ค้นหานิยาย: แม่หญิง | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เรื่องราวความรักและการเข้าใจผิดจากอดีต ซึ่งส่งผลต่อชีวิตปัจจุบัน ผลบุญและผลกรรมที่ทำร่วมกัน ทำให้กลับมาเจอและแก้ไขเรื่องราวที่ผิดพลาดด้วยกัน โดยมีต้นปาริชาตเป็นตัวกลางในการระลึกชาติครั้งนี้

ดวงจิตสองดวงตีกลับห้วนคืนย้อนอดีตเข้าสู่กายหยาบหนึ่งเดียว ... ด้วยบุพเพหรือชะตากลั่นแกล้ง เหตุไฉนขุนหลวงฟื้นขึ้นมาวิปลาสเยี่ยงนี้... ความปั่นป่วนเริ่มบังเกิดขึ้น ณ กรุงเก่าหลังจากนี้...

"ผ้าไหมแสงจันทร์" ผ้าไหมเล่อค่าที่จะเปิดเผยตำนานรักสามเส้าข้ามภพ หัวใจรักที่แม้นชาติภพมิอาจพรากจาก ใจนางยังยึดมั่น และความผิดหวังแต่ชาติปางก่อน ยังจักถูกศัตรูหัวใจคนเดิม คิดแย่งชิงไปอีกกระนั้นฤๅ

เพราะเธออยากจะรีบกลับบ้านเพื่อมาเตรียมทำเมนูเลียนแบบละครออเจ้า แต่แล้วดันเกิดอุบัติเหตุทำให้ทะลุมาอยู่ในยุคอยุธยาช่วงเวลาของขุนหลวงนารายณ์ แต่โชคดีที่เธอมีระบบร้านค้าติดตัวมาด้วย

เมื่อตุ๊ดร่างน้อยแสนบอบบางจากแดนทะเลต้องทะลุมิติสู่อาณาจักรไทยโบราณที่แตกต่างจากโลกที่จากมาอย่างน่าอัศจรรย์ แล้วฉันจะสร้างตำนานบทใหม่ได้อย่างไรกันนะ

"หมอดูว่าแม่หญิงมีดวงกินผัว รักกับชายใด ชายผู้นั้นจะมีอันเป็นไปในสามวันเจ็ดวัน นับแต่นั้นมาเลยไม่มีชายใดกล้าเข้าใกล้แม่หญิงอีก กลัวเป็นเสนียดจัญไร เอ็งไม่กลัวรึไอ้ปลก...!"

ออกเรือนมานานเต็มที แต่มิมีที่คุณพี่จักนอนร่วมเบาะเฉกเช่นผัวเมียพึงกระทำ เช่นนั้นข้าควรจัก....

จู่ ๆ ก็มีเหตุให้มุกดาย้อนอดีตสู่สมัยรัชกาลที่ 1 กรุงรัตนโกสินทร์ ก่อเกิดรักต้องห้าม (ใจ) ท่ามกลางยุคกรุงเทพมหานครแรกสร้าง...

นางควรจะต้องเป็นหญิงแพศยา แต่กลับกลายมาเป็นภรรยาพระราชทาน ของออกพระคนทรามแห่งอยุธยา

มนตรา หรือน้ำมนต์ ทายาทตระกูลหมอผีชื่อดังแห่งยุค เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบิน ทว่ายามตื่นลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไฉนเธอถึงกลายเป็นแม่หญิงดวงแก้ว เด็กสาววัย12ปี แห่งยุคโบราณไปได้เล่า!

ใครจะคิดเล่าว่าอาบน้ำเสร็จเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วจะย้อนมากรุงเก่า หนำซ้ำชื่อที่ไม่พึงประสงค์ยังติดตัวทนใช้ไปตลอดการดำเนินชีวิต "กรุณาเรียกอิฉันว่าริชชี่"

เมื่อสาวห้าวขั้นสุดถูกพาตัวเข้าสู่ระบบแม่หญิงในยุคโบราณ .. แม่หญิงบุษบาร้อยมาลัยได้อุบาทว์มากหัก 5 คะแนน ..โอ้ย! แม่งเอ้ย! หักเก่งชิบหาย ภารกิจไม่ทันสำเร็จตายก่อนละมั้ง.. แม่หญิงพูดไม่เพราะหัก 5 คะแนน

หากคำสัญญาที่ว่าจะได้ครองรักกันทุกภพทุกชาติไม่เป็นดั่งที่ลั่นวาจาไว้ ก็คงทำได้แค่ปล่อยให้โชคชะตาพัดพาให้ไกลห่างและกลับมาครองรักกันได้ดั่งเดิม

รดา : พุธโธ่!! บุรุษอะไรชั่งไม่รู้ความเสียเลยค่ะคุณพ่อ คุณพระ : ... ชบา : นิ่งเป็นกำแพง ฮึ่ม! ระวังไว้เถอะค่ะ ถึงเป็นก็จะพุ่งชนให้แตกเลย คุณพระ : !!!??

"เจ้านี่แปลก โบราณว่าเป็นของดีเป็นยา กลับมาว่าไม่ดี" เคียงแขได้แต่คิด นี่หล่อนยังย้อนกลับมาโบราณไม่พออีกเหรอ แล้วคนโบราณของท่านนี่ ไม่ทราบว่าย้อนไปถึงยุคไหนกันเจ้าคะ

เมื่อบุรุษอันเป็นที่รักและมอบหัวใจให้กลับกลายเป็นภัยต่อแผ่นดิน แล้วเธอควรเลือกสิ่งใด ระหว่างหัวใจรักมั่น หรือแผ่นดินที่หวงแหนเหนือชีวิต

ยามสายลมพัดพา มณฑาหอมฟุ้งกำจาย เมื่อนั้นเราจึงได้พบกัน

หากมิใช่ว่าเธอได้ให้คำสัจสัญญาว่าจะมิขอปฏิพัทธ์รักมั่นกับผู้ใดหากสิ่งที่ปรารถนายังไม่สำเร็จลุล่วง แต่จะทำเช่นไรหากสิ่งที่รอคอยมาเนิ่นนานต้องมลายหายสิ้นไปเพราะชายเพียงคนเดียว กลับกันเขากลับรักมั่นแต่เพียงเธอ