[ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรารักกัน] เราไม่ได้รักกัน แต่ไม่ได้แปลว่าฉันไม่ได้รักเขานี่

คอยดูแลด้วยหัวใจที่ยังรัก ที่ยังปักฝังลึกในใจเหงา แม้จะจบไปแล้วเรื่องของเรา เหลือแค่เงารักในความทรงจำ

วันวานเธอคือเด็กสาวธรรมดา วันนี้เธอก้าวผ่านช่องว่างแห่งมิติเข้ามาในอีกโลกหนึ่งอันเป็นถิ่นกำเนิดของเธอ สงคราม กำลังจะเกิด พร้อมๆกับภาระอันหนักอึ้งบนบ่าบอบบางของเธอ... "ท้อแท้แต่ไม่ยอมท้อถอย จำไว้!"

...นายจะรู้ไหมวะ ไม้ ว่ามีแต่นายที่ทำให้ปาล์มยิ้มได้... และนายก็เอารอยยิ้มกับหัวใจเธอไปด้วย... นายทำให้ต้นปาล์มของนาย กลายเป็นต้นปาล์มเดียวดายไปจริงๆซะแล้ว... ( 5 ตอนจบค่ะ)

กลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ ต้องขอโทษคนที่เข้ามาด้วยนะคะ

ก็แค่ฝึกงานมันไม่น่าจะมีอะไรนี่นา แต่ฉันเรียนพืชศาสตร์นะ ไม่ใช่สัตวบาล ทำไมฉันต้องได้ฝึกงานเกี่ยวกับสัตว์ด้วยล่ะ!

ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเราถึงเป็นแบบนี้

เขาบอกฉันยังงั้นแต่เขาก็ทำไม่ได้ แล้วทำไมฉันต้องยึดติดกับปรธโยคนั้นอีกล่ะ

มีพบต้องมีพราก ถึงคราวจากจำกล่าวลา

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันจะขออยู่กับเธอตรงนี้...

ที่ตรงนี้จะไม่มีเธออีกแล้วหรือ

ถ้าจะถามว่ารักใหม่ตอบได้ทันทีว่ารัก แต่ถ้าไม่ถามฉันก็ไม่กล้าพูดหรอกนะ

คนที่เคยรักเคยห่วงหาอาทรตัดยังไงก็ยังเหลือเป็นเงาอยู่ในใจ