ค้นหานิยาย: เลี้ยงต้อย | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ยอมส่งน้องให้ห่างจากอ้อมอกสี่ปีเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม...หรือจะรอไม่ไหว

ท่ามกลางโลกเเสนมืดมิด 'เอลิเซีย โวลตูรี่' คือหญิงสาวเพียงหนึ่งผู้เป็นดังเเสงสว่างของ 'ทอม ริดเดิ้ล' การกระทำนั้นไม่ชัดเจนหรอ เขาไม่อยากเป็น 'ลูก' เเต่อยากเป็น 'ผัว'

"ดารัณก็แค่... ของเล่นยามเหงา เด็กบ้านนอกใจแตกนอนด้วยแล้วก็ให้ค่าขนม กูไม่คิดจริงจังหรอก" ฝ่ามือเรียวจับหน้าท้องที่กำลังมีชีวิตเล็กๆอยู่ด้านใน จดจำทุกถ้อยคำไว้ไม่เคยลืม พอกันทีรักของคนใจร้าย

"จะไปไหนก็ไป...ไม่ต้องมายุ่งกับพี่" เสียงเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มตรงหน้า ส่งผลต่อหัวใจดวงน้อยของสาวแรกรุ่นจนหยดน้ำตาไหลริน

“ไหนตอนถามบอกว่าไม่เป็นอะไร ถ้าวันหลังเป็นเด็กดื้อแบบนี้อีกจะโดนทำโทษ” “ไม่เห็นต้องดุเลย” “ต้องดุสิ ครั้งสุดท้ายนะครับ ถ้าทำแบบนี้อีก คราวนี้จะไม่ใช่แค่โดนดุ เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าจะโดนอะไร

นายกองหนุ่มถูกลดตำแหน่งไปเป็นทาสแรงงานเพราะเขาเป็นลูกกบฎ กับองค์หญิงไร้ค่าไร้คนเหลียวแลที่ต้องการมีชีวิตที่ดีขี้นกว่าเดิม ฉะนั้นแม้จะถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงไร้ยางอาย นางก็ต้องเอาเขามาเป็นองครักษ์ให้ได้!

เกิดเป็นฮุ่ยเจินนั้นช่างซวยแสนซวย สำรวจพืชพรรณใหม่อยู่ดีๆก็ตกเหว หลุดมาอยู่ในโลกประหลาดที่มีพลังธาตุไม่พอ ยังอยู่ในร่างคุณหนูตกอับที่หิวตายด้วย

คำขู่น่ารำคาญจากคู่อริทำให้คนสองคนที่เกือบลืมกันไปแล้วต้องโคจรมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าต้องดูแลคุ้มครองอย่างใกล้ชิด...ทั้งวัน ทั้งคืน!!

เพราะความรำคาญส่วนตัวของผู้เป็นพี่ที่มีต่อน้องสาว ทำให้เธอถูกส่งไปเกิดในที่ไหนสักแห่ง ถามว่าเสียใจมั้ย? ตอบเลยค่ะ! ดีใจมั๊ก!! รักคูมพี่น๊า เบื่อเมื่อไหร่เดี๋ยวขึ้นไปหาค๊า

เพราะไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร สองพี่น้องจึงต้องตัวติดกันเพื่อดูแลซึ่งกันและกัน และช่วยเป็นหูเป็นตาให้กับท่านยายหน้าตาใจร้าย (ทว่าใจดี) เพื่อปราบปรามเจ้าพวกเห็นแก่ตัว!

เพราะรู้อนาคตอยากมีชีวิตยืนยาวนางจึงหาทางไม่ต้องหมั้นหมายกับตัวร้ายของเรื่อง แต่หลังจากเกิดใหม่ไม่นานกลับพบว่า ขาทองคำของตัวร้ายดีที่สุด!แค่ทำตัวน่ารักว่าง่ายหน่อยตัวร้ายท่านนี้ก็แทบยกทั้งจวนให้แล้ว!

หมายเลขศูนย์ เป็นสุดยอดนักฆ่าที่สมบูรณ์แบบแต่เป็นความล้มเหลว ถูกตัดสินให้ทำลายทิ้ง ทว่าเขากลับได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้า เพื่อให้เขาไปช่วยโลกอีกใบไม่ให้ล่มสลาย พร้อมด้วยพรในการสร้าง

กว่าจะรู้ตัวว่าถูกเลี้ยงต้อยมาเจ็ดปีก็ในวันที่ถูกจิรัสย์ลากขึ้นเตียง "ไม่ต้องห่วง ได้กันแล้วยังไงพี่ก็รับผิดชอบ" มัทนามองหน้าผู้ชายที่ฟาดเธอมาทั้งคืน บ้าบอ! ใครอยากให้เขามารับผิดชอบกัน

แพรวพัตราไม่เคยเฉลียวใจเลยสักนิดว่าพี่ชายคนนี้กำลังคิดไม่ซื่อ จนกระทั่ง...

ตั้งแต่ที่ได้พบกัน เขาคือรักเเรก และรักเดียวของเธอ

สำหรับอัสนีแล้ว มิรินคือคู่หมั้นตัวน้อยที่เขารักสุดหัวใจ

เขาทำงานมาเกือบทั้งชีวิต จนในที่สุดก็ตระหนักอย่างหนึ่งว่า เขาขาดภรรยา

เขารัก เขาหึง เขาหวง และเธอต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น!!!

Sometimes in the waves of change, we find our true direction.

"ตัดใจซะเถอะว่ะ แกก็เห็นว่ากฎหมายมันเขียนห้ามไว้ ยังไงแกกับเขาก็แต่งกันไม่ได้"...."ไม่ ฉันไม่ยอม ยังไงชาตินี้ฉันก็ต้องแต่งกับศศิพิมพ์ให้ได้ !!"