

“แต่แหวนแต่งงานนี่มันเป็นของคุณ” “ไม่ใช่หรอกค่ะ…มันไม่เคยเป็นของฉันตั้งแต่แรกแล้ว”

เธอมองเขาเป็นไอ้ตัว ที่คอยปอกลอกมารดา ส่วนเขาถูกขอร้องให้ดูแลเธอ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความเกลียดชัง จะเปลี่ยนเป็นความรักได้ไหม ติดตามใน "รักสุดหัวใจ"

"​เพียะ! แพศยา"ใบหน้าสวยหันไปตามแรงตบจากมือหนาของชายคนรัก ร่างบางของอัญริสาสะอื้นร้องออกมาอย่างหนัก เมื่อฝ่ามือหนากระทบเข้าที่แก้ม "อึก พี่ริค ฟังอัญก่อนมันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ริคเห็นนะ"

สันดานเลวๆของผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ เห็นผู้หญิงเป็นสิ่งไร้ค่า มันต้องเจอกับฉัน

เว่ยอวี้ถิงที่มีชะตาอาภัพ เป็นถึงองค์หญิงแต่กลับต้องมาทนทุกข์ทนมานอยู่ในจวนอ๋องสาม กระทั่งปลายฤดูเหมันต์ กลีบเหมยเริ่มโรยรา ใครอีกคนจึงเข้ามาแทนที่

'ฉันยอมให้ลูกสาวมองฉันในฐานะแม่ที่ไม่เอาไหนดีกว่าต้องให้ลูกมาเสียใจกับการกระทำของพ่อผู้เป็นสิ่งเดียวในชีวิตสำหรับเธอ"...."เพราะว่าแม่เป็นแบบนี้ไง พ่อถึงได้ทิ้งพวกเราไป"

เวลาสิปปีในคุกช่างยาวนานเหลือเกินสำหรับเขา...ความทุกข์ทรมานที่ได้รับทำให้เขานับวันรอที่จะได้ออกไปจากขุมนรกแห่งนี้...เพื่อทวงคืนความรักจากใครคนหนึ่งกลับมาอีกครั้ง

“จิลครับ เราไม่ต้องกลับเข้าไปได้ไหมครับ ผมว่าเรานั่งดูดาวตรงนี้ด้วยกัน ดีกว่าไหม” เขาเอ่ยปากชวนจิลลาเตรียมตัวจะหันไปปฏิเสธ แต่เธอรู้ตัวว่า พลาดไปเมื่อหันมาสบตาเว้าวอนของเขา ใจเธออ่อนยวบ

อุบัติเหตุที่พลาดชีวิตภรรยาและลูกในครรภ์เขาไปตลอดการทำให้เกิดความแค้นในคิมหันต์เขาตามล่าตัวลูกสาวคนเดียวของอินซูคิมจูมาชดใช้แทนพ่อตัวเองที่ตายไปดอกแก้วต้องสูญเสียกระจกตาไปตลอดการในอุบัติเหตุไม่ตา่งกัน

ในเมื่อคิดจะลองก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา คนตัวสูงผอมนัยน์ตาสีนิลดำสนิทย่างก้าวเข้ามาหาคนที่ล้มลุกในทุ่งหญ้า ที่ผ่านมาเขาคงใจดีกับนกน้อยอย่างเธอมาก จากนี้อย่าหวังอะไรอีกเลย! มันไม่มีอีกแล้ว...

เพราะรักของเขาคือความเกลียดชัง หัวใจที่ถูกขังจึงรอวันโบยบิน

เมื่อติวเตอร์บังเอิญกลับมาเจอกับกวิน คนที่เขา ’ไม่อยากเจอที่สุด’ อีกครั้ง รักหรือเกลียด อะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเขาต่อไป

ความรักที่ใจเธอบูชากลับกลายเป็นมีดปลายเเหลมปักลงกลางใจ เมื่อเสียความรู้สึกไปมันเเค่ไร้ความรู้สึก “ สนุกมากมั้ยเล่นกับความรู้สึกคนอื่น ” “ สนุกสิเพราะมันทำให้เธอเจ็บ ”