นิยายยูริ
•
ยี่สิบแปดบวกสอง "พวกคุณเป็นใคร?" นิชาที่เดินลงมาเพื่อจะมาเอาน้ำดื่มมองคนเเปลกหน้าที่ยืนกันเต็มบ้าน ก่อนจะมองพ่อเเละเเม่เลี้ยงของตนที่นั่งคุกเข่าสีหน้าไม่สู้ดีอยู่กับพื้น
"โอ๊ะโอ๋ คนนี้ใครนะ" คริสตัลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ดวงตาสีควันบุหรี่จ้องมองไปยังร่างบางของหญิงสาว ที่รับรู้ได้ทันทีว่าหล่อนคือโอเมก้า
"ละ ลูกสาว พะ ผมเองครับ"
เเปะ! นายหญิง ดีดนิ้วไปมาอย่างที่ชอบทำใช้ความคิด ขณะที่ดวงตายังจ้องมองไปยังโอเมก้าสาวที่เดินลงมายืนเผชิญหน้ากันอย่างไม่เกรงกลัว
"เชิญพวกคุณออกไปจากบ้านฉันด้วยค่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งข้อหาบุกรุกยามวิกาล"
คำพูดของหญิงสาวทำเอาคริสตัลมุมปากกระตุก
"ฉันคงจะทำตามที่เธอส่งไม่ได้ จนกว่าพ่อแม่เธอจะคืนเงินฉันมาหมดก่อน"
"เเค่ 5 หมื่น ใช่มั้ยเอาเลขบัญชีมาเดี๋ยวฉันโอนให้เดี๋ยวนี้เลย" นิชาหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมโอนเงินให้อีกฝ่าย แม้ว่ามันจะเป็นเงินเก็บทั้งหมดของเธอที่มีอยู่ตอนนี้ก็ตาม
"55555" คริสตัลหัวเราะทันทีที่ ที่อีกคนพูดจบ "50,000 เหรอ พ่อแม่เธอบอกว่าติดหนี้ฉัน 50,000 ยังงั้นเหรอเนี่ย โถ่เด็กน้อยฉันบอกให้นะจำนวนเงินที่พ่อเธอยืมไปคือ 10 ล้านต่างหาก"
"อะไรกันผมยืมไปแค่ล้านเดียวเท่านั้น!" ชาลีเอ่ยขึ้นเสียงดังอย่างตกใจกับจำนวนเงินที่เข้าไม่ได้จับ
"จุ๊จุ๊จุ๊ 10 ล้านคือรวมดอกแล้วไง"
"โกหกพวกคุณโกหก" เบต้าวัยกลางคนโวยวายเสียงดังก่อนจะโดน ชายชุดดำถีบเข้าที่กลางอกจนล้มลง
"เลียม เอาสัญญาที่พวกมันเซ็นออกมา" นายหญิงออกคำสั่งขณะที่ยังไม่ละสายตาไปจากโอเมก้าสาวที่ดูจะตกใจกับเหตุการณ์ใช้ความรุนเเรงเมื่อกี้
"พวกคุณนี่มันป่าเถื่อนที่สุด" นิชา กัดฟันกร่อนเมื่อเห็นพ่อของเธอโดนทำร้าย
เลียมยื่นสัญญา เงินกู้ให้ โอเมก้าสาวได้อ่านดูสิ่งที่ระบุอยู่ในสัญญา นับตั้งแต่วันยืมจนถึงวันนี้คิดดอกรวมทั้งสิ้นเป็น 10,000,000 ตามที่อีกคนพูดจริงๆ
"เงินมากมายขนาดนี้ฉันไม่มีคืนหรอก"
"ใช่ไหม ฉันก็คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว งั้นฟังให้ดีนะเด็กน้อยมีสองวิธีวิธีแรกฉันจะเอาชีวิตพ่อกับแม่เธอส่งพวกมันไปลงนรก กับวิธีที่สอง ที่ฉันเพิ่งคิดได้เมื่อกี้ว่าเธอต้องเป็นนางบำเรอขัดดอกใช้หนี้แทนพวกเขา"
