ค้นหานิยาย: ไร่องุ่น | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

"เหอะ ไปไหนไม่รอดจนต้องคลานกลับมาซบอกผัวเก่าเลยหรือไง" "แหม คิดว่าอกตัวเองน่าซบขนาดนั้นเลย"

เธอยื่นข้อเสนอยอมพลีกายให้เขาแลกกับที่ซุกหัวนอน ตอนแรกเขาปฏิเสธแข็งขัน แต่พอถูกเธอจับกดลงบนเตียง แล้วเอาอกอวบอั๋นมาถูๆไถๆ แถมยังจูบเขาแบบเงอะงะไม่ประสาแต่เร้าใจเป็นบ้า เขาจึงเปลี่ยนใจ ยอมให้อยู่ก็ได้

เขารอแฟนเก่ามา 4 ปี แต่ผม.... รอเขามาทั้งชีวิต

เขาส่งเสียเธอเรียน แลกกับการที่เธอต้องเป็นเมียลับของเขาตั้งแต่อายุ 17 พอเรียนจบ เธอก็อยากโบยบินหนี เธอคิดว่าที่เขาลงทุนไปตั้งเยอะ แล้วได้แค่จูบกับกอด มันคุ้มแล้วเหรอ 1 ปีจากนี้ไป เธอต้องชดใช้ให้คุ้ม

นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกันในรอบหลายปี หัวใจดวงนี้กำลังเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความรู้สึกตื่นเต้นข้างใน "กลับมาแล้วทำไมไม่มาหาพี่บ้างล่ะ?" "จะหลบหน้าอีกรึไง!?" "คิดถึงพี่บ้างไหม..." ...

ที่ดินผืนกว้าง คฤหาสน์ใหญ่ดูคล้ายต้องคำสาปให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ไร่องุ่นไกลสุดลูกตา กลิ่นอายไวน์เก่าคร่ำครึ และ ทายาทผู้น่าหลงไหล

พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่องุ่นจะทำเช่นไรเมื่อเขาโดนบังคับให้แต่งงานกับเด็กสาวอย่างเธอเพียงเพราะคำว่ารับผิดชอบทั้งๆที่เขาไม่ได้รักเธอ ชีวิตหลังแต่งงานจะเป็นเช่นไร

พระพาย เด็กที่ถูกตราหน้าว่าเป็นตัวปัญหาในไร่องุ่นธารธารา 13ปีผ่านไปเธอประสบความสำเร็จที่ประเทศนิวซีแลนด์ แต่โชคชะตาเล่นตลกให้ต้องมาเจอกับรักแรก ธาราเขตต์ และต้องช่วยเขากอบกู้ไร่องุ่นที่กำลังประสบปัญหา

"ช่วยพาเราหนีที" "หนีไปไหน" "ไปเป็นเมียท่านก็ได้" "เมีย!" เขาออกมาช่วยตามหาน้องสาวที่ถูกจับตัวไปแต่กลับได้เมียกลับบ้านแทนเสียนี่

เรื่องราวความรักระหว่างชัยชนะหล่อรวยและร้ายกาจ กับ วรรณรดาป้าเฉิ่มและเซลฟ์สูง ทั้งคู่โคจรมาพบกันด้วยงานวิเคราะห์ข้อมูลในการทำ Data Warehouse สุดหิน งานนี้มีอันต้องปะทะคารมกันอย่างดุเดือด

เขาทำให้พ่อของเธอต้องตาย แล้วยังบังคับข่มเหงให้เธอตกเป็นทาสสวาทของเขา ไม่อาจหลีกหนี ไม่อาจหลุดพ้น เธอเกลียดเขา เกลียดคนไร้หัวใจ

คุณเคยรักใครคนนึงมากๆไหมคะ มากจนไม่รู้ว่าจะสามารถหยุดรักได้เมื่อไหร่ จนบางครั้ง ก็ทำให้เรา ทำเรื่องอะไรบ้าๆบอๆ ทำผิดโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง หรือแม้แต่ ทำตัวน่าอาย เพื่อให้ได้เขามา นั่นแหละค่ะ ‘ความรัก’ ส

เมื่อเขาและเธอต้องมาอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกันในฐานะสามีภรรยา เขาเป็นคนพูดน้อยแถมยังดุ จึงทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและน้อยใจอยู่บ่อยๆ

เขาไม่น่าไปรักคนอย่างพ่อเลี้ยงธาราทั้งที่ใจก็รู้อยู่แล้วว่าคนๆ​นั้นมีเมียอยู่แล้ว​และยิ่งเสียใจขึ้นไปอีกเมื่อมารู้ว่าเขาคนนั้นกำลังมีลูกเป็นของตัวเองกับภรรยา

ยามพลั้งเผลอ แววตาของหล่อนเข้มข้น มันข้นไปด้วยแววประหลาด เหมือนหล่อนกังขาในตัวเขา กังขาและชิงชัง...

"ผมแคร์คุณมากนะเดียร์ มากจนผมยอมที่จะพยายามเลิกกลัวหมาด้วยซ้ำไป..." พยายามเลิกกลัวหมา...หญิงสาวหัวเราะ เขายอมรับเองเชียวนะว่ากลัวหมาจริงๆ "เดียร์ คุณทำผมเสียเซลฟ์นะ หัวเราะซะจนผมพูดต่อไม่เป็นเลย"

ณิชารอคอยวันนี้มานาน ในที่สุดเธอก็ได้ก็หาทางเข้ามาในบ้านอัศวภัชรกุลจนได้ ความแค้นที่ฝังใจมาตลอด10ปี จะได้ถูกชำระสักที แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะธามดันจำเธอได้ตั้งแต่แรกเห็น

ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงตอนนี้ ความรักที่ผมมีให้พี่เพียงคนเดียว มันมากพอที่จะทำให้พี่รักผมบ้างหรือยัง หรือผมควรต้องยอมรับความจริงและปล่อยพี่ไป…