Agate_Onyx

มิทสึยะ ทาคาชิแค่พาน้องสาวทั้งสองของตัวเองไปดูไอดอลที่เจ้าตัวชื่นชอบ แต่พอรู้ตัวอีกทีเขาก็เผลอซื้อบัตรไปงานจับมือสาวเจ้าเสียแล้ว “แล้วทำไมถึงไม่มีบัตรส่วนของลูนะกับมานะล่ะ!”

เราเจอกันที่สถานพินิจ แขนเล็กลอดผ่านช่องของกำแพงตาข่ายเหล็ก เส้นผมสีบลอนด์ขาวของอิซานะถูกกระชาก “อยู่กันคนละฟากแต่ฉันก็โขกหัวแกกับรั้วได้แล้วกัน ไอ้หัวหงอก” “ห้าวด่องขนาดนี้ระวังโดนตีนไอ้เด็กเวร”

ในฐานะนักเรียนจากต่างชาติ และในฐานะที่หลงเข้าไปในดงแปลกๆเพราะหลงทาง เป็นครั้งแรกในรอบปีที่คิมเบอร์รี่คิดถึงคุโรโอะจับใจ ‘สัญญา คราวหน้าไม่ล้อว่าทรงโจรแล้วก็ได้’

ฮานางาคิ มาริกะเป็นลูกคนโตของบ้านฮานางาคิ ในขณะที่จมจ่อมไปกับการเรียนอันแสนหนักหน่วง เธอก็ตกลงไปอยู่ห้องE-Endเมื่อขึ้นปีสาม กับสัตว์ประหลาดสีเหลืองที่จะทำลายโลก เป้าหมายที่ต้องฆ่าคือเซนเซย์—

รู้ดีว่ารักข้างเดียวนั้นเจ็บปวด แม้ว่าจะเป็นคำลวง แม้ว่ามันจะไม่ได้ออกมาจากใจ และแม้ว่าจะต้องกลายเป็นเครื่องมือที่จะถูกเขี่ยทิ้งได้ตลอดเวลาก็ตาม เธอยังคงตกหลุมรักผู้ชายที่ชื่อคิซากิ เท็ตตะ

วิธีร่ายรำให้งดงามนั้นเป็นเช่นไร คำตอบนั้นไม่ตายตัว เช่นเดียวกับชีวิตที่แปรผันไปต่่อวินาที ตัวตนของฮานาโซโนะ มิไรย์นั้นระลึกชาติได้ทันทีที่อัตลักษณ์ตื่นขึ้นมา

มัทสึโนะ จิฟุยุมีแฟนอยู่คนหนึ่ง เป็นแฟนสาวที่แม้แต่โชโจมังงะในห้องนับสิบเล่มก็ใช้อ้างอิงไม่ได้เหมือนตอนให้คำแนะนำบาจิซัง เพราะแฟนของจิฟุยุ เท่กว่าตัวเขาเองซะอีก!

เธอคะ เราไม่อยากได้เงิน เราอยากได้เธอ

แก้วกาแฟว่างเปล่าวางอยู่บนโต๊ะ กลิ่นน้ำมันเครื่องยนต์ลอยแตะจมูก อ้อมแขนกระชับแน่น และเสียงทุ้มกระซิบแผ่วข้างหู “ฉันเป็นหมาของเธอ” “แค่เธอคนเดียว”

รันกำลังง้อแฟนสาว ให้ถูกคือตามตื๊อหวังขอคืนดีหลังถูกบอกเลิกไปเมื่อคืน สาวเจ้าแยกเขี้ยว ชูนิ้วกลางและกล่าว“ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉัน!” รินโดมองพี่ชายเอ่ยปากซ้ำเติมไม่คิดจะเห็นใจกันแต่อย่างใด “สมน้ำหน้า”

เริ่มจากคะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนน่าร้องไห้ ครูประจำชั้นนึกสงสาร เห็นแก่ที่ตั้งใจเรียนถึงจะเป็นนักเลงเลยส่งมาให้ช่วยติว แต่ประโยคแรกที่บาจิ เคย์สุเกะทักคนช่วยติวนั้นไม่ใช่ชื่อเจ้าตัวแต่อย่างใด “แมว”

การระลึกชาติได้ว่าเป็นมัมหมีนี่ถ้าไม่ให้อวยลูกแล้วจะให้อวยใคร?แถมชีวิตนี้เลี้ยงมาตั้งแต่วัยอนุบาลนั่งเล่นตบแปะ แต่ทำไมพอโตขึ้นหนูอุ้มมัมหมีขึ้นเตียงล่ะลูก? ว่าแต่ที่ชงไปตอนอนุบาลนี่นมหรือเวย์โปรตีนนะ?