เขา… พันธนาการเธอเอาไว้ด้วยสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่กำลังจะกำเนิดขึ้นมาในท้องของเธอ เธอ… คือคุณของเล่นที่แสนน่ารัก และเชื่อฟังจนกระทั้งวันที่รู้ว่าตัวเองท้อง
เรื่องราวความสัมพันธ์ของภาณุเมศและคัทริยาจะเป็นอย่างไร เมื่ออดีตคู่รักต้องกลับมาทำงานร่วมกันในฐานะเลขานุการของผู้บริหาร เขาจะยังมีเธออยู่ในหัวใจหรือไม่ เวลาที่ผ่านไปเนิ่นนานทำให้เธอมีกำแพงบางอย่างในใจ ใครจะเป็นผู้ทลายมันลง "แคทไม่ใช่เด็กของพี่นะ ที่จะหอมจะล้วงอะไรก็ได้เนี่ย" "อือออไม่ใช่เด็กจริงด้วย" เขากระซิบข้างหูคัทริยา เสียงเบาราวกับสายลมกระเส่าเย้ายวนใจ ขณะที่ใบหน้าและปากอันแสนหวานของเขากระซิบอยู่ข้างหูตอนนี้เริ่มลามมาคลอเคลียยังลำคออันแสนนวลเนียน มือใหญ่ของเจ้านายหนุ่มลูบไปมายังบั้นท้ายกลมกลึงของเลขาสาว แต่ เรื่องคงไม่ง่ายขนาดนั้น จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมีตัวแปรคนสำคัญที่เข้ามาทำให้คัทริยาต้องเกิดความชั่งใจในความสัมพันธ์ สำหรับภาณุเมศ เขาคนนั้นคือขวากหนามตำอกตำใจ ทุกอย่างจะซับซ้อนและวุ่นวายแค่ไหน มาร่วมเอาใจช่วยพวกเขากันนะคะ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่าแท้จริงแล้ว ความรักไม่จำกัดอะไรเลย
เนื่องจากสูญเสียคนที่รักทำให้เขาเป็นคนปิดกั้นตัวเองจดจ่อแต่เรื่องงาน จนกระทั่งได้พบกับเธอ ที่ความงามโดดเด่นจนทำให้โลกตะลึง แน่ละ! เขาต้องการเธอ แต่เธอจะสามารถทลายกำแพงหัวใจอันแข็งแกร่งของเขาได้หรือไม่
เมื่อไร้เงินทองและอำนาจของครอบครัวหล่อเลี้ยง คุณหนูธฤดีต้องกลายเป็น 'ของเล่น' ของเขา
ชีวิตของ 'สายป่าน' เปลี่ยนไปเมื่อต้องเข้ามาพัวพันในวงจรมาเฟียทรงอิทธิพลอย่าง 'ไตรพัฒน์' เขายื่นสถานะเด็กในปกครอง...แต่ก็ถีบหัวส่งเมื่อรู้ว่าเธอเป็น 'นางนกต่อ' ให้กับศัตรู!
“ข้างนอกฝนยังไม่หยุดตก นอนต่อเถิด” ชายหนุ่มโอบแขนแข็งแรงรอบเอวคอดกิ่วแล้วฉุดดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ใต้ผ้าห่มอ่อน เนื้อตัวเปลือยเปล่าของทั้งคู่แนบชิดกัน “อย่าเจ้าค่ะ... ถ้าพี่ทับทิมตื่นมาไม่เจอข้าแล้วจะทำอย่างไร” มุกดาโอดครวญเพราะมือไม้ของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุข “กลับไปที่ห้องนั้น เจ้าก็ไม่เจอนางเหมือนกัน” มาร์โคขยับเข้าไปประชิดร่างบาง เขาใช้ฝ่ามือหยาบใหญ่ข้างหนึ่งประคองสะโพกผายให้แอ่นสูงขึ้น แต่หญิงสาวใช้ฝ่ามือดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ “หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?” “นางอยู่ที่ห้องกาเบรียล” “ท่านรู้ได้อย่างไร?” “เมื่อคืนข้านอนไม่ค่อยหลับ และได้ยินเสียงสองคนนั้น...”/ ‘อาาา...’ พูดไม่ทันจบประโยค ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงร้องครางของทับทิมกับกาเบรียลดังแทรกขึ้นมาพร้อมกัน
ขึ้นชื่อว่าเมียขัดดอกก็ว่าแย่แล้วต้องมาสลับตัวกับพี่สาวของตัวเอง เธอจะเก็บเรื่องนี้ได้นานแค่ไหน หากเขาจับได้ชีวิตเธอ แม่และพี่สาวจะเป็นยังไง คิดไม่ออกเลยจริง ๆ...
เมื่อน้าสะใภ้ขอให้ช่วยทวงของ หนุ่มหล่ออย่างเขาก็จำเป็นต้องบุกคฤหาสน์ของแม่หม้ายลูกติด สาวหน้าไหนกล้าเข้ามาขวางเป็นต้องได้เห็นดีกัน เรื่องราวดราม่าผสานความรักในแบบฉบับอิโรติกอันเข้มข้น เดินเรื่องในมุมมองแบบผู้ชายถึก อึด ทน ดังนั้นลืมความหวานแหววกุ๊กกิ๊กไปได้เลย เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่ต้องหาทางเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์เพื่อช่วยทวงคืนสิ่งของบางอย่างให้กับน้า ณ ที่แห่งนี้มีหญิงสาวมากมายที่จะเข้ามาพัวพันกับชีวิตของเขา ชายหนุ่มต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมายโดยไม่เกี่ยงวิธีการ ไม่เลือกคน เขาพร้อมจะจัดการสาวคนไหนก็ตามที่ขวางหน้า เป็นอีกหนึ่งนิยายอิโรติกดราม่าที่ตั้งใจถ่ายทอดออกมาให้ดีที่สุดในทุกบรรทัดทุกคำพูดของทุกตัวละครที่แต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และมีเรื่องราวของตัวเอง โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ที่ต้องบอกว่าผู้เขียนเองยังเมื่อยมือที่จะนับ
คนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด... เมื่อเรื่องราวความรักของม่านไหมโรยไปด้วยกลีบกุหลาบที่ถูกก้องเกียรติสร้างขึ้นมา ชวนให้หลงมัวเมากับฉากหน้าอันแสนหวานยากจะถอนตัว กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นว่าเธอถูกหนามแหลมคมของดอกกุหลาบที่ชื่นชอบคอยทิ่มแทงให้เธอเจ็บแล้ว ราวกับโลกทั้งโลกแหลกสลาย ความไว้ใจที่มีมาพังทลายลง! คนที่มั่นคงและซื่อสัตย์ในรักอย่างเธอต้องมานั่งเสียใจนอนร้องไห้ ต้องเจ็บปวดจากการกระทำของคนที่เธอรักและไว้ใจที่สุด เธอจะเลือกอะไรระหว่างอดทนยอมรับชะตากรรมความเจ็บปวดที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อและให้อภัยเขาในที่สุด หรือ! เดินหน้าเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคนที่หวังดีกับเธอตลอดมา เป็นกำลังใจให้ม่านไหมด้วยนะคะ
หญิงสาวโดนชายที่เห็นแก่ตัว เหนี่ยวรั้งไว้ด้วยคำว่ารักที่หลอกลวง เธอจะหาทางออกเพื่อหลีกหนีความทุกข์ในใจนี้ของเธอไปได้อย่างไร
เขาเข้าหาเธอเพื่อของเดิมพันที่อยากได้ แต่เมื่อได้ทั้งร่างกายบริสุทธิ์และของเดิมพันแล้วเกมมันกลับไม่ได้จบอย่างที่คิดไว้
“อยากจะไปแต่งงานจนตัวสั่นล่ะสิ” นายหัวหนุ่มกล่าวจบก็ผลักร่างเล็กออกจากอ้อมกอด และหันหลังให้ เจ็บปวดนักที่เธอไม่อยากอยู่กับเขา “อยากไม่อยากฉันก็ต้องไปแต่งงานอยู่ดี” อินทุอรตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ “ทั้งที่เธอเป็นเมียฉันแล้วงั้นเหรอ” นายหัวหนุ่มเอ่ยถาม ติดหยันนิดๆ “จะทำยังไงได้ ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น คุณทำทั้งนั้นนายหัว จะให้ฉันทำยังไง ล้มเลิกงานแต่งงั้นเหรอ แล้วมาเป็นนางบำเรอให้คุณแบบนี้หรือไง” อินทุอรหมดความอดทนตะโกนกร้าวใส่อีกฝ่าย “เราก็ต่างพึ่งพอใจกันทั้งสองฝ่าย” ชายหนุ่มหันมากล่าวราวกับคนที่เห็นแก่ตัว “พอใจงั้นเหรอ คุณคิดว่าฉันพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่หรือไง นางบำเรอ ผู้หญิงชั่วคราวหรืออะไรอีกมากมายที่คุณอยากให้เป็น” อินทุอรตวาดกลับเสียงสั่นเครือ เจ็บปวดกับสถานะที่คลุมเครือไม่ชัดเจน บางครั้งเขาทำเหมือนว่าแคร์เธอประหนึ่งคนรัก บางครั้งก็เหมือนคนที่ไร้ค่าในสายตาเขา
“ชีวิตตกต่ำถึงขั้นนั่งเชิดหน้าทำคอแข็งเหมือนเดิมไม่เป็นแล้วหรือไง หึ!ดวงตาที่หลั่งน้ำตาอยู่นั่นมันอะไร อย่าบอกนะว่าเธอกำลังคิดที่จะใช้ความอ่อนแอจอมปลอมเพื่อเรียกคะแนนสงสารจากฉันน่ะ”
“กินยาสิ” “กลับไปซะแสนดี” “ไมค์... ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่านายจะกินยา หรือไปหาหมอ” “แล้วขอให้เข้าใจ แต่มาให้ความหวังทำไมวะ” เหมือนถูกลมเย็น ๆ พัดพาหัวใจของเธอออกไปจากอก ไม่อยากคิดว่าเขาคิด อาจจะแค่พูดมันไปอย่างนั้น ไมเคิลลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแกะแผงยา แสนดีจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเขาก็ไม่ละสายตาไปจากเธอ “ไม่กินไม่ต้องพยายาม” “แค่เอายาใส่ปากแล้วกลืนลงไปมันยากเหรอไมค์” “ก็คนมันไม่ชอบ!” เขาถูกเธอมองด้วยสายตาแข็งกร้าวเมื่อเผลอไปเสียงดังใส่ และก็ไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องมามัวสนใจความรู้สึกเธอ พรึ่บ แสนดีทิ้งตัวลงเหวี่ยงขาเขาลงจากโซฟาแล้วเอาตัวเองมานั่งแทน เธอใช้ฟันกัดเม็ดยานั้นไว้พร้อมเปิดขวดน้ำเตรียมจัดการเขาให้จบในม้วนเดียว ชายหนุ่มลืมตาขึ้นเมื่อร่างบางคลานขึ้นมาบนตัว เขามองกลีบปากของเธอที่งับเม็ดยาพาราไว้แล้วอยากจะหลีกหนีแต่มือเล็ก ๆ ของเธอดันมีกำลังมากพอจะหยุดเขาไว้เพียงแค่บีบเข้ามาที่ปลายคาง แสนดีก้มลงบดกลีบปากของชายหนุ่มก่อนจะปล่อยและดันเม็ดยาเจ้าปัญหาให้เข้าปากเขาให้ได้ แต่ไมเคิลเหมือนจะคายมันทิ้งเธอจึงต้องใช้ปากบดปิดไว้จนแน่ใจว่าเขาไม่ดื้อแล้ว พรึ่บ “ขมฉิบหาย...” หลังจากดันเธอให้ลุกขึ้นพร้อมกันได้เขาก็คว้าขวดน้ำในมือนิ่มมากรอกล้างความขมที่ยังติดอยู่ปลายลิ้น และดันยาที่ติดอยู่ตรงลำคอให้ลงไปในท้อง ก่อนที่แสนดีเองก็ต้องกินน้ำล้างคอเหมือนกัน “ใครสอนให้ทำแบบนี้” “ไม่มีใครสอน” “ลองมีดูสิ”
เธอ 'ฐิยาภา' เป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจสูงมาก รูปร่าง หน้าตา แลดูสละสลวยแบบธรรมชาติ เหมือนนางแบบในหนังสือนิตยสารก็ไม่ปาน ความตั้งใจของเธอคือ การได้พลีกายให้กับบอสที่แสนจะเย็นชา หน้าตาบึ้งตึง
โสดมาสองปี สาเหตุจากไม่ให้แฟนเก่าเอา แต่มาคราวนี้ได้เอาก่อนเป็นแฟน แล้วชีวิตเธอจะเป็นยังไงละนี่ ++++++++++++++ นี่ไม่ใช่ฉากขอแต่งงานในฝันของเธอเลย ในรถกระบะวิ่งเร็ว คนขับหน้านิ่ง ท่ามกลางไร่มันสำปะหลัง “บ้าจริงคุณ ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ มันหมายถึงเราต้องอยู่ด้วยกัน บางทีอาจจะต้องเป็นตลอดชีวิต” พูดไปแล้วก็แปลกใจ ทำไมเธอจึงคิดว่าต้องอยู่กับเขาตลอดชีวิตหนอ “ผมโอเคนะ คุณเป็นคนดี แล้วผมก็อยากให้ฌาณมีแม่” “แล้วทำไมไม่หาตั้งแต่แรก มาเลือกฉันทำไม” มลินดาค้อนเขา มองออกไปนอกหน้าต่างที่เห็นแต่วิวไร่มัน “ลองหาแล้ว ที่ถูกใจผมก็ไม่ถูกใจฌาณ” หญิงสาวรู้ว่าลูกเขาชอบเธอ แล้วตัวเขาเองล่ะ “ฌาณชอบใคร ผมก็ชอบด้วย” เขาแก้ตัวเหมือนรู้ความคิดเธอ “ฌาณชอบป้าร้านขายน้ำแข็งไสในโรงอาหารโรงเรียน คุณไปขอเขาแต่งงานสิ” คนขับรถนิ่งไป แล้วปล่อยเสียงหัวเราะหึ “ป้าแจ๋วมีกิ๊กเป็นอาโกร้านขายกาแฟอยู่แล้ว ผมไม่อยากผิดใจกับแก เดี๋ยวได้กินกาแฟขม” ความรู้ใหม่เลยนะนี่ มลินดาไม่เคยรู้เลย “ตกลงจะแต่งงานหรือเสียผี เลือกเอา” เขาวกกลับเข้ามาที่ประเด็นร้อน “คุณกำลังบังคับฉันอยู่นะ ให้เวลากันบ้างสิ” “อยู่กับผมการันตีได้ว่าไม่เป็นหมัน มีลูกชายให้แล้วคนหนึ่ง ไม่อยากทำงานเป็นครูก็อยู่บ้านให้ผมเลี้ยง” มลินดาถึงกับกำมือแน่น เขาเป็นผู้ชายที่ขี้โอ่ เผด็จการ แล้วไม่คิดถึงความเท่าเทียมของสตรีเลย “ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ” ++++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์
เมื่อเพื่อนสนิทดันไปคบกับรุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ ฉันที่รู้ก็รีบตัดใจถอยออกมาสุดพลัง แต่พอจะถอยออกมาจริง ๆ รุ่นพี่คนนั้นกลับมีท่าทีแปลกไป ดูสนใจราวกับมีความรู้สึกบางอย่างกับฉัน แล้วระหว่างนั้น ความสัมพันธ์ใหม่ ๆ ก็เริ่มเข้ามาหา
สราญธม แปลว่า ความรักอันยิ่งใหญ่ แต่ว่ากันว่าที่ใดมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์ ไม่เว้นแม้แต่ความรักอันยิ่งใหญ่ ดั่งเจ้าลั่นทมดอกงาม...
หนีเสือปะจระเข้ หนีจระเข้เจอซาตาน หนีซาตานดันเจอเข้ากับพญามารอย่างเวย์คิน!
ปริณก้มมองสภาพของเด็กสาวอายุพึ่งสิบเจ็ดที่ดูเหมือนหลุมลึกแห่งความสิ้นหวัง ร่างผอมโกรก ผิวขาวซีด ปากเรียวบางแห้งแตก แก้มตอบมีรอยย่นบางเบาราวคนเริ่มมีอายุ ปริณถอนหายใจเฮือกใหญ่ โน้มตัวไปลงคุย "ไปอยู่ด้วยกันไหม พี่มีบ้าน บ้านที่พวกเราทั้งสามคนอยู่ด้วยกันนั่นแหละ เก่าหน่อย แต่ห้องเยอะกว้างขวาง พวกพี่ทำงานแล้ว เลี้ยงดูน้องได้ ถ้าน้องอยากจะไปนะ....พี่ค่อย.." กลิ่นหอมจากกายหนา กรุ่นล้อมรอบใบหน้าเล็ก "ไปค่ะ หนูจะไป" คนฟังพูดตอบแทรกไปเร็วจนแทบสำลัก เธอเหมือนคนกำลังจะจมน้ำแล้วตะกายเจอเชือกจากเรือสักลำ ไม่ว่าเรือนั้นจะเป็นอย่างไร จะเป็นเรือแจว เรือเดินสมุทร หรือเรือรั่ว ก็ต้องคว้าไว้แล้ว